یِک روز مادَرم مِقدارِزیادی میوِه خَرید.
Un día, mamá trajo mucha fruta.
ما پُرسیدیم «کِی میتَوانیم چَند تا میوه بُخوریم؟» مادَرَم دَر جَواب گُفت: «اِمشَب میوِه خواهیم خورد.»
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
بَرادَرَم رَحیم پُرخور اَست. او اَز هَمه یِ میوِه ها چِشید. وَ مِقدارِزیادی اَزمیوه ها را خورد.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
بَرادَرِ کوچَکَم فَریاد زَد: «بِبینید رَحیم چِه کاری کَردِه! مَن هَم گُفتَم رَحیم سَرکِش وَ خودخواه اَست.»
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
مادَر اَز دَستِ رَحیم عَصَبانی شُد.
Mamá se enoja con Rahim.
ما هَم اَز دَستَش عَصَبانی شُدیم. وَلی رَحیم اَصلا مُتِاسِف نَشُد.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
بَرادَرِ کوچَک پُرسید: «نِمی‌خواهی رَحیم را تَنبیه کُنی؟»
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
مادَر بِه رحیم تَذَکُر داد، «بِه زودی اَز این کارَت پَشیمان خواهی شُد.»
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
رَحیم داشت اِحساسِ مَریضی می‌کَرد.
Rahim empieza a sentir náuseas.
رَحیم آرام زِمزِمِه می‌کَرد. «شِکَمَم خِیلی پیچ می‌خورَد.»
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
!مادَر می‌دانِست کِه این اِتِفاق خواهَد اُفتاد. میوه ها رَحیم را تَنبیه کَردَند
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
دَر آخَر رَحیم اَز ما عُذرخواهی کَرد. وَ این قول را داد: «مَن دیگر هیچوَقت اینقَدر پُرخوری نَخواهَم کَرد.» وَ ما هَم حَرفَش را باوَر کَردیم.
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.
