Change language
Nepali
Tibetan
English
Hindi
Mandarin
Urdu
Back to stories list
གནའ་སྔ་མོ་བུ་མོ་གྲོགས་མོ་གསུམ་མེ་ཤིང་འཐུ་རུ་ཕྱིན་པ་རེད།
གནའ་སྔ་མོ་བུ་མོ་གྲོགས་མོ་གསུམ་མེ་ཤིང་འཐུ་རུ་ཕྱིན་པ་རེད།
A long time ago, three girls went
out to collect wood.
ཉིན་དེར་ཚ་བ་ཆེན་པོ་ཡོད་སྟབས་ཁོང་ཚོ་གཤམ་གྱི་གཙང་བོའི་ནང་དུ་ཆུ་རྐྱལ་དུ་ཕྱིན་པ་རེད། ཁོང་ཚོ་རྩེད་མོ་རྩེས་བཞིན་དང་། ཆུ་གཏོར་བཞིན། ཆུ་རྐྱལ་ནས་བསྡད་པ་རེད།
ཉིན་དེར་ཚ་བ་ཆེན་པོ་ཡོད་སྟབས་ཁོང་ཚོ་གཤམ་གྱི་གཙང་བོའི་ནང་དུ་ཆུ་རྐྱལ་དུ་ཕྱིན་པ་རེད། ཁོང་ཚོ་རྩེད་མོ་རྩེས་བཞིན་དང་། ཆུ་གཏོར་བཞིན། ཆུ་རྐྱལ་ནས་བསྡད་པ་རེད།
It was a hot day so they went down
to the river to swim.
They played and splashed and
swam in the water.
མཐའ་མ་དེར་ཁོང་ཚོས་འཕྱི་བོ་ཆགས་ཚར་པ་གཞི་ནས་ཤེས་པ་དང་། བྲེལ་འཚུབ་ངང་ཕྱིར་གྲོང་གསེབ་ལ་ལོག་ཕྱིན་པ་རེད།
མཐའ་མ་དེར་ཁོང་ཚོས་འཕྱི་བོ་ཆགས་ཚར་པ་གཞི་ནས་ཤེས་པ་དང་། བྲེལ་འཚུབ་ངང་ཕྱིར་གྲོང་གསེབ་ལ་ལོག་ཕྱིན་པ་རེད།
Suddenly, they realised that it was
late.
They hurried back to the village.
ཁོང་ཚོ་ཁྱིམ་གྱི་ཉེ་འགྲམ་དུ་བསླེབས་སྐབས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་རང་གི་སྐེ་ལ་ལག་པ་འཆང་ཙམ་བྱས་པ་དང་། མོ་རང་གི་མགུལ་རྒྱན་ཆུ་རྐྱལ་ས་ནས་ལྷག་པ་ཤེས་པ་རེད། “སྐུ་མཁྱེན། ངའི་རོགས་པར་འགྲོ་རོགས།” མོས་རང་གི་གྲོགས་མོ་གཉིས་ལ་དེ་ལྟར་ཞུ་བ་འཐེན་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། གྲོགས་མོ་གཉིས་ཀྱིས་ད་ནི་འཕྱི་དྲག་པ་རེད་ཅེས་བཤད་དེ་མ་ཕྱིན་པ་རེད།
ཁོང་ཚོ་ཁྱིམ་གྱི་ཉེ་འགྲམ་དུ་བསླེབས་སྐབས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་རང་གི་སྐེ་ལ་ལག་པ་འཆང་ཙམ་བྱས་པ་དང་། མོ་རང་གི་མགུལ་རྒྱན་ཆུ་རྐྱལ་ས་ནས་ལྷག་པ་ཤེས་པ་རེད། “སྐུ་མཁྱེན། ངའི་རོགས་པར་འགྲོ་རོགས།” མོས་རང་གི་གྲོགས་མོ་གཉིས་ལ་དེ་ལྟར་ཞུ་བ་འཐེན་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། གྲོགས་མོ་གཉིས་ཀྱིས་ད་ནི་འཕྱི་དྲག་པ་རེད་ཅེས་བཤད་དེ་མ་ཕྱིན་པ་རེད།
When they were nearly home,
Nozibele put her hand to her neck.
She had forgotten her necklace!
“Please come back with me!” she
begged her friends.
But her friends said it was too late.
བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་མོ་རང་གཅིག་པོ་ཕྱིར་གཙང་བོའི་ཁར་ཕྱིན་ཏེ། མགུལ་རྒྱན་བརྙེད་ནས་ཕྱིར་མགྱོགས་པོར་ཡོང་བ་རེད། ཡིན་ནའང་སྐབས་དེར་ནག་ཁུང་ནང་ནས་མོས་ལམ་ཁ་བརླག་པ་རེད།
བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་མོ་རང་གཅིག་པོ་ཕྱིར་གཙང་བོའི་ཁར་ཕྱིན་ཏེ། མགུལ་རྒྱན་བརྙེད་ནས་ཕྱིར་མགྱོགས་པོར་ཡོང་བ་རེད། ཡིན་ནའང་སྐབས་དེར་ནག་ཁུང་ནང་ནས་མོས་ལམ་ཁ་བརླག་པ་རེད།
So Nozibele went back to the river
alone.
She found her necklace and hurried
home.
But she got lost in the dark.
མོས་ཐག་རིང་གི་ཁང་ཆུང་ཞིག་གི་ནང་ནས་གློག་སྒྲོན་གྱི་འོད་ཅིག་མཐོང་བ་དང་། མགྱོགས་པོར་ཁང་ཆུང་དེའི་ཕྱོགས་སུ་ཕྱིན་ཏེ་སྒོ་བརྡུང་བ་རེད།
མོས་ཐག་རིང་གི་ཁང་ཆུང་ཞིག་གི་ནང་ནས་གློག་སྒྲོན་གྱི་འོད་ཅིག་མཐོང་བ་དང་། མགྱོགས་པོར་ཁང་ཆུང་དེའི་ཕྱོགས་སུ་ཕྱིན་ཏེ་སྒོ་བརྡུང་བ་རེད།
In the distance she saw light
coming from a hut.
She hurried towards it and knocked
at the door.
བསམ་ཡུལ་ལས་འདས་པ་ཞིག་ལ། ཁྱི་ཞིག་གིས་སྒོ་ཕྱེ་སྟེ། “ཁྱོད་ལ་ག་རེ་དགོས་”ཞེས་དྲིས་པ་རེད། བུ་མོས་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཡུལ་ལ་འགྲོ་སའི་ལམ་ཁ་བརླག་སོང་། ང་ཉལ་ས་ཞིག་དགོས་ཀྱི་འདུག་ཅེས་བཤད་པ་རེད།” ཁྱི་དེས་ཕྱིར། “ནང་ལ་ཤོག དེ་མིན་ཚེ་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན་”ཅེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཁང་ཆུང་དེའི་ནང་དུ་འཛུལ་བ་རེད།
བསམ་ཡུལ་ལས་འདས་པ་ཞིག་ལ། ཁྱི་ཞིག་གིས་སྒོ་ཕྱེ་སྟེ། “ཁྱོད་ལ་ག་རེ་དགོས་”ཞེས་དྲིས་པ་རེད། བུ་མོས་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཡུལ་ལ་འགྲོ་སའི་ལམ་ཁ་བརླག་སོང་། ང་ཉལ་ས་ཞིག་དགོས་ཀྱི་འདུག་ཅེས་བཤད་པ་རེད།” ཁྱི་དེས་ཕྱིར། “ནང་ལ་ཤོག དེ་མིན་ཚེ་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན་”ཅེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཁང་ཆུང་དེའི་ནང་དུ་འཛུལ་བ་རེད།
To her surprise, a dog opened the
door and said, “What do you want?”
“I’m lost and I need a place to
sleep,” said Nozibele.
“Come in, or I’ll bite you!” said the
dog.
So Nozibele went in.
དེ་ནས་ཁྱི་དེས། “ང་ལ་ཁ་ལག་བཟོ་རོགས།” ཞེས་བཤད་པ་རེད། བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཁྱི་ཞིག་ལ་ཁ་ལག་བཟོ་མྱོང་མེད།” ཅེས་བཤད། “ཁ་ལག་བཟོས། དེ་མིན་ཚེ་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན།” ཅེས་ཁྱི་དེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁྱི་དེ་ལ་ཁ་ལག་བཟོས་པ་རེད།
དེ་ནས་ཁྱི་དེས། “ང་ལ་ཁ་ལག་བཟོ་རོགས།” ཞེས་བཤད་པ་རེད། བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཁྱི་ཞིག་ལ་ཁ་ལག་བཟོ་མྱོང་མེད།” ཅེས་བཤད། “ཁ་ལག་བཟོས། དེ་མིན་ཚེ་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན།” ཅེས་ཁྱི་དེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁྱི་དེ་ལ་ཁ་ལག་བཟོས་པ་རེད།
Then the dog said, “Cook for me!”
