Odongo e Apiyo vivevano in città con loro padre. Non vedevano l’ora delle vacanze. Non solo perché la scuola chiudeva, ma perché sarebbero andati a visitare la loro nonna. Lei viveva in un villaggio di pescatori vicino ad un grande lago.
Odongo i Apiyo mieszkali z ojcem w mieście. Nie mogli doczekać się wakacji – nie tylko dlatego, że w czasie wakacji szkoła była zamknięta, ale przede wszystkim dlatego, że w czasie wakacji odwiedzali babcię. Babcia mieszkała w wiosce rybackiej nieopodal jeziora.
Odongo e Apiyo erano emozionati perché era ora di visitare la nonna di nuovo. La notte prima, prepararono le valigie e si prepararono al lungo viaggio che li avrebbe portati al villaggio.
Odongo i Apiyo byli tak przejęci wyjazdem do babci, że nie mogli zasnąć. Poprzedniego wieczoru spakowali się i przygotowali na długą podróż do wioski. Całą noc rozmawiali o wakacjach.
La mattina dopo, molto presto, partirono per il villaggio nella macchina del papà. Guidarono attraverso montagne, animali selvaggi e piantagioni di tè. Contarono le macchine e cantarono canzoni.
Wcześnie rano wyjechali z tatą samochodem. Mijali góry, dzikie zwierzęta oraz plantacje herbaty. Po drodze liczyli samochody, które ich mijały i śpiewali piosenki.
Dopo un po’, i bambini erano stanchi e si addormentarono.
Po pewnym czasie dzieci zmęczyły się i zasnęły.
Papà svegliò Odongo e Apiyo appena arrivarono al villaggio. Trovarono Nyar-Kanyada, la loro nonna, mentre riposava su un tappeto sotto un albero. Nyar-Kanyada in Luo significa “Figlia della gente di Kanyada”. Era una donna forte e bellissima.
Gdy dotarli na miejsce, Tata obudził Odongo i Apiyo. Babcia Nyar-Kanyada odpoczywała na macie pod drzewem. Była piękną i silną kobietą. Nyar-Kanyada w języku Luo oznacza „córka ludu Kanyada”.
Nyar-Kanyada diede loro il benvenuto nella sua casa e ballò intorno alla stanza cantando con gioia. I suoi nipotini erano emozionati di darle regali che le avevano portato dalla città. “Prima apri il mio regalo,” disse Odongo. “No, prima il mio!” disse Apiyo.
Nyar-Kanyada powitała ich w swoim domu tańcząc i śpiewając z radości. Jej wnuki były przejęte, gdy wręczały jej podarunki z miasta. „Najpierw otwórz mój prezent!” – powiedział Odongo. „Nie, najpierw mój!” – przekrzykiwała go Apiyo.
Dopo che aprì i regali, Nyar-Kanyada benedì i suoi nipotini nel modo tradizionale.
Po otworzeniu prezentów, Nyar-Kanyada pobłogosławiła wnuki w tradycyjny sposób.
Poi Odongo e Apiyo uscirono in giardino. Inseguirono farfalle e uccellini.
Potem Odongo i Apiyo wyszli na zewnątrz. Bawili się ganiając motyle i ptaki.
Si arrampicarono sugli alberi e si schizzarono con l’acqua del lago.
Wspinali się na drzewa i pluskali w wodzie jeziora.
Quando diventò buio, tornarono a casa per cena. Prima che potessero finire di mangiare, si stavano per addormentare!
Po zmroku, wrócili do domu na kolację. Nie skończyli jeść, bo zasnęli przy stole!
Il giorno seguente, il papà ripartì per tornare in città, lasciando i bambini con Nyar-Kanyada.
Następnego dnia ojciec pojechał z powrotem do miasta, zostawiając dzieci z babcią Nyar-Kanyada.
Odongo e Apiyo aiutarono la nonna con le faccende di casa. Andarono a prendere l’acqua e la legna per il fuoco. Raccolsero le uova dalle galline e le verdure dal giardino.
