Descargar PDF
Regresar a lista de cuentos

كاتی پشوو لە لای نه‌نکی De vacaciones con la abuela

Texto Violet Otieno

Ilustraciones Catherine Groenewald

Translated by Agri Afshin

Lengua kurdo sorani

Nivel Nivel 4

Contar el cuento completo El audio no está disponible actualmente.


ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ لەگەڵ باوكیان لە شار دەژیان. ئەوان چاوەڕوانی هاتنی پشوویان ده‌کرد. نەك لەبەر ئەوەی قوتابخانە داخرێ، بەڵكو لەبەر ئەوەی ئەوان دەیانهەویست سەردانی نه‌نکیان بكەن. ئەو لە گوندێكی شوێنی ماسی گرتن لە نزیك دەریاچەیەك دەژیا.

Odongo y Apiyo vivían en la ciudad con su padre. Esperaban con ansias sus vacaciones. No sólo porque cerraban la escuela, sino porque iban a visitar a su abuela. Ella vivía en una aldea de pescadores cerca de un gran lago.


ئۆدۆنگو و ئاپیۆ خۆشحاڵ بوون لەبەر ئەوەی كاتی ئەوە بوو که دوبارە سه‌ردانی نه‌نکیان بکه‌نه‌وه. شه‌وی پێشتر که‌ل و په‌له‌کانیان له جانتای هاویشتن و خۆیان ئامادە کرد بۆ گەشتێكی دورودرێژ بۆ گوندەكەی نه‌نکیان. ئەوان خەویان لێ نەكەوت وبە درێژای شەو سەبارەت بە پشوەكە قسەیان كرد.

Odongo y Apiyo estaban emocionados con la idea de visitar de nuevo a su abuela. La noche antes del viaje, empacaron sus cosas y dejaron todo listo para irse a la aldea. No pudieron dormir y se quedaron toda la noche hablando sobre sus vacaciones.


بەرەبەیانی زووی رۆژی داهاتو ئەوان بە ئوتۆمبیلی باوكیان بەرەو گوندەكە بەڕێكەوتن. ئەوان به لای چیاكان و ئاژەڵە كێویەكان و كێڵگە چاییه‌کاندا لێیانخوڕی. ئەوان ئوتۆمبیله‌کانیان دەژمارد و گۆرانیان دەگوت.

Temprano a la mañana siguiente, salieron de viaje a la aldea en el auto de su padre. Pasaron por las montañas y vieron animales salvajes y plantaciones de té. Contaron autos y cantaron canciones.


دوای ماوەیەك منداڵەكان ماندوو بوون و خەویان لێکه‌وت.

Al poco tiempo, se cansaron y se quedaron dormidos.


باوكیان، ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆی کاتێک گه‌یشتنه گوندەكە لە خەو هەستاند. ئەوان چاویان به “نیارـ کانیادا”، نه‌نکیان که‌وت كە لەسەر حەسیرێك لەبن دارێك پشووی ده‌دا. نیار-كانیادا به زمانی “لو” بە مانای “كچی گه‌لی كانیادا” دێت. ئەو ژنێكی بە توانا و جوان بوو.

El padre despertó a Odongo y Apiyo cuando llegaron a la aldea. Se encontraron a su abuela, Nyar-Kanyada, descansando con una manta debajo de un árbol. Nyar-Kanyada significa “hija de la gente de Kanyada” en el idioma Luo. La abuela era una mujer fuerte y hermosa.


نیار-كانیادا بە خێرهاتنی كردن و لە خۆشحاڵیان له ژوورەوە دەستی به سەما كردن و گۆرانی گوتن کرد. نەوەكانی زۆر به خۆشحاڵیه‌وه چاوه‌ڕێی ئه‌وه بوون هه‌تا هه‌رچی زووه ئەو دیاریانەی بدەنێ كە لەشارەو لەگەڵ خۆیان هێنابوو. ئۆدۆنگۆ گوتی: “لە پێشدا دیاریەكەی من بكەوە.” ئاپیۆش گوتی: نا، دیاریەكەی من لە پێشدا بكەوە!”

