Isang batang babae ang unang nakakita ng kakaibang hugis mula sa malayo.
먼 곳에 이상한 모습을 처음 본 것은 어린 소녀였어요.
Habang papalapit nang papalapit ang hugis, nakita niyang isa itong babaeng nagdadalang-tao.
그 모습이 가까이 다가올때, 소녀는 그 모습이 임신한 여성이라는 것을 깨달았어요.
Mahiyain pero matapang, lumapit ang batang babae sa babaeng nagdadalang-tao. “Kailangan natin siyang panatilihin dito,” napagdesisyunan ng mga kababayan ng batang babae. “Aalagaan natin ang ina at anak.”
부끄럽지만 용기를 내어, 소녀는 그 임신한 여성에게 다가갔어요. “그녀를 이곳에 머무르게 해야겠다,” 소녀의 마을 사람들이 결정했어요. “우리는 그녀와 그녀의 아이를 안전하게 보살펴야해.”
Sa madaling panahon ay lumabas din ang bata. “Tulak pa!” “Kumot!” “Tubig!” “Kaunti na laaaaannnnnggg!”
그 아기는 태어나기 직전 이였어요. “힘줘!” “이불을 가져와!” “물!” “힘을 더줘요!!”
Ngunit nasindak ang lahat nang lumabas ang sanggol. “Isang asno?!”
그러나 그들이 그 아기를 보았을때, 모두가 놀라 뒤로 물러났어요. “당나귀?!”
Nagsimulang mag-away ang lahat, “Sinabi nating aalagaan natin ang ang ina at anak, at iyon ang gagawin natin,” sabi ng iba. “Pero magdadala ito ng kamalasan sa atin!” sabi ng iba.
모두들 다투기 시작했어요. “우리는 그 어미와 아기를 안전하게 보살피겠다고 했어, 그러니 그렇게 할거야.” 누군가가 얘기했어요. 하지만 다른 사람들은 “하지만 저들이 불행을 가지고 올거야!” 라고 말했어요.
At muli ay mag-isa na naman ang babae. Inisip niya kung ano ang gagawin sa kanyang bardagol na anak. Inisip niya kung ano ang gagawin sa sarili niya.
그래서 그 여성은 다시 혼자가 되었어요. 그녀는 이 이상한 애기를 어떻게 해야할 지 고민했어요. 그녀는 자기자신을 어떻게 해야할지도 고민했어요.
Pero sa huli ay tinanggap niya na anak niya ang asno at siya ang ina nito.
하지만 그녀는 그 당나귀 새끼가 자기 아이라는 것을 인정하고 그녀또한 그 아이의 엄마라는 것을 인정했어요.
Ngayon, kung hindi nagbago ang batang ito at nanatiling maliit, marahil ay iba ang lahat. Pero lumaki nang lumaki ang batang asno hanggang sa hindi na ito makarga sa likod ng kanyang ina. At kahit anong gawin niya, hindi nito kayang magpakatao. Madalas ay nararamdaman ng kanyang ina ang kapaguran at pagkabigo. Minsan ay pinagagawa niya rito ang mga gawaing pang-hayop.
만약 그 아이가 작은 상태로 머물러 있었다면 모든 것이 달라졌을 거에요. 하지만 그 당나귀 아이는 무럭 무럭 자라서 더이상 어머니의 등에 엎히지 못했어요. 그리고 엄청난 노력에도 사람처럼 행동하지 못했어요. 그의 엄마는 자주 피곤하고 속상해 했어요. 가끔씩은 당나귀 아이에게 동물이 해야 할일을 시키곤 했어요.
Unti-unting umiral ang pagkalito at galit kay Asno. Hindi siya puwedeng gumawa ng ganito at ganyan. Hindi siya puwedeng maging ganito at ganyan. Isang araw, tinadyakan niya ang kanyang ina sa sobrang galit.
