Descargar PDF
Regresar a lista de cuentos

تۆڵەستاندنەوەی رێنیشانده‌ری هه‌نگوین La venganza del Pájaro Miel

Texto Zulu folktale

Ilustraciones Wiehan de Jager

Translated by Agri Afshin

Lengua kurdo sorani

Nivel Nivel 4

Contar el cuento completo El audio no está disponible actualmente.


ئەم چیرۆكە باس لە، نگێده، باڵنده‌ی ڕێنیشانده‌ری هه‌نگوین، و پیاوێكی چاوچنۆك دەكات بە ناوی گینگیلە. جارێكیان كە گینگیلە چووبووە دەرەوە بۆ راو كردن، گوێی لە دەنگی نگێده بوو كە بانگی دەكرد. گینگیلە كاتێ بیری لە هەنگوین دەكردەوە ده‌می ئاوی کرد. ئەو راوەستا و بە سه‌رنجه‌وه گوێی راگرت و ئەوەندە گەڕا تا باڵندەكەی لەسەر لقی دارێك لەسەر سەریەوە دیتەوە. جیك، جیك، جیك، باڵندە بچکۆڵه‌که‌ دەیجریواند، كاتێك لە سەر ئەم دار بۆ ئەو دار دەفڕی. به جیك، جیك، جیك، بانگی دەكرد و ناوه‌، ناو رادەوەستا بۆ ئەوەی دڵنیا بێتەوە كە گینگیلە بە دوایدا دێت

Esta es la historia de Ngede, el Pájaro Miel, y un jovencito avaro llamado Gingile. Un día, mientras Gingile estaba cazando, escuchó el canto de Ngede. A Gingile comenzó a hacérsele agua la boca al pensar en la miel. Se detuvo para escuchar con atención hasta encontrar al pájaro miel que estaba en las ramas del árbol justo encima de su cabeza. “Chitik-chitik-chitik,” cantó el pequeño pájaro mientras volaba de un árbol al árbol. “Chitik-chitik-chitik,” cantaba el Pájaro Miel, haciendo pausas de vez en cuando para asegurarse de que Gingile lo siguiera.


دوای نیو كاتژمێر، ئەوان گەیشتنە لای دارهەنجیرێكی خۆڕسکی گەورە. نگێده زۆر سەرشێتانە لەسەر لقه‌کانی داره‌که دەفڕی. دواتر لەسەر لقێک گیرسایەوە و سەری بۆ لای گینگیلە سوڕاند و وەك ئەوەی پێی بڵێ: “ئەوەتا! ئێستا وەرە ئێرە! بۆچی هێنده‌ت پێچوو؟” گینگیلە هیچ مێشهەنگوینێكی لە خوارەوەی داره‌که نەبینی، بەڵام باوەڕی بە نگێده كرد.

Después de media hora, llegaron a una higuera gigante. Ngede brincaba locamente entre las ramas. Luego, se posó en una rama e inclinó su cabeza hacia Gingile diciéndole, “¡Aquí está! ¡Ven ahora! ¿Por qué tardas tanto?” Gingile no podía ver ninguna abeja desde abajo del árbol, pero decidió confiar en Ngede.


دوایی گینگیلە ڕمه‌که‌ی لە له ژێر داره‌که داناو هێندێک چیلكەی وشكی كۆ كردەوە و ئاگرێكی بچووكی كردەوە. كاتێ ئاگرەكە خۆش بوو، لقه‌ دارێكی وشكی درێژی خستە ناوه‌ندی ئاگرەكە. ئەو دارە بەوە ناسراو بوو كە له کاتی سووتاندا دووکه‌ڵی زۆر دەكات. ئەو سه‌رێکی لقه دڕێژه‌که‌ی به ددانی گرت و به داره‌که‌وه هه‌ڵگه‌ڕا.

Así que Gingile puso su lanza de caza en el suelo, juntó unas cuantas ramas secas e hizo una pequeña fogata. Cuando el fuego estaba alto, puso un palo largo y seco en medio del fuego. Esta madera era conocida por producir mucho humo. Luego, comenzó a trepar el árbol sujetando la parte no quemada del palo con sus dientes.


خه‌ریک بوو گوێ بیستی دەنگی ویزە ویزی مێشهەنگوینەكانی بێت. ئەوان له کونێکه‌وه له قه‌دی داره‌که‌‌وه ده‌هاتنه ده‌ره‌وه‌و ده‌چوونه‌وه ژووری شانه‌که‌یان. كاتێ گینگیلە گەیشتە سەر شانە هەنگوینەكە، داره‌ دووکه‌ڵاویه‌که‌ی خسته ناو شانه‌که. به سه‌ره سووتاوه‌که‌،مێشه‌کان زۆر تووڕە بوون وهاتنه‌ ده‌ره‌و و په‌لاماریان دا. ئەوان پێش ئه‌وه‌ی له ترسی دووکه‌ڵکه ڕا بکه‌ن، به گینگیله‌یان وه‌دا و ئازارێکی زۆریان پێگه‌گیاند.

