Eendag, lank, lank gelede, was Hen en Arend vriende. Hulle het in vrede saamgeleef met al die ander voëls. Nie een van hulle kon vlieg nie.
Hace mucho tiempo, la Gallina y el Águila eran amigos. Vivían en paz con todas las otras aves. Ninguna de ellas podía volar.
Eendag was daar ‘n hongersnood in die land. Arend moes baie ver loop om kos te kry. Sy het baie moeg geword. “Daar moet ‘n makliker manier wees om te reis!” sê Arend.
Un día, la hambruna llegó y el Águila tuvo que caminar muy lejos en búsqueda de comida. Regresó muy cansada. “¡Tiene que haber una forma más fácil de viajar!” dijo el Águila.
Na ‘n goeie nagrus het Hen ‘n briljante idee gekry. Sy het begin om al hul voëlvriende se vere wat uitgeval het, bymekaar te maak. “Kom ons werk hulle vas op ons eie vere,” het sy gesê. “Miskien sal dit dan makliker wees om te reis.”
Luego de un sueño reparador, la Gallina tuvo una idea brillante. Empezó a recoger las plumas que sus amigas aves soltaban. “Cosamos las plumas por encima de las nuestras”, dijo. “Quizás así sea más fácil viajar.”
Arend was die enigste een in die dorpie wat ‘n naald gehad het, so sy het eerste begin werk. Sy het vir haarself ‘n paar pragtige vlerke gemaak en hoog bo Hen gevlieg. Hen het die naald geleen maar het gou moeg geword van die gewerk. Sy het die naald op die kas gelos en kombuis toe gegaan om vir haar kinders kos voor te berei.
El Águila era la única que tenía una aguja en la aldea, así que ella empezó a coser primero. Se hizo un par de alas muy lindas y voló mucho más alto que la Gallina. La Gallina se consiguió la aguja para empezar a coser sus alas, pero se cansó antes de terminarlas. Dejó la aguja encima del armario y se fue a preparar algo de comida para sus hijos.
Die ander voëls het vir Arend sien wegvlieg. Hulle het toe vir Hen gevra om vir hulle die naald te leen, sodat hulle ook vir hulself vlerke kon maak. Gou-gou was daar oral in die lug voëls wat rondgevlieg het.
Pero las otras aves habían visto al Águila irse volando lejos, así que le pidieron a la Gallina que les prestara la aguja para hacerse alas también. Y pronto, el cielo estaba cubierto de muchas aves volando.
Toe die laaste voël die geleende naald terugbring, was Hen nie daar nie. Haar kinders neem toe die naald en begin daarmee speel. Toe hulle moeg word van die speletjie het hulle die naald in die sand gelos.
Cuando la última ave fue a entregar la aguja prestada, la Gallina no estaba en casa. Así que los hijos de la Gallina tomaron la aguja para jugar con ella. Cuando se cansaron de jugar, dejaron la aguja en la tierra.
Arend het laat die middag teruggekom. Sy het die naald gevra om sommige van haar vere wat losgegaan het tydens haar reis, reg te maak. Hen het op die kas gekyk. Sy het in die kombuis gesoek. Sy het op die werf gesoek, maar die naald was nêrens te kry nie.
Más tarde, el Águila volvió. Pidió la aguja para coser algunas plumas que se le habían caído durante su viaje. La Gallina fue a buscarla en el armario y no estaba. Buscó en la cocina y en el patio, pero la aguja no aparecía. No estaba en ningún lugar.
“Gee my net ‘n dag,” het Hen by Arend gesmeek. “Dan kan jy jou vlerke regmaak en wegvlieg om weer kos te kry.” “Net nog een dag,” het Arend gesê. “As jy nie die naald kry nie, sal jy vir my een van jou kuikens moet gee as betaling.”
“Sólo dame un día para encontrar la aguja,” la Gallina le rogó al Águila. “Para que puedas arreglar tus alas y volar en búsqueda de comida.” “Un solo día,” dijo el Águila. “Si no encuentras la aguja en un día, tendrás que regalarme uno de tus pollitos como pago.”
Toe Arend die volgende dag kom, het sy vir Hen gekry waar sy in die sand skrop, maar geen naald nie. Arend het toe blitsvinnig afgeduik en een van die kuikens gevang. Sy het daarmee weggevlieg. Altyd daarna, wanneer Arend daar aankom, kry sy vir Hen wat in die sand skrop op soek na die naald.
Cuando el Águila regresó al día siguiente, vio que la Gallina estaba arañando la tierra, pero la aguja no estaba. Así que el Águila voló muy rápido hacia dónde estaban los pollitos, agarró a uno de ellos y se lo llevó lejos. Después de eso, el Águila siempre encontraba a la Gallina arañando la tierra con sus patas para encontrar la aguja.
As Arend se skaduwee op die grond val, waarsku Hen haar kuikens. “Kom weg uit die kaal droë grond.” Hulle antwoord dan: “Ons is nie dom nie. Ons sal hardloop.”
Y cuando aparece la sombra de las alas del Águila en la tierra, la Gallina les ordena a sus pollitos: “Aléjense del suelo seco y descubierto.” Y ellos le contestan: “No somos tontos, saldremos corriendo.”