“But I’ve never cooked for a dog
before,” she answered.
“Cook, or I’ll bite you!” said the dog.
So Nozibele cooked some food for
the dog.
དེ་རྗེས་ཁྱི་དེ་ཡིས། “ང་ལ་ཉལ་ས་བཟོ་རོགས།” ཞེས་བཤད་པ་རེད། བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཁྱི་ཞིག་ལ་ཉལ་ས་བཟོ་མྱོང་མེད།” ཅེས་བཤད་པ་རེད། ཁྱི་དེས། “ཉལ་ས་བཟོས། དེ་མ་གཏོགས་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན།” ཅེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁྱི་དེ་ལ་ཉལ་ས་བཟོས་པ་རེད།
དེ་རྗེས་ཁྱི་དེ་ཡིས། “ང་ལ་ཉལ་ས་བཟོ་རོགས།” ཞེས་བཤད་པ་རེད། བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཁྱི་ཞིག་ལ་ཉལ་ས་བཟོ་མྱོང་མེད།” ཅེས་བཤད་པ་རེད། ཁྱི་དེས། “ཉལ་ས་བཟོས། དེ་མ་གཏོགས་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན།” ཅེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁྱི་དེ་ལ་ཉལ་ས་བཟོས་པ་རེད།
Then the dog said, “Make the bed
for me!”
Nozibele answered, “I’ve never
made a bed for a dog.”
“Make the bed, or I’ll bite you!” the
dog said.
So Nozibele made the bed.
དེ་ནས་བཟུང་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཉིན་རྟག་པར་ཁྱི་དེ་ལ་ཁ་ལག་བཟོས། ཁྱིམ་ལ་གད་བརྡར་བྱས། དུག་ལོག་བཀྲུ་བ་སོགས་བྱས་པ་རེད། ཉི་མ་གཅིག་ལ་ཁྱི་དེས། “ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ། དེ་རིང་ང་གྲོགས་པོ་འགའ་ལ་ཐུག་འཕྲད་དུ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད། ང་ཕྱིར་མ་སླེབས་སྔོན་དུ་ཁྱིམ་ལ་གད་བརྡར་བྱས། ཁ་ལག་བཟོས། ངའི་ཅ་ལག་ཚང་མ་བཀྲུས་ནས་ཞོག” ཅེས་བཤད་པ་རེད།
དེ་ནས་བཟུང་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཉིན་རྟག་པར་ཁྱི་དེ་ལ་ཁ་ལག་བཟོས། ཁྱིམ་ལ་གད་བརྡར་བྱས། དུག་ལོག་བཀྲུ་བ་སོགས་བྱས་པ་རེད། ཉི་མ་གཅིག་ལ་ཁྱི་དེས། “ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ། དེ་རིང་ང་གྲོགས་པོ་འགའ་ལ་ཐུག་འཕྲད་དུ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད། ང་ཕྱིར་མ་སླེབས་སྔོན་དུ་ཁྱིམ་ལ་གད་བརྡར་བྱས། ཁ་ལག་བཟོས། ངའི་ཅ་ལག་ཚང་མ་བཀྲུས་ནས་ཞོག” ཅེས་བཤད་པ་རེད།
Every day she had to cook and
sweep and wash for the dog.
Then one day the dog said,
“Nozibele, today I have to visit
some friends. Sweep the house,
cook the food and wash my things
before I come back.”
ཁྱི་དེ་ཕྱི་ལ་ཕྱིན་མ་ཐག་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་རང་གི་སྐྲ་ཉག་མ་གསུམ་བཏོགས་ཏེ། སྐྲ་རྐང་གཅིག་ཉལ་ཁྲིའི་འོག་དང་། སྐྲ་རྐང་གཅིག་སྒོ་ཡི་རྒྱབ། སྐྲ་རྐང་གཅིག་ར་སྐོར་ནང་དུ་བཞག་རྗེས་མགྱོགས་པོར་ཕྱིར་རང་གི་ཁྱིམ་དུ་བྲོས་ཕྱིན་པ་རེད།
ཁྱི་དེ་ཕྱི་ལ་ཕྱིན་མ་ཐག་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་རང་གི་སྐྲ་ཉག་མ་གསུམ་བཏོགས་ཏེ། སྐྲ་རྐང་གཅིག་ཉལ་ཁྲིའི་འོག་དང་། སྐྲ་རྐང་གཅིག་སྒོ་ཡི་རྒྱབ། སྐྲ་རྐང་གཅིག་ར་སྐོར་ནང་དུ་བཞག་རྗེས་མགྱོགས་པོར་ཕྱིར་རང་གི་ཁྱིམ་དུ་བྲོས་ཕྱིན་པ་རེད།
As soon as the dog had gone,
Nozibele took three hairs from her
head.
