Iun tagon panjo aĉetis multe da fruktoj.
Un día, mamá trajo mucha fruta.
“Kiam ni povas manĝi la fruktojn?” ni demandas. “Ni manĝos la fruktojn ĉi-vespere,” diras panjo.
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
Mia frato Rahim estas avida. Li gustumas ĉiujn fruktojn. Li manĝas multe da fruktoj.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
“Rigardu, kion faris Rahim!” mia frateto ekkriis. “Rahim petolemas kaj egoistas,” diras mi.
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
Panjo koleras kontraŭ Rahim.
Mamá se enoja con Rahim.
Ni ankaŭ koleras kontraŭ Rahim. Sed Rahim ne bedaŭras.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
“Ĉu vi ne punos Rahim?” demandas mia frateto.
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
“Rahim, vi baldaŭ bedaŭros,” avertas panjo.
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
Rahim eksentas sin malbona.
Rahim empieza a sentir náuseas.
“Mia ventro doloras,” flustras Rahim.
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
Panjo sciis ke tio okazos. La fruktoj punas Rahim!
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
Poste Rahim petas pardonon al ni. “Mi neniam plu tiel avidos,” li promesas. Kaj ni ĉiuj kredas lin.
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.
