Change language
Nepali
Tibetan
English
Hindi
Mandarin
Urdu
Back to stories list
ཞོགས་པ་སྔ་མོ་ཞིག་ལ་ཝུ་སི་ཡི་རྨོ་རྨོས་ཁོ་རང་སྐད་བཏང་། “ཝུ་སི། སྒོ་ང་འདི་ཁྱེད་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་ལ་སྤྲོད་རོགས། ཁོང་གིས་ཁྱོད་ཀྱི་གཅུང་མོ་ལ་ཆང་སའི་སྤྲི་གོར་ཆེན་པོ་ཞིག་བཟོ་དགོས་པར་བཤད།” ཅེས་བཤད།
ཞོགས་པ་སྔ་མོ་ཞིག་ལ་ཝུ་སི་ཡི་རྨོ་རྨོས་ཁོ་རང་སྐད་བཏང་། “ཝུ་སི། སྒོ་ང་འདི་ཁྱེད་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་ལ་སྤྲོད་རོགས། ཁོང་གིས་ཁྱོད་ཀྱི་གཅུང་མོ་ལ་ཆང་སའི་སྤྲི་གོར་ཆེན་པོ་ཞིག་བཟོ་དགོས་པར་བཤད།” ཅེས་བཤད།
Early one morning Vusi’s granny
called him, “Vusi, please take this
egg to your parents. They want to
make a large cake for your sister’s
wedding.”
ཁོ་རང་ཕ་མ་གཉིས་ལ་སྒོ་ང་དེ་སྟེར་བར་འགྲོ་སྐབས་ལམ་བར་ནས་བུ་གཉིས་ལ་འཕྲད། ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་ཤིང་ཏོག་འཐོག་གིན་ཡོད་པ་རེད། བུ་དེ་གཉིས་ཀྱི་གཅིག་གིས་ཝུ་སི་ཡི་ལག་པའི་སྒོ་ང་བླངས་ཏེ་ཤིང་སྡོང་ཞིག་ལ་གཞུས། སྒོ་ང་དེ་ཆག་སོང་བ་རེད།
ཁོ་རང་ཕ་མ་གཉིས་ལ་སྒོ་ང་དེ་སྟེར་བར་འགྲོ་སྐབས་ལམ་བར་ནས་བུ་གཉིས་ལ་འཕྲད། ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་ཤིང་ཏོག་འཐོག་གིན་ཡོད་པ་རེད། བུ་དེ་གཉིས་ཀྱི་གཅིག་གིས་ཝུ་སི་ཡི་ལག་པའི་སྒོ་ང་བླངས་ཏེ་ཤིང་སྡོང་ཞིག་ལ་གཞུས། སྒོ་ང་དེ་ཆག་སོང་བ་རེད།
On his way to his parents, Vusi met
two boys picking fruit. One boy
grabbed the egg from Vusi and shot
it at a tree. The egg broke.
“ཁྱོད་ཀྱིས་ག་རེ་གནང་གི་ཡོད།” ཝུ་སི་ཡིས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བཤད། “སྒོ་ང་འདི་སྤྲི་གོར་གྱི་ཆེད་དུ་རེད། སྤྲི་གོར་དེ་ངའི་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་ཆེད་དུ་རེད། གལ་སྲིད་ཆང་སའི་ཉིན་མོར་སྤྲི་གོར་མེད་སོང་ན་ངའི་གཅུང་མོས་ག་རེ་ལབ་གི་རེད་ཅེས་བཤད།
“ཁྱོད་ཀྱིས་ག་རེ་གནང་གི་ཡོད།” ཝུ་སི་ཡིས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བཤད། “སྒོ་ང་འདི་སྤྲི་གོར་གྱི་ཆེད་དུ་རེད། སྤྲི་གོར་དེ་ངའི་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་ཆེད་དུ་རེད། གལ་སྲིད་ཆང་སའི་ཉིན་མོར་སྤྲི་གོར་མེད་སོང་ན་ངའི་གཅུང་མོས་ག་རེ་ལབ་གི་རེད་ཅེས་བཤད།
“What have you done?” cried Vusi.
