Sakima aaleikala na bafyashi bakwe pamo na nkashi yakwe uwamyaka ine. Baleikala pancende ya mukankaala umo. Iŋanda yabo iyafyani yabeleele kumpela ya miti.
Sakima vivía con sus padres y su hermana de cuatro años de edad. Vivían en el terreno de un hombre rico. Su choza de paja estaba al final de una fila de árboles.
Ilyo Sakima aali ne myaka itatu, alipofwile ku mulandu wa bulwele. Sakima aali mulumendo uwakwete icabupe.
Cuando Sakima tenía tres años de edad, se enfermó y perdió la vista. Sakima era un chico talentoso.
Sakima aaleecita ifintu ifingi efyo abalumendo bamyaka mutanda baaleefilwa. Ico mwingamwenako cimo cakuti, uyu Sakima aaleikala pa bakulu bamumushi no kulanshanya pa milandu iikankaala.
Sakima hacía muchas cosas que los otros chicos de seis años no podían hacer. Por ejemplo, podía sentarse con los miembros mayores de la aldea y discutir asuntos importantes.
Abafyashi bakwa Sakima baaleebomba pa ŋanda ya mukankaala. Baaleefuma pa ŋanda ku macaaca no kubwela inshita ya bushiku. Sakima aaleeshaala na nkashi yakwe.
Los padres de Sakima trabajaban en la casa del hombre rico. Salían a trabajar temprano en la mañana y volvían a casa tarde por la noche. Sakima se quedaba con su hermana pequeña.
A Sakima le encantaba cantar. Un día su madre le preguntó, “¿Dónde aprendes estas canciones, Sakima?”
Sakima ayaswike ati “Shiisafye, maayo, nshumfwa mu mutwe elyo nashimba.”
Sakima le respondió, “Simplemente llegan, madre. Las escucho en mi cabeza y después las canto.”
Sakima alitemenwe ukwimbila nkashi yakwe, maka-maka nkashi yakwe nga aumfwa insala. Nkashi yakwe aaleekutika uko Sakima aleimba ulwimbo atemenwe saana, ninshi ayamba ukuisunsuntila ku ciunda ca lwimbo.
A Sakima le gustaba cantarle a su hermana pequeña, especialmente cuando ella tenía hambre. Su hermana le escuchaba cantar la canción favorita de Sakima. Y se relajaba bailando con su canción.
Nkanshi yakwe aaleemulomba ati, “Njimbilako na kabili, Sakima.” Sakima aaleesumina no kubwekeshapo ukwimba ulwimbo imiku iingi.
“¿Podrías cantarla una y otra vez, Sakima?”, le suplicaba su hermana. Sakima asentía y le cantaba una y otra vez.
“¿Cuál es el problema, madre, padre?” Preguntó Sakima. Sakima se enteró que el hijo del hombre rico se había perdido. El hombre se sentía muy triste y solo.
“Yo puedo cantar para él. Quizá eso lo hará feliz,” le dijo Sakima a sus padres. Pero sus padres lo desestimaron. “Él es muy rico. Tú sólo eres un chico ciego. ¿Crees que tu canción lo va a ayudar?”
Sakima taanenwiike. Nkashi yakwe aalimulandiileko. Aatiile, “Inyimbo shakwa Sakima shilantalalika nga ndi ne nsala. No mukankaala wine kuti shamutalalika. ”
Pero Sakima no se rindió. Su hermana pequeña lo apoyó. Le dijo: “Las canciones de Sakima me ayudan cuando tengo hambre. Van a tranquilizar al hombre rico también.”
Ubushiku bwakonkelepo, Sakima aebele nkashi yakwe ukumutungulula ku ŋanda ya mukankaala.
Al día siguiente, Sakima le pidió a su hermana pequeña que lo llevara a la casa del hombre rico.
Aiminine mwisamba lye windo ilikalamba no kwamba ukwimba ulwimbo aatemwishishe. Panoono-panoono, umutwe wa mukankaala wayambile ukumoneka pa windo.
Se paró debajo de una gran ventana y empezó a cantar su canción favorita. Lentamente, el hombre rico comenzó a asomar su cabeza por la gran ventana.
Ababomfi baaleekele imilimo yabo. Baaleekutika ku lwimbo lwakwa Sakima ulwawama nganshi. Nomba shitaata umo aatiile, “Tapaaba nangu umo uwakwanisha ukutalalika ba bwana. Bushe uyu mulumendo wapofula aleemona kwati kuti abatalalika?”
Los trabajadores dejaron de hacer sus tareas. Escucharon la hermosa canción de Sakima. Pero un hombre dijo, “Nadie ha podido consolar al jefe. ¿Acaso este chico ciego cree que él puede consolarlo?”
Sakima alipwishishe ukwimba ulwimbo lwakwe kabili alimine ukuti aleeya ku mwabo. Nomba umukankaala alifumine panse no kutiila “Napaapaata, imba na kabili.”
Sakima terminó de cantar y se dio vuelta para irse. Pero el hombre rico salió de prisa y dijo: “Por favor canta de nuevo.”
Apopeene kwaishile abantu babili nabasenda umuntu pa macila. Baasangile umwana wa mukankaala nabamupuma ku fipondo kabili bamushiile mumbali ya musebo.
En ese mismo momento, llegaron dos hombres que llevaban a alguien en una camilla. Habían encontrado al hijo del hombre rico apaleado y tirado a un lado del camino.
Umukankaala aalisansamwike pa kumona umwana wakwe na kabili. Aalilambwile Sakima pa kumutalalika ku mutima. Aatwele umwana wakwe na Sakima ku cipataala mu kumona nga kuti Sakima atampa ukumona na kabili.
El hombre rico estaba muy feliz de ver a su hijo otra vez. Y le dio una recompensa a Sakima por consolarlo. Llevó a su hijo y a Sakima al hospital para que Sakima pudiera recuperar la vista.