Nyar-Kanyada les dio la bienvenida a su casa, bailando y cantando de alegría. Sus nietos estaban ansiosos por entregarle los regalos que le trajeron de la ciudad. “Abre mi regalo primero,” dijo Odongo. “¡No, mi regalo primero!” dijo Apiyo.


پاش ئەوەی كە ئەو دیاریەكانی كردەوە، نیار-كانیادا بە پێی داب و نەریتەكانی خۆیان سوپاس و پێزانینی ئاراستە كردن.

Después de abrir los regalos, Nyar-Kanyada le dio la bendición tradicional a sus nietos.


دوایە ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ چوونه ده‌رێ. ئەوان شوێن پەپوولەو باڵندەكان كەوتن.

Después, Odongo y Apiyo salieron a jugar. Persiguieron mariposas y aves.


ئەوان چوونه سەر داره‌کان و لە ناو به‌نداوه‌که‌ش گه‌میان به ئاو ده‌کرد.

Escalaron árboles y chapotearon en el lago.


كاتێك كە تاریكی داهات ئەوان بۆ نان خواردنی ئێوارە بۆ ماڵەوە گەڕانەوە. پێش ئەوەی خواردنەكەیان تەواو بكەن خەویان لێ كەوت!

Cuando oscureció, volvieron a la casa a cenar. ¡Se estaban quedando dormidos antes de terminar de comer!


رۆژی دواتر باوكیان گەڕایەوە بۆ شار و منداڵەكانی لە لای نیار-كانیادا بەجێ هێشت.

Al día siguiente, el padre de los niños se fue de vuelta a la ciudad y los dejó con Nyar-Kanyada.


ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ لە كاروبارەكانی ماڵەوە یارمەتی نه‌نکیان دا. ئەوان ئاو و داریان ده‌هێنا. ئەوان لە کۆخی مریشكەكان هێلكەكانیان كۆكردەوە و سەوزیەكانیشیان لە باخچەكە لێده‌کرده‌وه.

Odongo y Apiyo ayudaron a su abuela con las tareas del hogar. Fueron a buscar agua y leña. Recolectaron los huevos de las gallinas y recolectaron verduras de la huerta.


نیار-كانیادا فێری نەوەكانی كرد كە چۆن “ئۆگالی” نەرم دروست بكەن و لەگەڵ شۆرباو بیخۆن. ئەو پێشانی دان چۆن “برنجی نارگیلی” دروست بكەن تا لەگەڵ ماسی برژاودا بیخۆن.

Nyar-Kanyada le enseñó a sus nietos a hacer ugali para comer con estofado. Les enseñó a hacer arroz con coco para comerlo con pescado asado.


به‌یانیه‌ک ئۆدۆنگۆ مانگاكانی نه‌نکی بردە دەرەوە تا بیانلەوەڕێنێ. ئەوان بۆ ناو كێڵگەی هاوسێكەیان چوون. وه‌رزێڕه‌که‌ لە ئۆدۆنگۆ تووڕە بوو. ئەو هەڕەشەی لێکرد که مانگاکانی بۆ خۆی ببات، لەبەر ئەوەی بەرهەمەكانی ئەویان خواردووە. لەپاش ئەو رۆژەوە كوڕەكە به‌ڵێنی دا كە جاریكی دیكە مانگاكان کێشه دروست ناكەن.

Una mañana, Odongo llevó a las vacas de su abuela a pastar. Pero las vacas entraron en la granja de un vecino. El vecino se enojó con Odongo. Lo amenazó con quedarse con las vacas por haberse comido sus cultivos. Después de ese día, Odongo se aseguró que las vacas no se volvieran a meter en problemas.