“That egg was for a cake. The cake
was for my sister’s wedding. What
will my sister say if there is no
wedding cake?”
བུ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཝུ་སི་ལ་རྩེད་མོ་རྩེས་པའི་སྐོར་ནས་དགོངས་དག་ཞུས། “ངེད་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲི་གོར་གྱི་ཆེད་དུ་གང་ཡང་བྱེད་ཐུབ་གི་མ་རེད། འདི་ན་ཁྱེད་ཀྱི་གཅུང་མོ་ལ་མཁར་རྒྱུག་ཅིག་ཡོད། འདི་ཁྱེར་ཅིག” ཅེས་བུ་གཅིག་གིས་བཤད་པ་རེད། ཝུ་སི་ཡིས་མཁར་རྒྱུག་དེ་ཁྱེར་ནས་ཕྱིན་པ་རེད།
བུ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཝུ་སི་ལ་རྩེད་མོ་རྩེས་པའི་སྐོར་ནས་དགོངས་དག་ཞུས། “ངེད་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲི་གོར་གྱི་ཆེད་དུ་གང་ཡང་བྱེད་ཐུབ་གི་མ་རེད། འདི་ན་ཁྱེད་ཀྱི་གཅུང་མོ་ལ་མཁར་རྒྱུག་ཅིག་ཡོད། འདི་ཁྱེར་ཅིག” ཅེས་བུ་གཅིག་གིས་བཤད་པ་རེད། ཝུ་སི་ཡིས་མཁར་རྒྱུག་དེ་ཁྱེར་ནས་ཕྱིན་པ་རེད།
The boys were sorry for teasing
Vusi.
“We can’t help with the cake, but
here is a walking stick for your
sister,” said one.
Vusi continued on his journey.
ཁོ་རང་མུ་མཐུད་ནས་འགྲོ་དུས་ལམ་བར་ནས་མི་གཉིས་ཀྱིས་ཁང་པ་རྒྱག་བཞིན་པར་ཐུག ངེད་གཉིས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་མཁྲེག་པོ་དེ་བེད་སྤྱོད་བཏང་ན་འགྲིག་གི་རེད་དམ་ཅེས་ཁོང་གཉིས་ཀྱི་གཅིག་གིས་དྲིས། རྒྱུག་པ་དེ་ཁང་བ་རྒྱག་བྱེད་ཀྱི་མཁྲེག་པོ་མིན་སྟབས་ཆག་པ་རེད།
ཁོ་རང་མུ་མཐུད་ནས་འགྲོ་དུས་ལམ་བར་ནས་མི་གཉིས་ཀྱིས་ཁང་པ་རྒྱག་བཞིན་པར་ཐུག ངེད་གཉིས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་མཁྲེག་པོ་དེ་བེད་སྤྱོད་བཏང་ན་འགྲིག་གི་རེད་དམ་ཅེས་ཁོང་གཉིས་ཀྱི་གཅིག་གིས་དྲིས། རྒྱུག་པ་དེ་ཁང་བ་རྒྱག་བྱེད་ཀྱི་མཁྲེག་པོ་མིན་སྟབས་ཆག་པ་རེད།
Along the way he met two men
building a house. “Can we use that
strong stick?” asked one.
But the stick was not strong enough
for building, and it broke.