Odongo i Apiyo pomagali babci w pracach wokół domu. Nosili wodę i zbierali drewno na opał. Zbierali jajka od kur i warzywa z ogrodu.
Nyar-Kanyada insegnò ai suoi nipotini come fare soffici ugali da mangiare con lo stufato. Mostrò loro come fare il riso al cocco da mangiare con il pesce arrosto.
Nyar-Kanyada nauczyła wnuki jak przyrządzać delikatne ugali z gulaszem. Pokazała im też jak robić ryż kokosowy z pieczoną rybą.
Una mattina, Odongo portò le mucche di sua nonna a pascolare. Incapparono nella fattoria del vicino. Il contadino era arrabbiato con Odongo. Lo minacciò di tenersi le mucche per aver mangiato il suo raccolto. Dopo quel giorno il bambino si assicurò che le mucche non finissero di nuovo nei guai.
Pewnego ranka, Odongo zabrał krowy babci na pastwisko. Krowy wbiegły na pole sąsiada. Sąsiad był zły na Odongo i zagroził, że zatrzyma krowy jeśli będą zjadać jego rośliny uprawne. Od tej pory chłopiec dbał o to, aby krowy nie sprawiały żadnych problemów.
Un altro giorno, i bambini andarono al mercato con Nyar-Kanyada. Lei aveva una bancarella che vendeva verdure, zucchero e sale. Ad Apiyo piaceva dire ai clienti i prezzi della merce. Odongo preparava i sacchetti con le cose che i clienti avevano comprato.
Innym razem dzieci udały się z babcią na targ. Babcia miała stoisko, na którym sprzedawała warzywa, cukier i mydło. Apiyo lubiła podawać klientom ceny, a Odongo pakował zakupione przez klientów produkty.
Alla fine della giornata bevvero tè chai insieme. Aiutarono la nonna a contare i soldi che aveva guadagnato.
Pod koniec dnia pili razem herbatę chai i pomogli babci policzyć pieniądze, które zarobiła.
Ma troppo presto le vacanze finirono e i bambini dovettero tornare in città. Nyar-Kanyada diede a Odongo un cappello e ad Apiyo una felpa. Preparò del cibo per il loro viaggio.
Niestety, wakacje skończyły się szybko i dzieci musiały wracać do miasta. Nyar-Kanyada dała Odongo czapkę, a Apiyo sweter. Spakowała im też jedzenie na drogę.
Quando il padre arrivò a prenderli, loro non volevano andarsene. I bimbi pregarono Nyar-Kanyada di andare con loro in città. Lei sorrise e disse “Sono troppo vecchia per la città. Aspetterò che veniate a trovarmi di nuovo al mio villaggio.”
Ojciec przyjechał, żeby zabrać dzieci do domu, ale one nie chciały wyjeżdżać. Błagały Nyar-Kanyada, aby wróciła z nimi do miasta. Babcia uśmiechnęła się i rzekła: „Jestem za stara na życie w mieście. Będę na was czekała, do waszej następnej wizyty”.
Odongo e Apiyo la abbracciarono forte e la salutarono.
Odongo i Apiyo mocno uścisnęli babcię na pożegnanie.
Quando Odongo e Apiyo tornarono a scuola, raccontarono ai loro amici della vita nel villaggio. Alcuni bambini pensarono che la vita in città fosse bella. Altri pensarono che il villaggio fosse meglio. Ma soprattutto, tutti concordarono sul fatto che Odongo e Apiyo avessero una nonna fantastica!
Gdy Odongo i Apiyo wrócili do szkoły, opowiedzieli swoim kolegom i koleżankom o wiosce. Niektóre dzieci lubiły życie w mieście. Inne myślały, że wioska jest lepsza. Jednak najważniejsze jest to, że wszyscy zgodnie uznali, że babcia Odongo i Apiyo jest wspaniała!