رؤژێكی دیكە منداڵەكان لەگەڵ نه‌نکیان چوونه بازار. ئەو کۆگایه‌کی هەبوو كە سەوزە و شەكر و سابونی تێدا دەفرۆشت. ئاپیۆ پێی خۆش بوو نرخی شتەكان بە كڕیارەكان بڵێت. ئۆدۆنگۆش ئەو كەرەستانەی كە كڕیارەكان كڕیبویان بۆیانی دەپێچاوە.

Otro día, los niños fueron al mercado con Nyar-Kanyada. Ella tenía un puesto para vender vegetales, azúcar y jabón. A Apiyo le gustaba decirle a los clientes cuánto costaban los productos. Odongo empacaba los productos para los clientes.


لە كۆتایی رۆژەكە ئەوان پێكەوە چاییان خواردەوە. ئەوان یارمەتی نه‌نکیان دهدا لە هەژماركردنی ئەو پارانەی كە بەدەستی هێنابوو.

Al final del día, tomaban té juntos. Le ayudaban a su abuela a contar cuánto dinero había ganado.


بەڵام کاتی پشوودان تەواو بوو و منداڵەكان ده‌بێ بۆ شار بگەڕێنەوە. نیار-كانیادا كڵاوێكی بە ئۆدۆنگۆ و بلوزێکی بە ئاپیۆ دا. ئەو خواردنیشی بۆ سه‌فه‌ر بۆ ئامادە كردن.

Pero las vacaciones se terminaron muy rápido y los niños tuvieron que regresar a la ciudad. Nyar-Kanyada le regaló una gorra a Odongo y un chaleco a Apiyo. Luego les empacó comida para su viaje de vuelta a casa.


كاتێك باوكیان بە دوایاندا هات كە بیانباتەوە، ئەوان نەیاندەویست كە ئەوێ بە جێ بێڵن. منداڵەكان داوایان لە نیار-كانیادا كرد كە لە گەڵیان بۆ شار بچێ. ئەو پێكەنی و گوتی: “من بۆ ژیان کردن لە شاردا زۆر پیرم. من چاوەڕوانی ئێوە دەبم كە سەرلەنوێ بۆ گوندەكەم بگەڕێنەوە.”

Cuando su padre vino a recogerlos, no querían irse. Los niños le suplicaron a Nyar-Kanyada que se fuera con ellos a la ciudad. Ella sonrió y les dijo: “Estoy muy vieja para la ciudad. Estaré esperándolos cuando vuelvan a mi aldea otra vez.”


ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ زۆر بەگەرمی هەردووكیان لە ئامێزیان گرت و ماڵئاویان لێکرد.

Odongo y Apiyo le dieron un abrazo muy apretado y le dijeron adiós.


كاتێ ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ بۆ قوتابخانە گەڕانەوە، ژیانی گوندەكەیان بۆ هاوڕێكانیان باس كرد. هەندێك لە منداڵەكان پێیان وابوو كە ژیان لە شار خۆشه. هێندێکیشیان پێیان وابوو گوند خۆشتره. بەڵام له هه‌مووی گرینگتر ئه‌وه‌ بوو که گشتیان پێیان وابوو که ئۆدۆنگۆ و ئایپۆنه‌نکێکی زۆر باشیان هه‌یه.

Cuando Odongo y Apiyo volvieron a la escuela, le hablaron a sus amigos acerca de la vida en la aldea. Algunos niños opinaron que la vida en la ciudad era buena. Otros opinaron que la aldea era mejor. ¡Pero lo más importante es que todos opinaron que Odongo y Apiyo tenían una abuela maravillosa!


Texto: Violet Otieno
Ilustraciones: Catherine Groenewald
Translated by: Agri Afshin
Lengua: kurdo sorani
Nivel: Nivel 4
Fuente: Holidays with grandmother del African Storybook
Licencia Creative Commons
Esta obra está bajo una Creative Commons Atribución 4.0 Internacional.
Opciones
Regresar a lista de cuentos Descargar PDF