“ཁྱེད་རང་ག་རེ་གནང་གི་ཡོད།” ཝུ་སི་ཡིས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བཤད། “རྒྱུག་པ་འདི་ངའི་གཅུང་མོར་རྔན་པ་ཡིན། ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲི་གོར་བཟོ་བྱེད་ཀྱི་སྒོ་ང་བཅག་པའི་སྐྱིན་ཚབ་ཏུ་རྒྱུག་པ་འདི་རྔན་པར་སྤྲད་པ་རེད། སྤྲི་གོར་དེ་ངའི་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་ཆེད་དུ་ཡིན། ད་ནི་སྒོ་ང་མེད། སྤྲི་གོར་མེད། རྔན་པ་མེད། ངའི་གཅུང་མོས་ག་རེ་ལབ་གི་རེད།” ཅེས་བཤད།
“ཁྱེད་རང་ག་རེ་གནང་གི་ཡོད།” ཝུ་སི་ཡིས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བཤད། “རྒྱུག་པ་འདི་ངའི་གཅུང་མོར་རྔན་པ་ཡིན། ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲི་གོར་བཟོ་བྱེད་ཀྱི་སྒོ་ང་བཅག་པའི་སྐྱིན་ཚབ་ཏུ་རྒྱུག་པ་འདི་རྔན་པར་སྤྲད་པ་རེད། སྤྲི་གོར་དེ་ངའི་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་ཆེད་དུ་ཡིན། ད་ནི་སྒོ་ང་མེད། སྤྲི་གོར་མེད། རྔན་པ་མེད། ངའི་གཅུང་མོས་ག་རེ་ལབ་གི་རེད།” ཅེས་བཤད།
“What have you done?” cried Vusi.
“That stick was a gift for my sister.
The fruit pickers gave me the stick
because they broke the egg for the
cake. The cake was for my sister’s
wedding. Now there is no egg, no
cake, and no gift. What will my
sister say?”
ཁང་པ་རྒྱག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་དེ་བཅག་པའི་ཐད་དགོངས་དག་ཞུས། “ངེད་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲི་གོར་དེ་བཟོ་བར་རོགས་ཐུབ་གི་མ་རེད། འདི་ན་ཁང་ཀླད་འགེབ་བྱེད་ཀྱི་སོག་མ་འགའ་ཡོད། འདི་ཁྱེད་ཀྱི་གཅུང་མོར་སྤྲོད་རོགས་”ཞེས་བཤད། ཝུ་སི་ཡིས་སོག་མ་ཁྱེར་ནས་མུ་མཐུད་དུ་ཕྱིན།
ཁང་པ་རྒྱག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་དེ་བཅག་པའི་ཐད་དགོངས་དག་ཞུས། “ངེད་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲི་གོར་དེ་བཟོ་བར་རོགས་ཐུབ་གི་མ་རེད། འདི་ན་ཁང་ཀླད་འགེབ་བྱེད་ཀྱི་སོག་མ་འགའ་ཡོད། འདི་ཁྱེད་ཀྱི་གཅུང་མོར་སྤྲོད་རོགས་”ཞེས་བཤད། ཝུ་སི་ཡིས་སོག་མ་ཁྱེར་ནས་མུ་མཐུད་དུ་ཕྱིན།
The builders were sorry for breaking
the stick.
“We can’t help with the cake, but
here is some thatch for your sister,”
said one.
And so Vusi continued on his
journey.
ལམ་བར་ནས་ཁོ་རང་ཞིང་པ་ཞིག་དང་ཁོང་གི་བ་མོ་ལ་འཕྲད་པ་རེད། “ཅི་འདྲའི་སོག་མ་ཞིམ་མདོག་ཁ་བོ་ཞིག ངས་རྩེ་བཏོག་ཙམ་ཟས་ན་འགྲིག་གི་རེད་དམ།” བ་མོས་དེ་ལྟར་དྲིས་ཤིང་། སོག་མ་དེ་ཞིམ་པོ་ཞེ་དྲག་ཡོད་སྟབས་ཚང་མ་ཟོས་པ་རེད།
ལམ་བར་ནས་ཁོ་རང་ཞིང་པ་ཞིག་དང་ཁོང་གི་བ་མོ་ལ་འཕྲད་པ་རེད། “ཅི་འདྲའི་སོག་མ་ཞིམ་མདོག་ཁ་བོ་ཞིག ངས་རྩེ་བཏོག་ཙམ་ཟས་ན་འགྲིག་གི་རེད་དམ།” བ་མོས་དེ་ལྟར་དྲིས་ཤིང་། སོག་མ་དེ་ཞིམ་པོ་ཞེ་དྲག་ཡོད་སྟབས་ཚང་མ་ཟོས་པ་རེད།
Along the way, Vusi met a farmer
and a cow. “What delicious thatch,
can I have a nibble?” asked the cow.