She put one hair under the bed, one
behind the door, and one in the
kraal.
Then she ran home as fast as she
could.
ཁྱི་དེ་ཕྱིར་ནང་ལ་འབྱོར་མ་ཐག་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་བཙལ་བ་རེད། “ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ། ཁྱོད་གང་ན་ཡོད།” ཁྱི་དེས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བོས་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། ཉལ་ཁྲིའི་འོག་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་དང་པོས་བཤད་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། སྒོ་ཡི་རྒྱབ་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་གཉིས་པས་སྐད་བརྒྱབ་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། ར་སྐོར་ནང་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་གསུམ་པས་བཤད་པ་རེད།
ཁྱི་དེ་ཕྱིར་ནང་ལ་འབྱོར་མ་ཐག་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་བཙལ་བ་རེད། “ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ། ཁྱོད་གང་ན་ཡོད།” ཁྱི་དེས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བོས་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། ཉལ་ཁྲིའི་འོག་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་དང་པོས་བཤད་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། སྒོ་ཡི་རྒྱབ་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་གཉིས་པས་སྐད་བརྒྱབ་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། ར་སྐོར་ནང་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་གསུམ་པས་བཤད་པ་རེད།
When the dog came back, he looked
for Nozibele.
“Nozibele, where are you?” he
shouted.
“I’m here, under the bed,” said the
first hair.
“I’m here, behind the door,” said the
second hair.
“I’m here, in the kraal,” said the
third hair.
དེ་ནས་ཁྱི་དེས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁོ་ལ་མགོ་སྐོར་བཏང་བ་ཤེས་ཏེ། གང་མགྱོགས་ཅི་མགྱོགས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་རེད། བུ་མོའི་གྲོང་གསེབ་བར་དུ་མཚམས་མ་བཞག་པར་རྒྱུག་པ་རེད། ཁོ་རང་གྲོང་གསེབ་དེར་འབྱོར་དུས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡི་སྤུན་མཆེད་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་རིང་པོ་རེ་བཟུང་སྟེ་སྒུག་བསྡད་ཡོད་པ་རེད། ཁྱི་དེས་བུ་མོའི་སྤུན་མཆེད་དེ་དག་མཐོང་མ་ཐག་ཁ་ཕྱིར་འཁོར་ཏེ་བྲོས་ཕྱིན་པ་རེད། དུས་དེ་ནས་བཟུང་ཁོ་ཕྱིར་གྲོང་གསེབ་དེར་ཡོང་མ་ཐུབ་པ་རེད།
དེ་ནས་ཁྱི་དེས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁོ་ལ་མགོ་སྐོར་བཏང་བ་ཤེས་ཏེ། གང་མགྱོགས་ཅི་མགྱོགས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་རེད། བུ་མོའི་གྲོང་གསེབ་བར་དུ་མཚམས་མ་བཞག་པར་རྒྱུག་པ་རེད། ཁོ་རང་གྲོང་གསེབ་དེར་འབྱོར་དུས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡི་སྤུན་མཆེད་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་རིང་པོ་རེ་བཟུང་སྟེ་སྒུག་བསྡད་ཡོད་པ་རེད། ཁྱི་དེས་བུ་མོའི་སྤུན་མཆེད་དེ་དག་མཐོང་མ་ཐག་ཁ་ཕྱིར་འཁོར་ཏེ་བྲོས་ཕྱིན་པ་རེད། དུས་དེ་ནས་བཟུང་ཁོ་ཕྱིར་གྲོང་གསེབ་དེར་ཡོང་མ་ཐུབ་པ་རེད།
Then the dog knew that Nozibele
had tricked him.
So he ran and ran all the way to the
village.
But Nozibele’s brothers were
waiting there with big sticks.
The dog turned and ran away and
has never been seen since.
Written by: Tessa WelchIllustrated by: Wiehan de JagerTranslated by: འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam RinchenRead by: པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon
