Download PDF
Back to stories list

شہد خور چڑیا کا بدلہ བྱ་ཧ་ནེ་གྷའེ་ཌི་ཡི་འཁོན་ལན། The Honeyguide's revenge

Written by Zulu folktale

Illustrated by Wiehan de Jager

Translated by Samrina Sana

Read by Sadia Shad

Language Urdu

Level Level 4

Narrate full story

Reading speed

Autoplay story


یہ ایک شہد خور چڑیا نگیدے اور ایک لالچی آدمی گنگیلے کی کہانی ہے۔ ایک دن جب گنگیلے شکار کے لیے باہر تھا اُس نے نگیدے کی پکار سُنی۔ گنگیلے کے منہ میں پانی بھر گیا جب اُس نے شہد کے بارے میں سوچا۔ وہ رُک گیا اور اُس نے غور سے سُنا۔ جب تک کہ اسے اپنے سر کے اوپر موجود ٹہنیوں پہ بیٹھا پرندہ دکھائی نہیں دیا۔ چٹک۔ چٹک۔ چٹک۔ چھوٹا پرندہ چہچہایا جیسا کہ وہ اگلے اور اس سے اگلے درخت پر جا کر بیٹھا۔ چٹک۔ چٹک۔ چٹک۔ اُس نے بلایا۔ وقتاً فوقتآً وہ اس بات کو یقینی بنا رہا تھا کہ گنگیلے اُس کے پیچھے ہے۔

སྒྲུང་འདི་ནི་མིང་ལ་ངེ་ཌི་ཟེར་བའི་བྱ་ཧ་ནེ་གྷེ་ཌི་དང་། མིང་ལ་རྗིན་གྷིལ་ཟེར་བའི་གཞོན་ནུ་ཧམ་པ་ཅན་ཞིག་གི་སྐོར་ཡིན། ཉིན་ཞིག་རྗིན་གྷིལ་ཕྱི་རོལ་ལ་རྔོན་རྒྱག་གི་ཕྱིན་སྐབས་ཁོས་བྱ་ངེ་ཌི་ཡི་སྐད་གོ་བ་རེད། དེ་མ་ཐག་རྗིན་གྷིལ་གྱིས་སྦྲང་རྩི་སེམས་ལ་དྲན་ཏེ་ཁ་ནང་ལ་ཆུ་འཁོར་ཞིང་། ཁོ་རང་འགྲོ་མཚམས་བཞག་ནས་ཡག་པོར་ཉན་པ་རེད། ཁོས་རང་གི་མགོ་ཐོག་གི་སྡོང་པོའི་ཡལ་གའི་ཁྲོད་ནས་བྱ་དེ་མ་མཐོང་བར་དུ་བཙལ་བ་རེད། ཅིར་་་་་ཅིར་་་་ཅིར་་་་བྱ་དེ་ཡལ་ག་གཅིག་ནས་ཤིང་སྡོང་གཞན་པ་ཞིག་གི་ཡལ་གའི་སྟེང་བབས་ནས་གྲག་པ་རེད། ཅིར་་་་ཅིར་་་་ཅིར་་་བྱ་དེས་བོས་པ་རེད། བྱ་དེས་རྗིན་གྷིལ་གྱིས་ཁོའི་རྗེས་དེད་ནས་ཡོང་གི་ཡོད་མེད་ལ་ལྟ་བཞིན་དུ་ཤིང་སྡོང་རེ་རེའི་སྟེང་འབབ་བཞིན་དུ་ཕྱིན་པ་རེད།

This is the story of Ngede, the Honeyguide, and a greedy young man named Gingile. One day while Gingile was out hunting he heard the call of Ngede. Gingile’s mouth began to water at the thought of honey. He stopped and listened carefully, searching until he saw the bird in the branches above his head. “Chitik-chitik-chitik,” the little bird rattled, as he flew to the next tree, and the next. “Chitik, chitik, chitik,” he called, stopping from time to time to be sure that Gingile followed.


