Simbegwire okwa li udite nai neenghono eshi ina a xulifa. Xe ya Simbegwire okwa kendabala ngaashi tashi dulika a file oshisho omonakadona. Konina yefimbo ova endela ko kanini nakanini tava dimbwa nokukala va hafa nonande ina yaSimbegwire ke po. Ongula yefiku keshe ohava kala omutumba ndele tava kundafana nhumbi efiku ve na oku liendifa. Onguloshi keshe ohava teleke ouvalelo pamwe. Nokonima ngeenge va kosho oiyaxa, xe yaSimbegwire oha kwafele okamona okuninga oifiilwalonga yokeumbo ei va pewa kofikola.
Cuando la madre de Simbegwire murió, ella estaba muy triste. El padre de Simbegwire hizo lo mejor que pudo para cuidar de su hija. Lentamente, aprendieron a ser felices de nuevo, sin la madre de Simbegwire. Cada mañana, se sentaban y hablaban sobre el siguiente día. Cada tarde, hacían la cena juntos. Luego, lavaban los platos y el padre de Simbegwire la ayudaba con sus tareas.
Efiku limwe, Xe yaSimbegwire okwe uya keumbo a tokelwa, hano ine uya pefimbo olo ha fiki shito. “Ou li peni mumwange.” Xe ta ifana. Simbegwire okwa lotokela kuxe. Okwa fikama manga, eshi a mona xe e kwete omukainhu meenyala. “Onda hala u shiivafane nomunhu umwe a fimana mumwange.” “Oye Anita,” xe osho a ti nokulimemesha.
Un día, el padre de Simbegwire llegó a casa más tarde de lo usual. “¿Dónde estás mi niña?” él preguntó. Simbegwire corrió hacia su padre, y quedó inmóvil cuando vio que él estaba tomado de la mano con una mujer. “Quiero que conozcas a alguien muy especial, mi niña. Ella es Anita,” dijo sonriendo.
“Ongahelipi Simbegwire, xo oha lombwele nge shihapu kombinga yoye.” Anita osho a ti. Ashike ina menya yoo tuu nande ile a minike Simbegwire. Xe ya Simbegwire okwa li a hafa nokwa nyakukwa. Okwa li ta popi nhumbi vo vatatu tava ka kala pamwe nonghene onghalamwenyo tai ka kala iwa. “Mumwange onde lineekela oto ka tambula ko Anita onganyoko.” Xe osho a ti.
“Hola Simbegwire, tu padre me ha contado mucho sobre ti,” dijo Anita. Pero no le sonrió ni tomó de la mano. El padre de Simbegwire estaba feliz y emocionado. Él habló sobre los tres viviendo juntos, y cuán bueno eso sería. “Mi niña, espero que aceptes a Anita como tu madre,” él dijo.
Onghalamwenyo yaSimbegwire oya lunduluka. Kapa li vali efimbo lokukala omutumba naxe efimbo longula. Anita okwa li he mu pe oilonga yomeumbo ihapu oyo kwa li hai mu lolola nongeenge a mane iha ka dula vali okuninga ofiilwalonga yaye yofikola konguloshi. Konima yokulya ouvalelo oha i ashike a ka nangale. Ekumbafa lomaluvala mawa olo a pelwe kuina, ola kala ehekeleko laye. Xe yaSimbegwire kakwa li a didilika kutya okamonakadona ka ke na ombili.
La vida de Simbegwire cambió. Ya no tenía tiempo para sentarse con su padre por las mañanas. Anita le dio muchas tareas domésticas que la agotaban demasiado para hacer sus tareas escolares por las tardes. Ella se iba directo a su cama después de cenar. Su único consuelo era su manta colorida que su madre le regaló. El padre de Simbegwire no parecía notar que su hija estaba triste.
Konima yeemwedi dinini, xe yaSimbegwire okwe va lombwela kutya ota di po manga okafimbo. “Ohandi di po noilonga,” xe osho ti. “Ashike onde lineekela kutya otamu ka filafana oshisho. Simbegwire okwa findimaneka oshipala, ashike xe ine shi didilika. Anita ina nyamukula sha nande, ashike naye kakwa li yo e shi hafela.
Después de varios meses, el padre de Simbegwire les dijo que él estaría fuera de casa por un tiempo. “Tengo que viajar por mi trabajo,” él dijo. “Pero sé que ustedes se cuidarán la una a la otra.” Simbegwire puso cara de decepción, pero su padre no la notó. Anita no dijo nada. Ella tampoco estaba contenta.