Dentro de poco tiempo escuchó el fuerte zumbido de unas abejas. Estaban entrando y saliendo de un agujero en el tronco del árbol – su colmena. Cuando Gingile llegó hasta la colmena, puso la parte quemada de la rama en el agujero. Las abejas salieron rápidamente del agujero muy enfadadas, picaron a Gingile y se alejaron volando del humo que tanto odiaban.


کاتێک مێشهەنگوینەكان چوونە دەرەوە، گینگیلە دەستی خستە ناو شانه هه‌نگوینه‌که‌. ئەو شانەیەكی گەورەی هەنگوین كە شیلەی لێ دەتكا و پڕ بوو لە مێشهەنگوینی بچووك، هێنایە دەرێ. ئەو زۆر بە ئەسپایی شانەكەی خستە ناو توورەکەکەی سەر شانی. دواتر له دارەكه هاتە خوارەوە.

Cuando las abejas ya no estaban, Gingile metió sus manos en la colmena y tomó el panal lleno de miel y larvas gordas. Luego, lo puso en su bolso y comenzó a bajar del árbol.


نگێده زۆر بە تامەزرۆییەوە سەیری كارەكانی گینگیلەی دەكرد. ئەو چاوەڕێی ئەوەی دەكرد كە گینگیلە پارچه‌‌یه‌ک هەنگوینی گه‌وره‌ وەكو پاداش بداته‌ ڕێنیشانده‌ری هه‌نگوین. نگێده بەخێرایی لەم لق بۆ ئەو لق دەفڕی، و وردە وردە لەسەر عەرزەکە نیشتەوە. لە كۆتاییدا گینگیلە لە داره‌که هاتە خوارێ. نگێده لەسەر بەردێكی گەورە لە نزیك كوڕەكە چاوەڕێی پاداشتەكەی كرد.

Ansiosamente Ngede observaba todo lo que Gingile hacía. Estaba esperando que dejara un pedazo grande del panal como muestra de agradecimiento. Ngede volaba de rama en rama, cada vez más cerca del suelo. Finalmente, Gingile bajó de la higuera y Ngede se posó en una roca cerca del joven a esperar su recompensa.


بەڵام گینگیلە ئاگرەكەی كووژاندەوە، ڕمه‌که‌ی هەڵگرت و بەرەو ماڵ وەڕێكەوت و هیچ گوێی نه‌دا نگێده. نگێده بە تووڕەییەوە هاواری کرد: “سه‌رکه‌وتن، سه‌رکه‌وتن” گینگیلە راوەستا و چاوی لە باڵندەكە كرد و پێكەنی: “تۆ كەمێك هەنگوینت دەوێ هاوڕێی من؟ وانیه! بەڵام من بۆ خۆم هەموو كارەكانم كرد و مێشهەنگوینەكانیش ئەو هەمووەیان پێوە دام. بۆ دەبێ ئەم هەنگوینە بەتامە لەگەڵ تۆدا بەش بكەم؟” نگێده زۆر تووڕە بوو! ئەمە هەڵسوکەوتێکی باش نەبوو كە لەگەڵ ئەوی كرد! بەڵام نگێده تۆڵه‌ی خۆی ده‌کاته‌وه.

Pero Gingile apagó la fogata, tomó su lanza y empezó a caminar hacia su casa, ignorando completamente al Pájaro Miel. Ngede gritaba muy furiosamente, “¡Piii-trrr! ¡Piii-trrr!” Gingile se detuvo, miró al Pájaro Miel y comenzó a reírse fuerte. “¡Amiguito! ¿Quieres miel, ah? ¡Ja! Yo hice todo el trabajo para conseguirla y, además, quedé todo picado. ¿Por qué debería compartir esta dulce y rica miel contigo?” y se alejó. ¡Ngede estaba furioso! ¡Esta no era forma de agradecerle! Pero, se vengaría.


پاش چه‌ند هه‌فته‌یه‌ک، رۆژێكیان، دووبارە گینگیلە گوێی لە دەنگی نگێده بوو كە بانگی دەكرد. ئەو هەنگوینە بەتامەکەی بە بیر هاتەوە و جارێكی دیكە بە خۆشحاڵییەوە شوێن باڵندەكە كەوت. نگێده بە درێژایی دارستانەكە رێگەی بە گینگیلە نیشان دەدا، تا ئەوەی بۆ پشوودان لەسەر دارێكی گەورەی “ئاكاسیا” نیشتەوە. گینگیلە بیری كردەوە، “ئه‌ها”، شانە هەنگوینەكە دەبێ له‌ ناو ئه‌داره‌ دابێ ئەو بە خێرایی ئاگرێكی بچووکی كردەوە و چۆ سه‌رداره‌که، لقه‌ داره دووکه‌ڵاویه‌که‌شی بە ددانی گرتبوو. نگێداش هه‌ڵنیشت بوو و چاوڕێی ده‌رکرد.

Un día, después de varias semanas, Gingile escuchó el canto de Ngede nuevamente. Él recordó lo deliciosa que era esa miel y con entusiasmo siguió el canto del Pájaro Miel. Después de un largo viaje por el borde del bosque, Ngede se detuvo a descansar bajo una acacia de copa plana. “Ah,” pensó Gingile. “El panal de abejas debe estar en este árbol.” Entonces, rápidamente hizo su fogata y comenzó a trepar el árbol con la rama quemada entre sus dientes. Ngede se sentó y miró todo atentamente.


گینگیلە بەسەر كەوت، پێی سەیر بوو كە بۆچی هیچ دەنگی وزە وزی مێشەكان نایەت. لەبەر خۆیەوە بیری دەكردەوە، “لەوانەیە شانە هەنگوینەكە لەناو قوڵایی قەدی داره‌که‌ بێت.” ئەو بەسەر كەوت بۆ سەر لقێكی دیكە، بەڵام لە جیاتی شانەی مێشهەنگ، دەموچاوی پڵینگێكی بینی! پڵینگەكە زۆر تووڕە بوو، له‌ به‌ر ئه‌وه‌ی له ناکاو له خه‌ویان هه‌ستاند. چاوەكانی نوقاندن و زاری کرده‌وه‌، بۆ ئه‌وه‌ی ددانه زۆر درێژ و تیژه‌کانی نیشان دات.

Mientras trepaba, Gingile se preguntaba por qué no escuchaba el zumbido de las abejas. “Quizás, el panal está bien escondido en el árbol,” él pensó. Al llegar a la siguiente rama, se encontró con un leopardo. El leopardo estaba muy enojado porque Gingile lo despertó de su siesta. Lo miró de manera amenazadora y abrió su boca para mostrarle sus dientes grandes y filosos.


بەر لەوەی پڵینگەكە زیان بە گینگیلە بگەیەنێ، ئەو بە خێرای رای كرد و لەسەر داره‌که هاتە خوارەوە. لەبەر په‌له‌ کردن له سه‌ر لقی داره‌که پێی خزی و به توندی که‌وته‌ خوارێ و گوێزینگی پێی له جێ چوو. بە هەموو توانایەوە بە شەلە شەل بۆی دەرچوو. بەختی باشی هه‌بوو که، پڵینگەكە زۆر خەواڵو بوو، بۆیە شوێنی نەكەوت. نگێده، ڕێنیشانده‌ری هه‌نگوین، تۆڵەی خۆی كردەوە. گینگیلەش وانەیەكی چاكی وەرگرت.

Antes de que el leopardo pudiera atacar a Gingile, él bajó muy rápidamente del árbol. Tan rápidamente que no vio una rama y cayó dándose un batacazo en el suelo. Aunque se torció el tobillo, cojeó lo más rápido que pudo para poder escapar. Afortunadamente, el leopardo aún tenía mucho sueño, así que no lo persiguió. Ngede, el Pájaro Miel, se vengó. Y Gingile aprendió una valiosa lección.


لەبەر ئەوە، کاتێک منداڵەكانی گینگیلە گوێیان له چیرۆكی نگێده ده‌بێ زۆر ڕێز له‌و باڵنده بچکۆڵه ده‌گرن. هەر كاتێ هەنگوین هەڵ دەگرنەوە، هەوڵ دەدەن زۆرترین بەشی شانە هەنگوینەكە بدەن بە ڕێنیشانده‌ری هه‌نگوین.

Y así, cuando los hijos de Gingile escuchen la historia de Ngede, ellos lo respetarán. Cuando sea que les toque recolectar miel, se asegurarán de dejarles la parte más grande del panal de abejas a los Pájaros Miel.


Texto: Zulu folktale
Ilustraciones: Wiehan de Jager
Translated by: Agri Afshin
Lengua: kurdo sorani
Nivel: Nivel 4
Fuente: The Honeyguide's revenge del African Storybook
Licencia Creative Commons
Esta obra está bajo una Creative Commons Atribución 3.0 Internacional.
Opciones
Regresar a lista de cuentos Descargar PDF