آدھے گھنٹے کے بعد، وہ ایک بڑے انجیرکے درخت کے پاس پہنچے۔ اُس نے پاگلوں کی طرح ٹہنیاں چھانی۔ اور پھر وہ ایک ٹہنی پر آ کر رُک گیا جیسا کہ وہ گنگیلے سے کہنا چاہتا ہو اب آو! یہ رہا! تمہیں اتنی دیر کیوں لگ رہی ہے۔ گنگیلے کو درخت کے نیچے کوئی مکھیاں دکھائی نہ دیں، لیکن اُس نے نگیدے پر بھروسہ کیا۔

དུས་ཚོད་ཕྱེད་ཀ་ཞིག་གི་རྗེས་ལ། ཁོང་གཉིས་ཤིང་སེ་ཡབ་ཀྱི་སྡོང་པོ་ཆེན་པོ་ཞིག་གི་འགྲམ་ལ་འབྱོར་བ་དང་། ངེ་ཌི་ཤིང་སྡོང་དེའི་ཡལ་ག་མང་པོའི་ཁྲོད་ནས་ཡར་འཕུར་མར་འབབ་མང་པོ་བྱས་པ་རེད། དེ་ནས་ཁོ་རང་ཡལ་ག་ཅིག་གི་སྟེང་བསྡད་དེ་མགོ་བོ་དཀྱོག་དཀྱོག་བྱས་པ་དང་། “འདི་ན་ཡོད་པ་རེད། ཡར་ཤོག ཁྱེད་རང་འདི་འདྲའི་འགོར་དོན་ག་རེ་རེད།” ཅེས་དྲིས་པ་རེད། རྗིན་གྷིལ་གྱིས་སྡོང་རྩ་ནས་ཡར་བལྟས་སྐབས་ཡལ་གའི་སྟེང་ན་སྦྲང་རྩི་ཡོད་པ་མཐོང་གི་མེད། ཡིན་ནའང་། ཁོས་བྱ་ངེ་ཌི་ལ་ཡིད་ཆེས་བྱས་པ་རེད།

After half an hour, they reached a huge wild fig tree. Ngede hopped about madly among the branches. He then settled on one branch and cocked his head at Gingile as if to say, “Here it is! Come now! What is taking you so long?” Gingile couldn’t see any bees from under the tree, but he trusted Ngede.


اس لیے گنگیلے نے اپنا ہتھیار درخت کے نیچے رکھ دیا اور کچھ سوکھی لکڑیاں اکھٹی کر کے آگ جلائی۔ جب آگ ٹھیک سے جل رہی تھی اُس نے ایک لمبی سوکھی لکڑی درمیان میں رکھ دی۔ یہ لکڑی جلنے پر بہت سا دھواں دینے کے لیے جانی جاتی ہے۔ دوسری طرف سے لکڑی کا ٹھنڈا حصہ دانتوں میں پکڑے درخت پے چرھنے لگا۔

དེ་ནས་རྗིན་གྷིལ་གྱིས་ཁོ་རང་གི་རྔོན་པའི་མདུང་དེ་སྡོང་རྩ་ལ་བཞག མེ་ཤིང་འགའ་བཏུས་ནས་མེ་ཁ་ཆུང་ཆུང་ཞིག་གསོས་པ་རེད། མེ་དེ་ཡག་པོ་འབར་གྱིན་ཡོད་དུས་དེར། ཁོས་མེ་ཕུང་དེའི་དཀྱིལ་ལ་ཤིང་སྐམ་རིང་པོ་ཞིག་བཞག་པ་དང་། རྒྱུག་པ་འདི་ནི་མེ་ལ་འབུད་དུས་དུ་བ་མང་པོ་ཡོད། ཁོ་རང་ག་ལེར་ཤིང་སྡོང་གི་མགོར་འགོས་ཤིང་། རྒྱུག་པ་དུ་བ་ཡོད་པ་དེའི་སྣེ་གཅིག་དེ་ཁོ་རང་གི་སོ་བར་ལ་ཉར་ནས་ཡར་འགོས་པ་རེད།

So Gingile put down his hunting spear under the tree, gathered some dry twigs and made a small fire. When the fire was burning well, he put a long dry stick into the heart of the fire. This wood was especially known to make lots of smoke while it burned. He began climbing, holding the cool end of the smoking stick in his teeth.