But the thatch was so tasty that the
cow ate it all!
“ཁྱེད་རང་ག་རེ་གནང་གི་ཡོད།” ཝུ་སི་ཡིས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བཤད། “སོག་མ་དེ་ངའི་གཅུང་མོར་རྔན་པ་རེད། ཁང་བ་རྒྱག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲད་པ་རེད། གང་ཡིན་ཅེ་ན་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲད་པའི་རྒྱུག་པ་དེ་བཅག་པ་རེད། ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་དེ་སྤྲོད་དོན་ནི་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་སྒོ་ང་བཅག་པ་རེད། སྒོ་ང་དེ་ངའི་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་ཉིན་སྤྲི་གོར་བཟོ་བྱེད་རེད། ད་ནི་སྒོ་ང་མེད། སྤྲི་གོར་མེད། རྒྱུག་པ་མེད། སོག་མ་མེད། ངའི་གཅུང་མོར་ཐུག་ན་ག་རེ་ལབ་གི་རེད།”
“ཁྱེད་རང་ག་རེ་གནང་གི་ཡོད།” ཝུ་སི་ཡིས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བཤད། “སོག་མ་དེ་ངའི་གཅུང་མོར་རྔན་པ་རེད། ཁང་བ་རྒྱག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲད་པ་རེད། གང་ཡིན་ཅེ་ན་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲད་པའི་རྒྱུག་པ་དེ་བཅག་པ་རེད། ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་དེ་སྤྲོད་དོན་ནི་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་སྒོ་ང་བཅག་པ་རེད། སྒོ་ང་དེ་ངའི་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་ཉིན་སྤྲི་གོར་བཟོ་བྱེད་རེད། ད་ནི་སྒོ་ང་མེད། སྤྲི་གོར་མེད། རྒྱུག་པ་མེད། སོག་མ་མེད། ངའི་གཅུང་མོར་ཐུག་ན་ག་རེ་ལབ་གི་རེད།”
“What have you done?” cried Vusi.
“That thatch was a gift for my
sister. The builders gave me the
thatch because they broke the stick
from the fruit pickers. The fruit
pickers gave me the stick because
they broke the egg for my sister’s
cake. The cake was for my sister’s
wedding. Now there is no egg, no
cake, and no gift. What will my
sister say?”
བ་མོ་དེས་མོ་རང་ཧམ་པ་ཆེ་དྲགས་སོང་ཞེས་དགོངས་དག་ཞུས་པ་རེད། ཞིང་པས་ཁོང་གི་བ་མོ་དེ་ཝུ་སིས་མཉམ་དུ་ཁྲིད་དེ་ཁོ་རང་གི་གཅེན་མོར་རྔན་པ་སྤྲད་ན་འགྲིག་ཚུལ་མོས་མཐུན་བྱས་པ་རེད། ཝུ་སི་མུ་མཐུད་ནས་ཕྱིན་པ་རེད།
བ་མོ་དེས་མོ་རང་ཧམ་པ་ཆེ་དྲགས་སོང་ཞེས་དགོངས་དག་ཞུས་པ་རེད། ཞིང་པས་ཁོང་གི་བ་མོ་དེ་ཝུ་སིས་མཉམ་དུ་ཁྲིད་དེ་ཁོ་རང་གི་གཅེན་མོར་རྔན་པ་སྤྲད་ན་འགྲིག་ཚུལ་མོས་མཐུན་བྱས་པ་རེད། ཝུ་སི་མུ་མཐུད་ནས་ཕྱིན་པ་རེད།
The cow was sorry she was greedy.