Onghalo yaSimbegwire osho ya i moupyakadi. Ngeenge ina mana oilonga yomeumbo ile a ngongota kombinga yoshinima shonhumba, Anita ohe mu denge. Ngeenge tava li ouvalelo omukulukadi ou konyala oha li po oikulya aishe noha fiile po ashike Simbegwire ounyangudule vanini. Onguloshi keshe Simbegwire oha kala ta kwena fiyo ta kofa, omanga a papatela ekumbafa laina.
Las cosas se pusieron peores para Simbegwire. Si no terminaba sus tareas de la casa, o si se quejaba, Anita la golpeaba. Y a la hora de la cena, la mujer se comía la mayor parte de la comida, dejando sólo las sobras para Simbegwire. Cada noche, Simbegwire lloraba hasta quedarse dormida, abrazando la manta de su madre.
Ongula yefiku limwe, Simbegwire okwa li a ovelelwa meemhofi. “Ove kakadona kokandedenhu!” Anita osho a ingida. Okwa shilako Simbegwire kombete. Ekumbafa ola kwata komboxa ndee tali pomboka moivando ivali.
Una mañana, Simbegwire se atrasó en levantarse. “¡Qué niña más floja!” Anita le gritó. Ella la tiró fuera de la cama. La manta tan preciada de Simbegwire que había quedado enganchada en un clavo, se rasgó en dos.
Simbegwire okwa li a handuka neenghono. Okwa tokola a okuya, ndele ta di mo meumbo. Okwa kufa oivando yekumbafa laina, ta longele oikulya ndele ta i. Okwa shikula ondjila oyo ya ya naxe eshi a dja meumbo.
Simbegwire estaba muy enfadada. Ella decidió irse de su casa. Tomó los pedazos de la manta de su madre, empacó un poco de comida y se fue de casa. Siguió el mismo camino que su padre había tomado.
Ngeenge ta ku wiwile, oha londo komuti mule u li popepi nokapomholonga ndele ta ningi ombete moitai yomuti. Eshi ta ka kofa oha imbi ta ti “Meeme, meeme, meeme, meeme, owa fiya nge po. Owa fiya nge po ndele ino aluka vali. Tate ke hole nge vali. Meme, oto aluka naini? Owa fiya nge po.”
Cuando atardeció, Simbegwire se trepó a un árbol muy alto que estaba cerca de un riachuelo e hizo una cama en sus ramas. Mientras se quedaba dormida, ella cantaba: “Maamá, maamá, maamá, me abandonaste. Me abandonaste y nunca regresaste. Mi padre ya no me ama. Madre, ¿cuándo regresarás? Me abandonaste.”
Ongula eshi taku shi Simbegwire oha imbi natango eimbilo laye natango. Eshi ovakulukadi ve uya oku kosha oikutu yavo pokapomholonga, ova uda eimbilo loupongo noli etifa onghenda tali di moitai yomuti mule. Vo okwa li ve shi omafo tae linyengifwa komhepo, nova twikila noilonga yavo. Ashike umwe wavo okwa pwilikina nawa eimbilo olo.
A la mañana siguiente, Simbegwire cantó una vez más. Cuando unas mujeres vinieron a lavar sus ropas en el riachuelo, escucharon la triste canción que venía de lo alto del árbol. Pensaron que sólo era el viento moviendo las hojas, y siguieron con su trabajo. Pero una de las mujeres le puso más atención a la canción.
Omukainhu umwe okwa tala pombada momuti. Okwa mona okakadona noivando yekumbafa lomaluvala mawa, okwa lila, “Simbegwire, okamona komumwamememati!” Omukainhu umwe okwa efapo oku kosha ndele ta londo komuti opo a kwafela Simbegwire a londoloke ko komuti. Ina mumwaina waxe okwa papatela okamonakadona, ndele te ka hekeleke.
Esta mujer miró hacia arriba del árbol. Cuando vio a la niña con su manta en pedazos, gritó, “¡Simbegwire, la hija de mi hermano!” Las otras mujeres dejaron de lavar y ayudaron a Simbegwire a bajar del árbol. Su tía la abrazó y trató de consolarla.
Ina mumwaina waxe okwa twala Simbegwire keumbo laye. Okwe mu pa oikulya ya ndjena nawa, te mu nangeke mombete nekumbafa laina. Oufiku oo Simbegwire okwa li ta kwena eshi ta ka nangala. Ashike okwa li ta kwena omahodi ehafo, shaashi okwa fululuka. Okwa li e shi shi kutya ina mumwaina waxe ote mu file oshisho.
