གནའ་སྔ་མོའི་དུས་སུ། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་མི་ཚང་མས་གཅིག་ཀྱང་ཤེས་གི་མ་རེད། མི་རྣམས་ཀྱིས་ཞིང་འདེབས་ཤེས་གི་མ་རེད། རས་འཐག་ཤེས་གི་མ་རེད། ལྕགས་རིགས་ཀྱི་ལག་ཆ་ཡང་བཟོ་ཤེས་གི་མ་རེད། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་ཤེས་བྱ་ཚང་མ་ནམ་མཁའ་ན་བཞུགས་ཡོད་པའི་ལྷ་ཆེན་པོ་ནེ་མས་ཞུ་བ་ཁོང་གི་ཕྱག་ན་ཡོད་པ་རེད། ཁོང་གིས་ཤེས་བྱ་དེ་ཚང་མ་རྫ་མ་ཞིག་གི་ནང་ལ་བཅུག་ནས་བདག་པོ་བརྒྱབ་ཡོད་པ་རེད།
Hace mucho, mucho tiempo la gente no sabía nada. No sabían cómo cultivar, o cómo tejer tela, o cómo hacer herramientas de hierro. El dios Nyame arriba en el cielo tenía toda la sabiduría del mundo. La mantenía guardada en una vasija de barro.
ཉི་མ་གཅིག་ལ་ལྷ་ནེ་མས་ཁོང་གི་ཤེས་བྱ་ཚང་མ་ ཨ་ནན་སི་ ལ་གནང་རྒྱུ་བྱས་པ་རེད། ནམ་རྒྱུན་ནེ་མས་རྫ་མ་དེའི་ནང་ལ་གཟིགས་སྐབས་ཁོང་གིས་དོན་དག་གསར་པ་རེ་ཤེས་གིན་ཡོད་ལ། དེའི་རྐྱེན་གྱིས་ཁོ་རང་སྣང་བ་སྐྱིད་པོ་ཞིག་བྱུང་བ་རེད།
Un día, Nyame decidió darle la vasija de sabiduría a Anansi. Cada vez que Anansi se asomaba y miraba dentro de la vasija de barro, aprendía algo nuevo. ¡Qué impresionante!
སྐབས་དེར། ཧམ་སེམས་ཆེ་བའི་ནེ་མས་ཀྱི་སེམས་ལ། “ངས་རྫ་མ་འདི་ཤིང་སྡོང་མཐོན་པོ་ཞིག་གི་རྩེ་ལ་སྦེད་དགོས་ཀྱི་འདུག དེ་ལྟར་བྱས་པ་ཡིན་ན་འདི་ཚང་མ་ང་རང་གཅིག་པོར་དབང་གི་རེད།” ཁོ་རང་གིས་དེ་འདྲ་ཞིག་བསམ་པ་རེད། ཁོང་གིས་ཐག་པ་རིང་པོ་ཞིག་རྒྱུས་པ་དང་། ཐག་པ་དེས་རྫ་མ་དེ་ལ་སྐེ་རགས་བཅིངས་པ་ལྟར་དཀྲིས་བརྒྱབ་ནས་བཅིངས། ཐག་པའི་སྣེ་མོ་གཅིག་ཁོ་རང་གི་མདུན་གྱི་སྐེད་པ་ལ་བཏགས་པ་རེད། དེ་ནས་ཁོ་རང་ཤིང་སྡོང་དེའི་རྩེ་ལ་འཛེག་རྒྱུ་བྱས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། ཁོ་རང་ཡར་འཛེག་སྐབས་སུ་རྫ་མ་དེ་ཁོའི་པུས་མགོ་ལ་འཐོག་ནས་ཤིང་སྡོང་གི་རྩེ་ལ་འཛེག་ཁག་པོ་བྱུང་བ་རེད།
El codicioso Anansi pensó, “voy a guardar la vasija en la copa de un árbol muy alto. ¡Y será sólo mía!” Hiló un hilo largo, envolvió con él la vasija de barro, y lo ató a su cintura. Empezó a trepar el árbol. Pero se le hacía muy difícil trepar el árbol con la vasija constantemente pegándole en las rodillas.
