Un día, la hambruna llegó y el Águila tuvo que caminar muy lejos en búsqueda de comida. Regresó muy cansada. “¡Tiene que haber una forma más fácil de viajar!” dijo el Águila.
Panuma yakubuuka ulucelo, Inkoko yakwata amaano. Yatampile ukutoola amasako ukufuma ku fyuni fyonse. Ati, “Tiyeni tubililile pamo aya masako pa muulu wa aya twakwata. Limbi kuti catwangukilako mumyendele. ”
Luego de un sueño reparador, la Gallina tuvo una idea brillante. Empezó a recoger las plumas que sus amigas aves soltaban. “Cosamos las plumas por encima de las nuestras”, dijo. “Quizás así sea más fácil viajar.”
Pungwa ewalifye na keela mu mushi, kanshi ewabalilepo no kubila. Aipangila amapindo ayasuma saana no kupupukila mu muulu umutali. Inkoko epakwashima akeela, nomba yalifilwa ukubila kumulandu wa kunaka. Epakusha akeela pa kabati, yaaya mukupekanya ifyakulya fya baana.
El Águila era la única que tenía una aguja en la aldea, así que ella empezó a coser primero. Se hizo un par de alas muy lindas y voló mucho más alto que la Gallina. La Gallina se consiguió la aguja para empezar a coser sus alas, pero se cansó antes de terminarlas. Dejó la aguja encima del armario y se fue a preparar algo de comida para sus hijos.
Nomba ifyuni fimbi fyalimwene uko pungwa apupwike. Fyalomba Inkoko ukufyashimako akeela pakuti nafyo fibilileko amasako. Mu kashitafye akanoono, ifyuni ifingi fyayamba ukulapupuka mu muulu.
Pero las otras aves habían visto al Águila irse volando lejos, así que le pidieron a la Gallina que les prestara la aguja para hacerse alas también. Y pronto, el cielo estaba cubierto de muchas aves volando.
Cuando la última ave fue a entregar la aguja prestada, la Gallina no estaba en casa. Así que los hijos de la Gallina tomaron la aguja para jugar con ella. Cuando se cansaron de jugar, dejaron la aguja en la tierra.
Mu nshita ya cungulo, Pungwa abwela. Aaleefwaya akeela pakuti alundeko amasako nayambi no kubililila ayanenwike elyo aile pa bulendo bwakwe. Inkoko ekwamba ukufwaya akeela. Yafwaya mu cikini. Yafwaya mu lubansa, akeela tekakumoneka.
Más tarde, el Águila volvió. Pidió la aguja para coser algunas plumas que se le habían caído durante su viaje. La Gallina fue a buscarla en el armario y no estaba. Buscó en la cocina y en el patio, pero la aguja no aparecía. No estaba en ningún lugar.
“Mpelakofye ubushiku bumo,” Inkoko yapaapaata Pungwa. “Elyo ukeesabikako amasako ku mapindo yobe no kupupuka ukuya mukufwaya ifyakulya na kabili.” Pungwa epakuti “Nakupelafye ubushiku bumo, nga wafilwa ukumona akeela kandi, ukampeela umwana obe umo nga malipilo.”
“Sólo dame un día para encontrar la aguja,” la Gallina le rogó al Águila. “Para que puedas arreglar tus alas y volar en búsqueda de comida.” “Un solo día,” dijo el Águila. “Si no encuentras la aguja en un día, tendrás que regalarme uno de tus pollitos como pago.”
Ubushiku bwakonkelepo, elyo Pungwa aishile, aasangile Inkoko ileefwaya akeela mumucanga. Pungwa epakupupukila panshi bwangu-bwangu no kwikatapo akaana kankoko kamo no kukasenda. Ukufuma apopene lyonse Pungwa nga isa asanga Inkoko ileefwaya akeela mumucanga.
Cuando el Águila regresó al día siguiente, vio que la Gallina estaba arañando la tierra, pero la aguja no estaba. Así que el Águila voló muy rápido hacia dónde estaban los pollitos, agarró a uno de ellos y se lo llevó lejos. Después de eso, el Águila siempre encontraba a la Gallina arañando la tierra con sus patas para encontrar la aguja.
Y cuando aparece la sombra de las alas del Águila en la tierra, la Gallina les ordena a sus pollitos: “Aléjense del suelo seco y descubierto.” Y ellos le contestan: “No somos tontos, saldremos corriendo.”