당나귀의 마음속에 헷갈림과 분노가 쌓여갔어요. 그는 이것도 못했고, 저것도 못했고, 이렇게 되면 안됐고 또 저렇게 되면 안됐어요. 어느날 당나귀는 너무 화가나서 그의 어머니를 발로 걷어 찼어요.
Nakaramdam ng pagkahiya si Asno. Tumakbo siya ng napakabilis para tumakas.
당나귀는 너무 충격을 받아서 아주 빠르게 아주 멀리 도망갔어요.
Gabi na nang tumigil siya sa pagktakbo, at nawala siya. “Hi haw?” bulong niya sa kadiliman. “Hi Haw?” ulyaw nito. Mag-isa siya. Niyakap niya ang sarili niya na parang bolang mahigpit, at nakatulog siya ng mahimbing at maligalig.
당나귀가 뛰는 것을 멈췄을때, 밤이 되었고 당나귀는 길을 잃었어요. “히하?” 그가 어둠에게 속삭이자 “히하?” 하고 에코가 들렸어요. 그는 혼자 였어요. 그는 쭈구려서 깊고 슬픈 잠에 들었어요.
Nagising si Asno at nakita ang isang kakaibang matandang lalake na nakatitig sa kanya. Tumingin siya sa mga mata nito at nakaramdam ng pag-asa.
당나귀가 잠에서 깨엇을때, 낯선 할아버지가 자기를 내려다 보고 있다는 것을 알았어요. 그는 그 할아버지의 눈을 보고 나서는 조금의 희망을 느꼈어요.
Nakituloy si Asno sa matandang lalake na siyang nagturo sa kanya ng iba’t ibang paraan para mamuhay. Nakinig at natuto si Asno, at gayundin naman ang matandang lalake. Nagtulungan sila, at nagtawanan sila.
당나귀는 그 할아버지 곁에 있었고, 그 할아버지는 당나귀에게 살아 남는 법들을 배웠어요. 당나귀와 할아버지는 서로 듣고 배웠어요. 그들은 서로를 도왔고, 같이 웃었어요.
Isang umaga, nakiusap ang matandang lalake na dalhin siya ni Asno sa tuktok ng isang bundok.
어느 날 아침, 그 할아버지는 당나귀에게 자기를 산 꼭대기에 데려다 달라고 부탁했어요.
Nakatulog sila sa itaas ng bundok, kapantay ang mga ulap. Napanaginipan ni Asno na may sakit ang kanyang ina at nananawagan ito. At nang magising siya…
아주 높은 구름들 사이에서 그들은 잠이 들었어요. 당나귀는 그의 어머니가 아파서 그를 부르는 꿈을 꾸었어요. 그리고 당나귀가 잠에서 깨엇을때…
…nawala na ang mga ulap kasama ng kanyang kaibigan, ang matandang lalake.
…그 구름들은 그 할아버지와 함께 사라졌어요.
Alam na ni Asno kung ano ang dapat gawin.
당나귀는 드디어 뭐를 해야할지 알았어요.
Nakita ni Asno ang kanyang ina, nag-iisa at nagluluksa para kanyang nawawalang anak. Matagal silang tumitig sa isa’t isa. At pagkatapos ay nagyakapan sila nang nakapahigpit.
당나귀는 그의 어머니를 찾았고, 그녀가 혼자서 괴로워 하고 있는 것을 보았어요. 당나귀와 그의 어머니는 서로를 오랫동안 바라봤어요. 그러고는 서로를 아주 꽉 안았어요.
Ang batang asno at ang kanyang ina ay tumanda nang magkasama at nakahanap ng maraming paraan para mamuhay nang magkaagapay. Unti-unting pumalagay ang mga pamilya sa paligid nila.
당나귀 아이와 그의 엄마는 함께 자랐고, 옆에서 같이 살아갈 많은 방법 들을 찾았어요. 천천히, 당나귀 아이와 그의 엄마 주변에 다른 가족들도 곁에 머물기 시작했어요.