La tía de Simbegwire la llevó a su casa. Le dio de comer, y la acomodó en la cama con la manta de su madre. Esa noche, Simbegwire lloraba mientras se quedaba dormida. Pero eran lágrimas de alegría. Sabía que su tía cuidaría de ella.
Efiku xe yaSimbegwire a aluka, okwa didilika kutya onduda yaSimbaegwire oi li hamungaho. “Anita, oshike sha ningwa po?” Osho a pula nomutima wa nyemata. Anita okwa hokolola kutya Simbegwire okwa faduka po. “Okwa li nda hala a fimaneke nge.” Anita a ti. “Ashike mbela onda li onde shi ninga unene nomaandambadi.” Xe ya Simbegwire okwa dja mo meumbo ndee ta i nondjila ei ya yuka kokapomholonga. Okwa twikila ondjila a yuka komukunda oko ku na eumbo lamumwaina womukainhu e ke mu pule ngeenge oku na apa a mona Simbegwire.
Cuando el padre de Simbegwire regresó a casa, encontró su habitación vacía. “¿Qué ocurrió, Anita?” él preguntó con gran tristeza. La mujer le dijo que Simbegwire había huido de casa. “Quería que me respetara,” ella dijo. “Pero quizás fui muy estricta.” El padre de Simbegwire salió de la casa y caminó con dirección hacia el riachuelo. Siguió caminando hasta la villa de su hermana para preguntarle por Simbegwire.
Fimbo Simbegwire a li ta danauka novamwaina okwa monena p xe eshi ta di kokule. Okwa li a tila ta diladila kutya pamwe xe okwe mu handukila, okwa faduka po a yuka meumbo a ka hondame. Ashike xe okwa ya kuye ndele ta ti “Simbegwire, owa mona nyoko ou e ku hole ye oku ku udite ko lela. Ondi udite etumba molwoye, ame yo ondi ku hole.” Ova udafana kutya Simbegwire ota kala keumbo laina mumwaina waxe fiyo efimbo olo a hala.
Simbegwire estaba jugando con sus primos cuando vio a su padre de lejos. Ella tenía miedo de que estuviera enfadado, así que corrió a esconderse. Pero su padre la siguió y le dijo, “Simbegwire, has encontrado a la madre perfecta para ti. Una madre que te ama y te entiende. Estoy orgulloso de ti y te amo.” Los dos estaban de acuerdo en que Simbegwire podía quedarse con su tía el tiempo que quisiera.
Xe okwa kala he mu talele po keshe efiku. Okudja opo, ove ke uya naAnita. Anita okwa yelula eke laye a minike Simbegwire. “Ombili kakadona kange, onda ninga epuko,” okwa lila. “Pe nge omhito ndi kendabale natango?” Simbegwire okwa li ta tale kuxe noshipala shaxe osho shi na omalimbililo. Okwa katuka kanini a yuka komesho, ndele ta papatele Anita nomaoko aye.
Su padre la visitaba todos los días. Con el paso del tiempo, él llevó a Anita. Ella tomó la mando de Simbegwire. “Lo siento mucho pequeñita, me equivoqué,” le dijo. “¿Me darías otra oportunidad?” Simbegwire volteó a mirar a su padre, quien lucía preocupado. Entonces, ella se acercó a Anita lentamente y la abrazó.
Oshivike sha shikula ko, Anita okwa teleka, ndee ta ifana Simbegwire, vamwaina naina mumwaina waxe keumbo, va lye oitelekela yeendyandya! Anita okwa li a teleka oikulya aishe oyo i holike kuSimbegwire nakeshe umwe okwa lya fiyo ta kuta. Nokonima yokulya ounona okwa li tava danauka manga ovakulunhu tava kundafana. Simbegwire okwa li e udite ehafo noupenda. Okwa li a tokola kutya ota ka alukila keumbo diva, opo va kale pamwe naxe naina ou a hombolwa kuxe.
A la semana siguiente, Anita invitó a Simbegwire, a sus primos y a su tía, a cenar en su casa. ¡Qué gran festín! Anita cocinó todas las comidas favoritas de Simbegwire, y todos comieron hasta quedar satisfechos. Luego, los niños jugaron y los adultos charlaron. Simbegwire se sentía feliz y valiente. Ella había decidido que pronto, muy pronto, regresaría a casa para vivir con su padre y su madrastra.