ཁོ་རང་ཡར་འཛེག་ཐེངས་རེར་ཁོང་གི་བུ་ཆུང་བ་དེ་ཡོང་ནས་ཤིང་སྡོང་གི་རྩར་ལངས་ཏེ་ཁོ་ལ་བལྟས་བསྡད་པ་རེད། དེ་ནས་བུ་ཆུང་བ་དེས་ཨ་ཕ་ལགས་ལ། རྫ་མ་དེ་ཁྱེད་ཀྱི་རྒྱབ་ལ་བཏགས་ནས་འཛེག་ན་ལས་སླ་མོ་མེད་འགྲོ། ཅེས་བསམ་ཚུལ་ཞུས་པ་རེད། དེ་ནས་ ཨ་ནན་སི་ ཡིས་རྫ་མ་དེ་ཁོང་གི་རྒྱབ་ལ་བཏགས་ནས་ཡར་འཛེག་པ་དང་། དེ་ནི་མདུན་ལ་བཏགས་པ་ལས་ཧ་ཅང་གི་ལས་སླ་མོར་བྱུང་བ་རེད།
Mientras tanto, el hijo pequeño de Anansi lo miraba desde abajo y le dijo, “¿No sería más fácil trepar si te ataras la vasija a tu espalda?” Anansi ató la vasija llena de sabiduría a su espalda y, efectivamente, fue mucho más fácil.
ཅུང་མ་འགོར་བར་ཁོ་རང་ཤིང་སྡོང་གི་རྩེ་ལ་འཛེག་ཐུབ་སོང་བ་རེད། དེ་ནས་ཁོང་གིས་ངལ་གསོ་ཞིར་བསམ་བློ་བཏང་དུས། སྤྱིར་ན་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་ཤེས་བྱ་ཚང་མ་ང་རང་གཅིག་པོར་དབང་དགོས་པ་ཡིན་ཀྱང་། ངའི་བུ་འདི་ང་ལས་རིག་པ་སྤྱང་པོ་འདུག ཨ་ནན་སི་ ཡིས་དེ་ལྟར་བསམ་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་ཆེན་པོ་ལངས་ཏེ། རྫ་མ་དེ་ཤིང་སྡོང་གི་རྩེ་ནས་ས་ལ་གཡུག་པ་རེད།
En un instante logró llegar a la copa del árbol. Pero entonces se detuvo a pensar: “Se supone que yo soy quien tiene toda la sabiduría, ¡pero mi hijo fue más listo que yo!” Anansi se enojó tanto que lanzó la vasija desde lo alto del árbol.
རྫ་མ་དེ་ས་ལ་བརྒྱབ་ནས་ཆག་སྟེ་གས་འཐོར་དུ་ཕྱིན་པ་རེད། དེ་དང་མཉམ་དུ་རྫ་མའི་ནང་གི་ཤེས་བྱ་ཚང་མ་ས་ལ་འཐོར་བ་དང་། དེ་དག་མི་ཚང་མས་བཏུས་ནས་ཚང་མར་ཐོབ་སོང་བ་རེད། དུས་དེ་ནས་བཟུང་མི་རྣམས་ཀྱིས་ཤིང་འདེབས་རྒྱུ་དང་། རས་འཐག་རྒྱུ། ལྕགས་རིགས་ཀྱི་ལག་ཆ་བཟོ་རྒྱུ། དེའི་ཕན་གྱི་ཤེས་བྱ་ཧ་ཅང་མང་པོ་ཞིག་ཤེས་པ་དེ་ལྟར་དུ་བྱུང་བ་རེད།
Quedó hecha pedazos en el suelo. La sabiduría quedó libre y disponible para todos. Y así fue cómo la gente supo cultivar, tejer, hacer herramientas de hierro, y muchas otras cosas más.