جلد ہی اُسے مصروف مکھیوں کی آواز آنا شروع ہوئی۔ وہ درخت میں ایک سوراخ میں سے آ جا رہیں تھیں جو کہ اُن کا چھتہ تھا۔ جب گنگیلے چھتے کے پاس پہنچا اُس نے لکڑی کا جلتا ہوا حصہ مکھیوں کے چھتے میں ڈال دیا۔ مکھیاں غصے سے بھنھبناتی ہوئیں چھتے سے باہر نکلیں۔ وہ اُڑ گئیں کیونکہ اُنہیں دھواں پسند نہیں۔ لیکن اس سے پہلے نہیں جب تک وہ گنگیلے کو کچھ درد ناک ڈنگ نہ مار لیتیں۔

ཅུང་མ་འགོར་བར་ཁོས་སྦྲང་མ་མང་པོས་བྲེལ་བའི་ངང་སྦྲང་རྩི་གསོག་བཞིན་པའི་སྒྲ་ཐོས་པ་རེད། ཁོང་ཚོ་ཤིང་སྡོང་དེའི་སྟེང་གི་ཨི་ཁུང་ཞིག་གི་ཁ་ནས་ནང་ལ་འཕུར་འགྲོ་བ་དང་ཕྱི་ལ་འཕུར་ཡོང་བ་སོགས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད། དེ་ཁོང་ཚོའི་ཚང་རེད། རྗིན་གྷིལ་ཨི་ཁུང་ཡོད་སར་འབྱོར་མ་ཐག་ཁོས་རྒྱུག་པ་དེའི་སྣེ་མོ་དུ་བ་ཡོད་ས་དེ་སྦྲང་ཚང་དེའི་ནང་བཏང་བ་རེད། སྦྲང་མ་རྣམས་ཚང་ནང་ནས་ཕྱིར་མགྱོགས་པོར་ཐོན་ཡོང་བ་དང་། ཁོང་ཚོ་ཁོང་ཁྲོ་ལངས་ཤིང་། ཕྱིར་རྒྱག་རེས་བྱེད་འདོད་ཡོད་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། ཁོང་ཚོ་དུ་བ་ལ་དགའ་བོ་མེད་སྟབས་ཐག་རིང་ཙམ་ལ་འཕུར་དགོས་བྱུང་བ་དང་། ཐག་རིང་ལ་མ་འཕུར་སྔོན་ལ་རྗིན་གྷིལ་ལ་སོ་ངར་མ་འགའ་འདེབ་དགོས་པ་རེད།

Soon he could hear the loud buzzing of the busy bees. They were coming in and out of a hollow in the tree trunk – their hive. When Gingile reached the hive he pushed the smoking end of the stick into the hollow. The bees came rushing out, angry and mean. They flew away because they didn’t like the smoke – but not before they had given Gingile some painful stings!


جب مکھیاں باہر نکل گئیں، گنگیلے نے اپنا ہاتھ چھتے میں ڈالا اورچھتے کے حصوں کو باہر نکالا جو کہ شہد سے بھرے ہوئے تھے اور چربی سے بھرے سفید گربوں کو بھی باہر نکالا۔ اس نے شہد سے بھرے چھتے کو اپنے تھیلے میں رکھا اور کندھے پر پہن لیااور درخت سے نیچے اُترنا شروع کر دیا۔

སྦྲང་མ་རྣམས་ཕྱི་ལ་འཕུར་རྗེས། རྗིན་གྷིལ་གྱིས་སྦྲང་ཚང་ནང་དུ་ལག་པ་བཏང་བ་དང་། སྦྲང་མའི་ཉལ་ཁང་སྤར་བ་གང་ཕྱིར་བཏོན་ཡོང་བ་རེད། དེའི་ནང་དུ་སྦྲང་རྩིའི་ཐིགས་པ་འཛར་ཞིང་སྣུམ་ཞག་དོད་པོ་ཡོད་པ་མ་ཟད། སྦྲང་ཕྲུག་དཀར་པོ་མང་པོ་ཡོད་པ་རེད། ཁོས་སྦྲང་ཚང་དེ་ཁོ་རང་གི་ཕྲག་པར་ཁུར་བའི་ཁུག་མ་དེའི་ནང་དུ་ག་ལེར་བླུག་པ་དང་དེ་ནས་ག་ལེར་མར་བབ་ནས་ཡོང་བ་རེད།

When the bees were out, Gingile pushed his hands into the nest. He took out handfuls of the heavy comb, dripping with rich honey and full of fat, white grubs. He put the comb carefully in the pouch he carried on his shoulder, and started to climb down the tree.


نگیدے یہ سب بہت شوق سے دیکھ رہا تھا جو کچھ گنگیلے کر رہا تھا۔ وہ انتظار میں تھا کہ بطور شہد خور چڑیا شکریہ کے طور پر وہ اُس کو شہد دے گا۔ نگیدے ایک شاخ سے دوسری شاخ نزدیک سے نزدیک زمین پر اُس کے پاس جانے کی کو شش میں تھا۔ آخر کار گنگیلے درخت سے نیچے اُتر آیا۔ نگیدے اُس کے پاس پڑے ایک پتھر پر آکر روکا اور اپنے انعام کا انتظار کیا۔

ངེ་ཌི་ཡིས་རྗིན་གྷིལ་གྱིས་ཅི་ཞིག་བྱེད་ཀྱིན་པ་དེར་དོ་སྣང་ཆེན་པོས་བལྟས་བསྡད་པ་རེད། ཁོའི་སེམས་ལ་རྗིན་གྷིལ་གྱིས་ལས་ཀ་ཚར་བའི་རྗེས་ལ། ཁོ་རང་ལ་སྦྲང་ཚང་བསྟན་པའི་རྔན་པ་ལ་སྦྲང་རྩིའི་ཐིགས་པ་རེ་ཟུང་སྤྲོད་གི་རེད་བསམ་ནས་རེ་སྒུག་བྱས། ངེ་ཌི་ཤིང་སྡོང་གི་ཡལ་ག་གཅིག་ནས་གཅིག་ལ་བབས། ག་ལེར་བྱས་ནས་ས་ཐོག་ལ་ཐག་ཇེ་ཉེ་ཇེ་ཉེར་ཕྱིན་པ་རེད། མཐའ་མར་རྗིན་གྷིལ་ཤིང་སྡོང་གི་རྩད་པར་འབྱོར། ངེ་ཌི་བུ་ཆུང་དེའི་ཐག་ཉེ་སའི་ཕ་བོང་ཞིག་གི་སྟེང་བབས་ཏེ་ཁོ་རང་གི་རྔན་པ་ལ་སྒུག་བསྡད་པ་རེད།

Ngede eagerly watched everything that Gingile was doing. He was waiting for him to leave a fat piece of honeycomb as a thank-you offering to the Honeyguide. Ngede flittered from branch to branch, closer and closer to the ground. Finally Gingile reached the bottom of the tree. Ngede perched on a rock near the boy and waited for his reward.


لیکن گنگیلے نے آگ بجھائی، اپنا ہتھیار اُٹھایا اور گھر کی طرف چلنا شروع کر دیا۔ پرندے کو نظر انداز کرتے ہوئے۔ نگیدے نے غصے سے پکارا۔ وِک۔ تور! وِک تور! گنگیلے رکا پرندے کو گھورا اور زور سے ہنسا۔ تمہیں شہد چاہیے؟ واقعی میرے دوست؟ آہ لیکن میں نے خود سارا کام کیا اور ڈنگ کا درد سہا۔ تو میں یہ مزیدار شہد تمہارے ساتھ کیوں بانٹوں؟ اور وہ چلا گیا۔ نگیدے شدید غصے میں تھا اُسے اُس کے ساتھ ایسا نہیں کرنا چاہیے تھا۔ لیکن وہ اپنا بدلہ لے گا۔

ཡིན་ནའང་། རྗིན་གྷིལ་གྱིས་མེ་བསད། ཁོ་རང་གི་མདུང་ལག་ལ་བཟུང་། དེ་ནས་བྱེའུ་དེར་ཁ་ཡ་མ་བྱས་པར་སོ་སོའི་ནང་དུ་ལོག་ཕྱིན་པ་རེད། ངེ་ཌི་ཡིས་ཁོང་ཁྲོ་ཆེན་པོ་སྒོ་ནས། “ཝེ་ཁི་ཊོར། ཝི་ཁི་ཊོར།” ཞེས་བོས་པ་དང་། རྗིན་གྷིལ་འགྲོ་མཚམས་བཞག་ཅིང་བྱེའུ་དེར་མིག་གིས་ཅེར་ནས་གད་མོ་བགད་པ་རེད། “ཁྱོད་ལ་སྦྲང་རྩི་ཏོག་ཙམ་དགོས་གི་ཡོད་པ་རེད། རེད་དམ། ངའི་གྲོགས་པོ། ཧཱ། ཡིན་ནའང་ལས་ཀ་ཚང་མ་ང་རང་གིས་ལས་པ་ཡིན། སྦྲང་མའི་མཆུ་རྩེག་ཚང་མ་ང་རང་གིས་ཉོས་པ་རེད། ག་རེ་བྱས་ནས་ངས་སྦྲང་རྩི་སྙིང་རྗེ་བོ་འདི་ཁྱོད་ཀྱི་མཉམ་དུ་བགོ་བཤའ་རྒྱག་དགོས་པ་རེད།” ཅེས་བཤད་པ་དང་ཕར་གོམ་པ་བརྒྱབ་ནས་ཕྱིན་སོང་བ་རེད། ངེ་ཌི་ཁོང་ཁྲོ་ལངས་ནས་འབར་གྲབ་བྱས། ཁོ་ལ་བྱེད་སྟངས་འདི་འདྲ་མ་རེད། ཡིན་ནའང་ཁོས་རང་གི་ཤ་འཁོན་ལེན་གི་རེད།

But, Gingile put out the fire, picked up his spear and started walking home, ignoring the bird. Ngede called out angrily, “VIC-torr! VIC-torrr!” Gingile stopped, stared at the little bird and laughed aloud. “You want some honey, do you, my friend? Ha! But I did all the work, and got all the stings. Why should I share any of this lovely honey with you?” Then he walked off. Ngede was furious! This was no way to treat him! But he would get his revenge.


ایک دن کئی ہفتوں کے بعد گنگیلے نے نگیدے کی شہد کے لیے پکار سُنی۔ اُسے مزیدار شہد یاد تھا، اور اُس نے تیزی سے پرندے کا پیچھا کیا۔ نگیدے کو جنگل کے کنارے پر لا کر وہ رک گیا جہاں کانٹوں کا ایک جھاڑ موجود تھا۔ آہ۔ گنگیلے نے سوچا کہ شہد کا چھتا اسی درخت میں ہو گا۔ اُس نے جلدی سے آگ جلائی اوردانتوں میں جلتی ہوئی لکڑی کو دبائے درخت پر چڑھنے لگا۔ نگیدے بیٹھا یہ سب دیکھ رہا تھا۔

བདུན་ཕྲག་འགའི་རྗེས་ཀྱི་ཉི་མ་ཞིག་ལ་རྗིན་གྷིལ་གྱིས་ངེ་ཌི་ཡིས་སྦྲང་རྩི་ཡོད་པའི་བརྡ་རྒྱག་བཞིན་པ་ཐོས་པ་རེད། ཁོས་སྦྲང་རྩི་ཞིམ་ཤོས་དེ་སེམས་ལ་འཁོར། དེ་ནས་ཡང་བསྐྱར་རེ་བ་ཆེན་པོའི་སྒོ་ནས་བྱེའུ་དེའི་རྗེས་དེད་པ་རེད། ངེ་ཌེ་ཡིས་རྗིན་གྷིལ་ནགས་ཀྱི་ཟུར་ཞིག་སྐོར་ནས་ཁྲིད་པ་དང་། ཚེར་མ་ཧ་ཅང་མང་སའི་ཤིང་སྡོང་ཞིག་གི་སྟེང་བབས་པ་རེད། ཨ་ཧ་་་། སྦྲང་ཚང་དེ་ཤིང་སྡོང་འདིའི་རྩེ་ན་ཡོད་ཐག་ཆོད་རེད། རྗིན་གྱིས་དེ་ལྟར་བསམ་པ་དང་། ལམ་སེང་སྡོང་རྩ་ནས་མེ་ཁ་གསོས་ཏེ། ཤིང་སྡོང་གི་རྩེ་ལ་འཛེག་པ་རེད། དུ་བ་ལངས་བཞིན་པའི་སྡོང་བོའི་ཡལ་ག་དེ་ཁོ་རང་གི་ཁ་ནང་ན་ཡོད། ངེ་ཌེ་སྡོང་རྩེར་བབས་ཤིང་བལྟས་ནས་བསྡད།

One day several weeks later Gingile again heard the honey call of Ngede. He remembered the delicious honey, and eagerly followed the bird once again. After leading Gingile along the edge of the forest, Ngede stopped to rest in a great umbrella thorn. “Ahh,” thought Gingile. “The hive must be in this tree.” He quickly made his small fire and began to climb, the smoking branch in his teeth. Ngede sat and watched.


درخت چڑھتے ہوئے گنگیلے نے غور کیا کہ اُسے مکھیوں کی بھنھنانے کی آواز کیوں نہیں آ رہی۔ شاید چھتا درخت کی بہت گہرائی میں تھا۔ اُس نے سوچا۔ لیکن چھتے کے بجائے وہ ایک چیتی کے چہرے کو گھور رہا تھا۔ چیتی اپنی نیند کے اتنے خراب ہونے پر بہت غصہ تھی۔ اُس نے اپنی آنکھوں کو چھوٹا کرتے ہوئے منہ کھولا تا کہ وہ اپنے بڑے اور تیز دانت دکھا سکے۔

རྗིན་གྷིལ་སྡོང་མགོར་འགོས་ནའང་། ནམ་རྒྱུན་གྱི་སྦྲང་ཚང་གི་དིར་སྒྲ་དེ་མེད་དོན་ཅི་ཡིན་ནམ་སྙམ་པ་རེད། “གཅིག་བྱས་ན་སྦྲང་ཚང་དེ་ཤིང་སྡོང་འདིའི་ལོ་འདབ་ཀྱི་གསེང་ན་ཡོད་ཀྱི་རེད།” ཁོས་དེ་ལྟར་བསམས། ཁོ་རང་ཡལ་ག་གཞན་པ་ཞིག་གི་སྟེང་ལ་འགོས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་སྦྲང་ཚང་ཞིག་རྙེད་རྒྱུའི་ཚབ་ཏུ། ཁོས་རང་ཉིད་གཟིག་ཅིག་གི་ཁ་གཏད་དུ་ལངས་སྡོད་པ་ཤེས་པ་རེད། གཟིག་དེ་ནི་ཁོ་རང་གི་གཉིད་ལ་དོན་མེད་བར་ཆད་བྱས་པ་དེར་ཁོང་ཁྲོ་ལངས་པ་དང་། གདོང་གི་གཉེར་མ་བསྡུས་ནས་ལྟ་བཞིན། ཁ་གདང་སྟེ་མཆེ་བ་ཆེན་པོ་དང་རྣོན་པོ་དེ་བསྟན་པ་རེད།

Gingile climbed, wondering why he didn’t hear the usual buzzing. “Perhaps the hive is deep in the tree,” he thought to himself. He pulled himself up another branch. But instead of the hive, he was staring into the face of a leopard! Leopard was very angry at having her sleep so rudely interrupted. She narrowed her eyes, opened her mouth to reveal her very large and very sharp teeth.


اس سے پہلے کہ چیتی اس پر حملہ کرتی۔ گنگیلے درخت سے نیچے اُتر آیا۔ جلد بازی میں اُس نے ایک ٹہنی چھوڑی جس وجہ سے وہ سیدھا زمین پر آگرا اور اُس کا پاوں مڑ گیا۔ وہ تیزی سے فرار ہوا۔ خوشقسمتی سے چیتی نیند میں ہونے کی وجہ سے اُس کا پیچھا نہ کر پائی۔ نگیدے، شہد خور چڑیا نے اپنا بدلہ لے لیا۔ اور گنگیلے نے سبق سیکھ لیا۔

གཟིག་གིས་སོ་ཆེན་པོ་ཞིག་བཏབ་ནས་མ་ཟོས་པའི་སྔོན་ལ། ཁོ་རང་མགྱོགས་པོ་བྱས་ནས་མར་སྡོང་རྩར་འབབ་རྩིས་བྱས་པ་རེད། ཁོ་རང་བྲེལ་འཚུབ་ངང་ཡོང་སྟབས་ཡལ་ག་ཞིག་ལག་ནས་ཤོར་ཏེ་ལྗིད་ལྟིག་གེར་ས་ལ་ལྷུང་བ་རེད། ཁོ་རང་གི་རྐང་པའི་སྲེ་ལུང་རྫོག་པ་དང་། ཁོ་རང་འཁྱོག་འཁྱོག་བྱས་ནས་གང་ཐུབ་ཅི་ཐུབ་ཀྱིས་མགྱོགས་པར་བྲོས་པ་རེད། དེའི་ཁར་ཁོ་རང་རླུང་རྟ་རྒྱུག་སྟེ། གཟིག་དེ་ད་དུང་གཉིད་སངས་ཡག་མིན་སྟབས་ཁོ་རྗེས་འདེད་ཀྱིས་བདའ་ཡོད་པ་མ་རེད། སྦྲང་རྩི་སྟོན་མཁན་གྱི་བྱེའུ་ངེ་ཌི་ཡིས་འཁོན་ལན་སློག་པ་རེད་ལ། རྗིན་གྷིལ་ལའང་རང་གི་ཐེངས་འདིའི་སློབ་ཚན་ཡག་པོ་ཞིག་རག་པ་རེད།

Before Leopard could take a swipe at Gingile, he rushed down the tree. In his hurry he missed a branch, and landed with a heavy thud on the ground twisting his ankle. He hobbled off as fast as he could. Luckily for him, Leopard was still too sleepy to chase him. Ngede, the Honeyguide, had his revenge. And Gingile learned his lesson.


اور جب گنگیلے کے بچوں نے نگیدے کی کہانی سُنی اُن کے دل میں چھوٹے پرندے کے لیے عزت پیدا ہوئی۔ جب کبھی وہ شہد اُتارتے وہ اس بات کو یقینی بناتے کہ چھتے کا سب سے بڑا حصہ وہ شہد خور چڑیا کے لیے چھوڑ دیں گے۔

དེའི་རྗེས་ནས་བཟུང་། རྗིན་གྷིལ་གྱི་བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བྱེའུ་དེའི་སྐོར་གྱི་སྒྲུང་གོ་དུས་བྱེའུ་ཆུང་ཆུང་དེར་བརྩི་བཀུར་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་ལ། ཁོང་ཚོས་ག་དུས་སྦྲང་རྩི་ལེན་སྐབས་དེའི་ནང་གི་སྦྲང་ཚང་གི་ཕྱེད་ཀ་ཆེ་ཤོས་དེ་སྦྲང་རྩི་སྟོན་མཁན་གྱི་བྱེའུ་དེར་འཇོག་གི་ཡོད་པ་རེད།

And so, when the children of Gingile hear the story of Ngede they have respect for the little bird. Whenever they harvest honey, they make sure to leave the biggest part of the comb for Honeyguide!


Written by: Zulu folktale
Illustrated by: Wiehan de Jager
Translated by: Samrina Sana
Read by: Sadia Shad
Language: Urdu
Level: Level 4
Source: The Honeyguide's revenge from African Storybook
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 International License.
Options
Back to stories list Download PDF