ڕۆژێكیان كەروێشك بە لێواری رووبارێک دا رۆیشت.
Un día, el Conejo estaba caminando por la ribera.
هه‌روه‌ها ئەسپی ئاوییش لەوێ بوو. ئەو چوو دەورێكی لێدا و هەندێک گیای سەوزی جوانی خوارد.
El Hipopótamo estaba allí también, paseando y comiendo un poco de césped verde y rico.
ئەسپی ئاوی به‌ر پێی خۆی نه‌بینی و به به خۆی نه‌بوو که پێی له سه‌ر پێی که‌روێشک دانا. كەروێشك قیژاندی وهاواری کرده ئەسپی ئاوی : “هۆی ئەسپی ئاویی! نابینی پێت لەسەر پیێ من داناوە؟”
El Hipopótamo no vio que el Conejo estaba allí y le pisó su patita sin querer. El Conejo empezó a gritarle, “¡Oye Hipopótamo! ¿Acaso no puedes ver que estás pisando mi patita?”
ئەسپی ئاویی داوای لێبوردنی لە كەروێشك كرد: “من غه‌مگین به وه‌ی، هاورێی من تۆم نه‌بینی، تكایە بمبوورە!” بەڵام كەروێشكه‌كە نەیدەویست گوێ بگرێ، بەسەرئەسپی ئاوییدا هاواری كرد: “تۆ بە ئه‌نقه‌ست وات كرد! ڕۆژێکی وا دێ که ده‌یبینی! دەبێ سزای خۆت وه‌رگری!”
El Hipopótamo le pidió disculpas al Conejo: “Lo siento mucho. No te vi. ¡Por favor, perdóname!” Pero el Conejo no le creyó y le dijo, “¡Lo hiciste a propósito! ¡Ya verás que algún día pagarás por esto!”
كەروێشك ڕۆیشت و ئاگری دۆزێیەوە و پێی گوت: “بڕۆ ئەسپی ئاویی بسووتێنە كاتێك لە ئاوەكە دێتە دەرێ بۆ خواردنی گژوگیا. ئەو پێی لەمن نا!” ئاگر وەڵامی دایەوە: “هیچ كێشە نیه، كەروێشكی هاوڕێم. من ڕێك ئەو كارە دەكەم كە تۆ داوات لێ كردم.”
El Conejo fue a buscar al Fuego y le dijo, “Anda y quema al Hipopótamo cuando salga del agua y vaya a comer césped. ¡Me pisó!” El Fuego le respondió, “No hay problema, amigo Conejo. Haré exactamente lo que me pides.”
پاشان ئه‌سپه ئاوییەكە لە قەراغ ڕووبارەكە گژوگیای دەخوارد، لە ناكاو بڵێسه‌ی ئاگر هه‌ستا. بڵێسەی ئاگرەكە دەستی بە سوتاندنی مووەكانی ئەسپە ئاوییەكە كرد.
Más tarde, El Hipopótamo estaba comiendo césped lejos del río cuando, “¡Zuum!” El Fuego estalló en llamas y las llamas le quemaron el pelo al Hipopótamo.
ئەسپە ئاوییەكە دەستی بە گریان كرد و بەرەو ئاوەكە هەڵات. هەموو مووەكانی به ئاگرەكە سوتابوو. ئەسپی ئاوییەكە گریا: “مووەكانم لە به ئاگرەكە سوتان! تۆ هەموو مووەكانمت سوتاند! مووەكانم لە ناو چوون! مووە جوانەكانم!”
El Hipopótamo comenzó a llorar y corrió directo al agua. Todo su pelo se quemó. El Hipopótamo siguió llorando, “¡Mi pelo se quemó en el fuego! ¡Mi pelo no está! ¡Mi hermoso pelo!”
كەروێشك خۆشحاڵ بوو به وەی مووەكانی ئەسپی ئاویی سووتان. لەو ڕۆژەوە ئەسپی ئاویی لە ترسی ئاگر لە ئاوەكە دوور نەكەوتووەتەوە.
El Conejo estaba muy feliz de que el pelo del Hipopótamo se había quemado. Y hasta el día de hoy, por miedo al fuego, el Hipopótamo nunca se aleja del agua.
Basilio Gimo, David Ker
Carol Liddiment
Agri Afshin
kurdo sorani
Nivel 2
El audio no está disponible actualmente.
