Descargar PDF
Regresar a lista de cuentos

Die dag toe ek van my huis weggegaan het stad toe El día que dejé mi casa para irme a la ciudad

Texto Lesley Koyi, Ursula Nafula

Ilustraciones Brian Wambi

Translated by Willemien Wannberg

Lectura en voz alta Willemien Wannberg

Lengua afrikáans

Nivel Nivel 3

Contar el cuento completo

Velocidad del audio

Reproducir automáticamente


Die klein bushalte in ons dorpie was bedrywig met mense en oorlaaide busse. Op die grond was nog goed wat gelaai moes word. Busbestuurders het die bestemmings geskree waarheen hul busse sou gaan.

La pequeña parada de autobuses de mi aldea estaba llena de gente y de autobuses sobrecargados. En el suelo había aun más cosas por cargar. Los pregoneros anunciaban los lugares a los que iban sus autobuses.


“Stad! Stad! Weste toe!” het ek ‘n busbestuurder hoor skree. Dit was die bus wat ek moes haal.

“¡A la ciudad! ¡A la ciudad! ¡Autobús hacia el oeste!” escuché que gritaba un pregonero. Ése era el autobús que yo necesitaba tomar.


Die stadsbus was amper vol, maar nog mense het probeer inklim. Party het hul bagasie onderin die bus gepak. Ander het hulle s’n op die rakke binne-in gepak.

Aunque el autobús con destino a la ciudad estaba casi lleno, había más gente empujando para subirse. Algunos ponían su equipaje en la parte de abajo. Otros lo ponían en las repisas de adentro.


Nuwe passasiers het hul kaartjies vasgeklem terwyl hulle in die stampvol bus gesoek het vir sitplek. Vroue met klein kindertjies het hulle vir die lang reis gemaklik gemaak.

Los pasajeros recién llegados se subían al autobús con sus boletos en mano buscando un asiento. Las mujeres con hijos pequeños los confortaban para el largo viaje.


Ek het myself langs ‘n venster ingedruk. Die persoon langs my het ‘n groen plastieksak styf vasgehou. Hy het ou sandale en ‘n verslete jas aangehad en baie senuweeagtig gelyk.

Me apretujé al lado de una ventana. La persona a mi lado sujetaba con fuerza una bolsa de plástico verde. Llevaba sandalias viejas, un abrigo harapiento, y se veía nervioso.


Ek het uitgekyk en besef dat ek my dorpie, die plek waar ek grootgeword het, moes verlaat. Ek was op pad na die groot stad toe.

Miré por la ventana del autobús y me di cuenta de que estaba dejando atrás mi aldea, el lugar donde había crecido. Ahora me iba a la gran ciudad.


Die laaiwerk was klaar en al die passasiers het gesit. Smouse het steeds hul weg in die bus in gebaan om hul produkte aan passasiers te verkoop. Almal het geskree wat hulle gehad het om te verkoop. Die woorde het vir my snaaks geklink.

Terminaron de cargar el autobús y todos los pasajeros se sentaron. Los vendedores ambulantes se apretujaron para entrar a venderle sus productos a los pasajeros. Gritaban los nombres de lo que tenían para vender. Las palabras me parecían graciosas.


‘n Paar passasiers het drinkgoed gekoop. Ander het versnaperinge gekoop en daaraan begin kou. Die wat soos ek geen geld gehad het nie, het hulle dopgehou.

Algunos pasajeros compraron bebidas, otros compraron pequeños refrigerios y empezaron a comer. Los que no tenían dinero, como yo, solamente nos quedamos mirando.


Die bedrywighede is deur die bus se getoeter onderbreek, ‘n teken dat ons gereed was om te vertrek. Die busbestuurder het vir die smouse geskree om uit die bus te klim.

Todo este ajetreo fue interrumpido por el claxon del autobús, señal de que estábamos listos para partir. El pregonero gritó a los vendedores ambulantes para que se bajaran.


Smouse het mekaar uit die pad gestoot om uit die bus uit te kom. Party het kleingeld aan reisigers gegee. Ander het nog ‘n laaste poging aangewend om meer te verkoop.

Los vendedores ambulantes se empujaban para salir del autobús. Algunos le entregaron su cambio a los pasajeros. Otros intentaron vender productos por última vez.


Toe die bus die bushalte verlaat, het ek deur die venster gestaar. Ek het gewonder of ek ooit sou teruggaan na my dorpie toe.

Mientras el autobús partía desde la estación, miré por la ventana. Me preguntaba si alguna vez volvería a mi aldea.


Soos die reis gevorder het, het dit baie warm geword in die bus. Ek het my oë toegemaak en gehoop ek kon slaap.

A medida que pasaba el tiempo, el autobús se puso muy caluroso. Cerré los ojos con la esperanza de quedarme dormido.


My gedagtes het egter huis toe gedwaal. Sal my ma veilig wees? Sal my hasies geld maak? Sal my boetie onthou om my boompies water te gee?

Pero volví a pensar en mi casa. ¿Estará a salvo mi madre? ¿Traerán dinero mis conejos? ¿Se acordará mi hermano de regar los árboles que planté?


Op pad het ek die plek waar my oom in die groot stad bly, gememoriseer. Ek het dit steeds gemompel toe ek aan die slaap raak.

Mientras viajaba, recitaba el nombre del lugar donde vivía mi tío en la gran ciudad. Seguí murmurando ese nombre mientras dormía.


Nege ure later het ek wakker geword van ‘n harde gehamer en ‘n geroep na passasiers wat na my dorpie toe wou gaan. Ek het my sakkie gegryp en uit die bus gespring.

Nueve horas más tarde, desperté escuchando fuertes golpeteos y gritos llamando a los pasajeros que viajaban de vuelta a mi aldea. Tomé mi pequeño morral y me bajé del autobús.


Die bus wat sou teruggaan, was vinnig besig om vol te word. Binnekort sou dit ooswaarts gaan. Die belangrikste vir my was om te begin soek na my oom se huis.

El autobús de vuelta a mi aldea se llenó rápidamente. Pronto empezaría su viaje de vuelta al este. Por ahora, lo más importante para mí era empezar a buscar la casa de mi tío.


Texto: Lesley Koyi, Ursula Nafula
Ilustraciones: Brian Wambi
Translated by: Willemien Wannberg
Lectura en voz alta: Willemien Wannberg
Lengua: afrikáans
Nivel: Nivel 3
Fuente: The day I left home for the city del African Storybook
Licencia Creative Commons
Esta obra está bajo una Creative Commons Atribución 4.0 Internacional.
Opciones
Regresar a lista de cuentos Descargar PDF