Wata rana da farar safiya, kakar Idi
ta yi kiran shi, “Idi, don Allah, kana
iya kai ma mahaifanka wannan
ƙwan? Suna son su yi wani babban
biskiti na auren ƙanwarka”.
Temprano en la mañana, la abuelita de Vusi le dijo, “Vusi, por favor, lleva este huevo a tus padres. Ellos quieren hacer un pastel muy grande para la boda de tu hermana.”
Lokacin da yake zuwa gida
mahaifan nashi, Idi ya gamu da
wasu samari biyu suna cirar ƴaƴan
itace. Ɗaya daga cikin yaran ya
ɗauki ƙwai ɗaya kuma ya jefa
saman iccen. Ƙwan ya fashe.
Cuando iba hacia la casa de sus padre, Vusi se encontró con dos chicos recogiendo frutas. Uno de los chicos le quitó el huevo a Vusi y lo lanzó a un árbol. El huevo se quebró.
“Mi ka yi?” in ji Idi. “Wannan ƙwan
na yin biskiti ne, biskitin auren
ƙanwata. Mi ƙanwar tawa za ta ce
idan babu biskitin aurenta?”
“¡¿Qué acabas de hacer?!” Vusi le gritó. “Ese huevo era para hacer el pastel de boda de mi hermana. ¿Qué dirá mi hermana cuando sepa que no habrá pastel de boda?”
Samari ba su ji daɗin wannan
wasan da suka yi ma Idi.
“Babu yadda zamu yi don yin
biskiti, amma ga wannan sandar ka
kai ma ƙanwarka.” In ji ɗaya daga
cikin su. Idi ya ci gaba bisan
hanyarshi.
Los chicos se disculparon por lo ocurrido. “No te podemos ayudar con la pastel, pero este palo para caminar es un regalo para tu hermana,” uno de los chicos dijo. Luego, Vusi siguió caminando.
Bisan hanya, ya tarda mutane biyu
suna gina wani gida. “Muna iya
amfani da wannan sandar taka mai
ƙwari?” in ji ɗaya daga cikin
mutanen biyu. Amma da yake
sandar ba ta da ƙwari sosai, sai ta
kariye.
Mientras caminaba, se encontró con dos hombres que estaban construyendo una casa. “¿Nos dejarías usar ese fuerte palo?” uno de los hombres preguntó. Pero el palo no era lo suficientemente fuerte para trabajos de construcción, así que se quebró.
“Mi kuka yi?” in ji Idi.
“Wannan sandar kyauta ce aka ma
ƙanwata. Masu ciran ɗiyan itace
suka ba ni don sun fasa ƙwan da za
yi biskitin auren ƙanwata. Biskitin
na auren ƙanwata ne. Yanzu ba
ƙwan, ba biskitin kuma babu kyauta
ko ɗaya.”
Mi ƙanwar tawa za ta ce.
“¿Qué acabas de hacer?” Vusi gritó. “Ese palo era un regalo para mi hermana. Los recolectores de fruta me lo dieron porque rompieron el huevo para el pastel de boda de mi hermana. Ahora, ni huevo, ni pastel, ni regalo habrá para su boda. ¡¿Qué dirá mi hermana?!”
Maginan ba su ji daɗi ba da suka
karya sandar.
“Ba mu san abinda za mu yi ba,
amma ga ciyawa kaɗan ka kai ma
ƙanwarka,” in ji ɗaya daga cikinsu.
Idi ya ci gaba bisan hanyarshi.
Los constructores se disculparon por haber roto el palo. “No te podemos ayudar con la pastel, pero aquí tienes un poco de paja para tu hermana,” uno de ellos dijo. Y así, Vusi continuó caminando.
Bisan hanya, Idi ya tarda wani
makiyayi da saniya.
“Wannan ciyawar sai ta yi daɗi, ko
ka ba ni kaɗan?” in ji saniyar.
Sai da yake ciyawar tana da daɗi,
saniyar ta cinye duka.
Ahora Vusi se encontró con un granjero y una vaca. “¡Qué deliciosa paja! ¿Puedo comer un poquito?” la vaca preguntó. Pero la paja estaba tan rica que la vaca se la comió toda.
“Mi kika yi?” in ji Idi.
“Wannan ciyawar, kyauta ce aka ma
ƙanwata. Magina sun ba ni ciyawar
don su karya sandar cirar ɗiyan
itace. Masu cirar ɗiyan itace sun ba
ni sandar don sun fasa ƙwan yin
biskitin auren ƙanwar tawa. Biskitin
na auren ƙanwata ne. Yanzu babu
biskitin, ba kuma kyauta ko ɗaya.
Mi ƙanwar tawa za ta ce?”
“¿Qué acabas de hacer?” Vusi gritó. “Esa paja era un regalo para mi hermana. Los constructores me la dieron porque rompieron el palo de los recolectores de fruta. Los recolectores de fruta me regalaron el palo porque quebraron el huevo para el pastel de boda de mi hermana. Ahora, ni huevo, ni pastel, ni regalo habrá para su boda. ¡¿Qué dirá mi hermana?!”
Saniya ba ta ji daɗi ba da ta cinye
ciyawar. Makiyayin ya ɗauki niyyar
bada saniya don ta raka shi kuma ta
zama kyauta ga ƙwanwarshi. Idi ya
ci gaba bisan hanyarshi.
La vaca se disculpó por haber sido glotona. El granjero decidió regalarle la vaca a Vusi como un obsequio para la boda de su hermana. Y así pues, Vusi siguió caminando con la vaca.
Sai dai lokacin da za a yanka
saniyar, sai ta gudu ta koma ga mai
ita. Idi kuma ya ɓadda sawunta.
Ko da ya zo wajen auren ƙanwar
tashi, mutane sun yi abinci.
Pero la vaca se arrancó corriendo de vuelta donde el granjero a la hora de cenar. Vusi se perdió y llegó muy tarde a la boda de su hermana. Los invitados ya estaban comiendo.
“Mi za ni yi ?” in ji Idi.
“Saniyar da ta gudu, kyauta ce
kambacin ciyawar da magina suka
ba ni. Magina sun ba ni ciyawar don
sun karya sandar cirar ɗiyan itace.
Masu cirar ɗiyan itace sun ba ni
sandar don sun fasa ƙwan yin
biskitin auren ƙanwar tawa. Biskitin
na auren ƙanwata ne.
Yanzu babu saniyar, ba biskitin, ba
kuma kyauta ko ɗaya.”
“¿Qué puedo hacer ahora?” Vusi dijo. “La vaca que se arrancó corriendo era un regalo para sustituir la paja que los constructores me habían regalado. Los constructores me dieron la paja porque rompieron el palo de los recolectores de fruta. Los recolectores de fruta me regalaron el palo porque quebraron el huevo para el pastel de boda de mi hermana. Ahora, ni huevo, ni pastel, ni regalo habrá para la boda.”
Ƙanwar ta Idi ta yi tunani kuma ta
ce: “Idi ƙanena, ban damu da
wannan kyautar. Ban damu da
biskitin ba. Yau ranar murna ce, ina
farin ciki. Sanya tufafinka na salla
ka zo mu raya wannan ranar!”
Sai idi ya yi hakan.
La hermana de Vusi se quedó pensativa por un momento y luego dijo: “Vusi, hermano mío, no me interesan los regalos. ¡Ni siquiera me interesa el pastel de boda! Estamos todos reunidos y felices y yo estoy muy feliz también. ¡Ponte tu ropa elegante y celebremos!” Y así pues, eso fue lo que Vusi hizo.