ئەمە خاڵایه. ئەو تەمەنی حەوت ساڵە. وشەی خاڵای به زمانی ئهو “لوبوکوسو” واتە: “كەسێكی باش.”
Ella es Khalai. Tiene siete años. Su nombre significa “bondadosa” en su idioma llamado Lubukusu.
خاڵای لە خەو هەڵدەستێ و لەگەڵ دارپڕتەقاڵەكە قسە دەكات: “تكایە داری پرتەقاڵ باش گەورە بە و پڕتەقاڵی زۆری پێگەییومان بدەیە.”
Khalai despierta y le habla a los naranjos. “Por favor naranjos crezcan mucho para que nos den muchas naranjas maduras.”
خاڵای بۆ قوتابخانە دەچێت. لە ڕێگادا لەگەڵ گژوگیاكان قسە دەكات: “تكایە گژوگیاكان، سەوزتر بن و وشك مەبن.”
Khalai le habla al pasto mientras camina a su escuela. “Por favor pasto, crece muy verde y nunca te seques.”
خاڵای بە لای گوڵە خۆڕسکهکاندا تێدەپەڕێ: “تكایە گوڵەكان، هەمیشە خونچە بدەن بۆ ئەوەی من ئێوە لە قژم بدەم.”
Khalai pasa frente a unas flores silvestres. “Por favor flores, sigan floreciendo para ponerlas en mi cabello.”
لە قوتابخانەش، خاڵای لەگەڵ دارهکهی ناوەڕاستی حەوەشەی قوتابخانەكەیان قسە دەكات: “تكایە دارهکه، لقی گەورە دروست بكە بۆ ئەوەی ئێمە بتوانین لەژێر سێبەرەكەتدا بخوێنینەوە.”
En la escuela, Khalai le habla a un árbol que está en medio del recinto. “Por favor árbol, crece con ramas muy grandes para que podamos leer bajo tu sombra.”
خاڵای لەگەڵ دارپەرژینی قوتابخانەکەی قسە دەكات: “تكایە، زۆر گەورە بەو ڕێگە لە هاتنە ژوورەوەی كەسانی نهخوازراو بگرە.”
Khalai le habla a la cerca de arbustos que rodea su escuela. “Por favor, crece muy fuerte para que detengas a la gente mala que quiera entrar.”
کاتێک خاڵای لە قوتابخانە دێتەوە، سەردانی دارپڕتەقاڵەكە دەكات. خاڵای لێی دەپرسێ: “ئەرێ ئێستا پڕتەقاڵەكانت پێ گەییون؟”
Cuando Khalai vuelve a casa, ella visita al naranjo y le pregunta: “¿Están listas tus naranjas?”
خاڵای ئاهێك هەڵدەكێشێ و دەڵێ: هێشتاش پڕتەقاڵەكان ههر سهوزن. خاڵای دەڵێ: “دار پڕتەقاڵ، بەیانی یەكتر دەبینینەوە، لە وانەیە ئەوكات تۆ پڕتەقاڵێكی پێگەییوت هەبێ بۆ من!”
“Las naranjas aún se ven verdes,” dice Khalai. “Nos vemos mañana, naranjo,” Khalai continúa. “¡Quizás, mañana tendrás una naranja lista y madura para mí!”