The farmer agreed that the cow
could go with Vusi as a gift for his
sister. And so Vusi carried on.
དགོང་མོ་ཁ་ལག་གི་སྐབས་སུ་བ་མོ་དེ་ཞིང་པ་དེའི་ནང་ལ་བྲོས་ཕྱིན་པ་རེད། ཝུ་སི་ཁོ་རང་གིས་ལམ་ཁ་བརླག་པ་རེད། ཁོ་རང་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་ཐོག་ལ་འབྱོར་དུས་འཕྱི་བོ་ཆགས་ཡོད་ལ། མགྲོན་པོ་རྣམས་སྔར་ནས་འབྱོར་ཏེ་ཁ་ལག་བཞེས་ཀྱིན་ཡོད་པ་རེད།
དགོང་མོ་ཁ་ལག་གི་སྐབས་སུ་བ་མོ་དེ་ཞིང་པ་དེའི་ནང་ལ་བྲོས་ཕྱིན་པ་རེད། ཝུ་སི་ཁོ་རང་གིས་ལམ་ཁ་བརླག་པ་རེད། ཁོ་རང་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་ཐོག་ལ་འབྱོར་དུས་འཕྱི་བོ་ཆགས་ཡོད་ལ། མགྲོན་པོ་རྣམས་སྔར་ནས་འབྱོར་ཏེ་ཁ་ལག་བཞེས་ཀྱིན་ཡོད་པ་རེད།
But the cow ran back to the farmer
at supper time.
And Vusi got lost on his journey.
He arrived very late for his sister’s
wedding. The guests were already
eating.
“ད་ནི་ངས་ག་རེ་བྱེད་དགོས་པ་རེད།” ཝུ་སི་ཡིས་སྡུག་སྐད་བརྒྱབ་པ་རེད། “ཁང་པ་རྒྱག་མཁན་གྱིས་ང་ལ་སོག་མ་འགའ་སྤྲད་པ་ཞིང་པ་ཁོང་གི་བ་མོས་ཟོས་སྟབས། སྐྱིན་ཚབ་ལ་བ་མོ་དེ་སྤྲད་པ་ཕྱིར་བྲོས་ཚར་སོང་། ཁང་པ་རྒྱག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གྱིས་སྤྲད་པའི་རྒྱུག་པ་བཅག་པའི་ཚབ་ལ་སོག་མ་དེ་སྤྲད་པ་རེད། ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གྱིས་རྒྱུག་པ་དེ་སྤྲོད་དོན་ནི་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་སྒོ་ང་དེ་བཅག་པ་རེད། སྒོ་ང་དེ་ནི་ངའི་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་སྤྲི་གོར་གྱི་ཆེད་དུ་ཡིན། ད་ནི་སྒོ་ང་མེད། སྤྲི་གོར་མེད། རྔན་པའང་མེད་པ་ཆགས་སོང་།” ཞེས་བཤད།
“ད་ནི་ངས་ག་རེ་བྱེད་དགོས་པ་རེད།” ཝུ་སི་ཡིས་སྡུག་སྐད་བརྒྱབ་པ་རེད། “ཁང་པ་རྒྱག་མཁན་གྱིས་ང་ལ་སོག་མ་འགའ་སྤྲད་པ་ཞིང་པ་ཁོང་གི་བ་མོས་ཟོས་སྟབས། སྐྱིན་ཚབ་ལ་བ་མོ་དེ་སྤྲད་པ་ཕྱིར་བྲོས་ཚར་སོང་། ཁང་པ་རྒྱག་མཁན་གཉིས་ཀྱིས་ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གྱིས་སྤྲད་པའི་རྒྱུག་པ་བཅག་པའི་ཚབ་ལ་སོག་མ་དེ་སྤྲད་པ་རེད། ཤིང་ཏོག་འཐོག་མཁན་གྱིས་རྒྱུག་པ་དེ་སྤྲོད་དོན་ནི་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་སྒོ་ང་དེ་བཅག་པ་རེད། སྒོ་ང་དེ་ནི་ངའི་གཅུང་མོའི་ཆང་སའི་སྤྲི་གོར་གྱི་ཆེད་དུ་ཡིན། ད་ནི་སྒོ་ང་མེད། སྤྲི་གོར་མེད། རྔན་པའང་མེད་པ་ཆགས་སོང་།” ཞེས་བཤད།
“What shall I do?” cried Vusi.
“The cow that ran away was a gift,
in return for the thatch the builders
gave me. The builders gave me the
thatch because they broke the stick
from the fruit pickers. The fruit
pickers gave me the stick because
they broke the egg for the cake.
The cake was for the wedding. Now
there is no egg, no cake, and no
gift.”
ཝུ་སི་ཡི་གཅུང་མོས་ཅུང་ཙམ་རིང་བསམ་བློ་བཏང་རྗེས་བཤད་རྒྱུར། “ཇོ་ཇོ་ཝུ་སི་ལགས། ང་ལ་རྔན་པ་མེད་ཀྱང་གང་ཡང་གནང་གི་མ་རེད། ང་ལ་སྤྲི་གོར་དེའང་མེད་ན་འགྲིག་གི། ང་ཚོ་ཚང་མ་འདིར་འཛོམས་ཐུབ་པ་རེད། ང་རང་དེ་ལ་ཧ་ཅང་དགའ་བོ་བྱུང་། ད་ནི་ཁྱེད་རང་དུག་ལོག་སྙིང་རྗེ་ཤོས་དེ་ཚོ་གོན་དང་། ང་རང་ཚོ་དེ་རིང་གི་ཆང་སའི་སྟོན་མོ་ལ་རོལ་ཅེས་བཤད།” དེ་ནས་ཝུ་སི་ཡིས་དུག་ལོག་ཡག་ཤོས་དག་གོན་ཏེ་སྟོན་མོ་ལ་རོལ་བ་རེད།
ཝུ་སི་ཡི་གཅུང་མོས་ཅུང་ཙམ་རིང་བསམ་བློ་བཏང་རྗེས་བཤད་རྒྱུར། “ཇོ་ཇོ་ཝུ་སི་ལགས། ང་ལ་རྔན་པ་མེད་ཀྱང་གང་ཡང་གནང་གི་མ་རེད། ང་ལ་སྤྲི་གོར་དེའང་མེད་ན་འགྲིག་གི། ང་ཚོ་ཚང་མ་འདིར་འཛོམས་ཐུབ་པ་རེད། ང་རང་དེ་ལ་ཧ་ཅང་དགའ་བོ་བྱུང་། ད་ནི་ཁྱེད་རང་དུག་ལོག་སྙིང་རྗེ་ཤོས་དེ་ཚོ་གོན་དང་། ང་རང་ཚོ་དེ་རིང་གི་ཆང་སའི་སྟོན་མོ་ལ་རོལ་ཅེས་བཤད།” དེ་ནས་ཝུ་སི་ཡིས་དུག་ལོག་ཡག་ཤོས་དག་གོན་ཏེ་སྟོན་མོ་ལ་རོལ་བ་རེད།
Vusi’s sister thought for a while,
then she said,
“Vusi my brother, I don’t really care
about gifts. I don’t even care about
the cake! We are all here together, I
am happy. Now put on your smart
clothes and let’s celebrate this
day!”
And so that’s what Vusi did.
Written by: Nina OrangeIllustrated by: Wiehan de JagerTranslated by: འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam RinchenRead by: པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon
