Schaltfläche PDF
Zurück zur Geschichteliste

سیمبەگوێرە Simbegwire

Geschrieben von Rukia Nantale

Illustriert von Benjamin Mitchley

Übersetzt von Agri Afshin

Sprache Kurdish (Sorani)

Niveau Niveau 5

Vollständige Geschichte erzählen Zu dieser Geschichte ist noch kein Audio verfügbar.


كاتێ سیمبەگوێرە دایكی مرد، ئەو زۆر خەمبار بوو. باوكی سیمبەگوێرە هەموو هەوڵی خۆی دا بۆ ئەوەی ئاگای لە كچەكەی بێت. ئەوان كەم كەم توانیان دووبارە شادی بگەڕێننەوە بۆ ناو ماڵەكەیان بەبێ بوونی دایكی سیمبەگوێرە. هەموو بەیانییەك ئەوان دادەنیشتن و لەبارەی ئەو ڕۆژه‌ی لە پێشیان بوو قسەیان دەكرد. هەموو ئێواران پێكەوە چێشتیان لێ دەنا. دوای ئەوەی كە قاپەكانیان دەشوشت، باوكی سیمبەگوێرە یارمەتی كچەكەی دەدا بۆ ئەوەی وانەكانی بخوێنێ.

Als ihre Mutter starb, war Simbegwire sehr traurig. Simbegwires Vater kümmerte sich so gut er konnte um seine Tochter. Langsam lernten sie, ohne Simbegwires Mutter wieder glücklich zu sein. Jeden Morgen saßen sie zusammen und sprachen über den anstehenden Tag. Jeden Abend bereiteten sie zusammen das Abendessen zu. Nach dem Abwasch half Simbegwires Vater ihr mit den Hausaufgaben.


ڕۆژێك باوكی سیمبەگوێرە درەنگتر لە كاتی خۆی هاتەوە ماڵەوە. بانگی كچەكەی كرد: “كچم لە كوێی؟” سیمبەگوێرە بەرەو لای باوكی ڕای كرد. كاتێك سیمبەگوێرە بینی باوكی دەستی ژنێكی گرتووە، لە جێگای خۆی ڕاوەستا. باوكی گوتی: “كچم من دەمهەوێ كەسێكی تایبەتت پێ بناسێنم.” بە زەردەخەنەوە گوتی: “ئەمە ئانیتایە.”

Eines Tages kam Simbegwires Vater später als üblich nach Hause. „Wo bist du, mein Kind?“, rief er. Simbegwire lief zu ihm. Sie blieb stehen, als sie sah, dass er die Hand einer Frau hielt. „Ich möchte dir jemand besonderen vorstellen, mein Kind. Das ist Anita“, sagte er lächelnd.


ئانیتا گوتی: “سڵاو سیمبەگوێرە، باوكت لەبارەی تۆوە زۆر شتی بۆ باس كردووم”، بەڵام ئەو هیچ زەردەخەنەیەكی نیشان نەدا و دەستی سیمبەگوێرەی نەگرت. باوكی سیمبەگوێرە زۆر خۆشحاڵ بوو. باوكی لە بارەی ئەوە قسەی دەكرد، كە چەندە خۆشبەخت دەبن ئەگەر هەرسێكیان پێكەوە بژین. ئەو گوتی: “كچەكەم، هیوادارم كە ئانیتا وەكودایكت پەسند بكەی.”

„Hallo Simbegwire, dein Vater hat mir viel von dir erzählt“, sagte Anita. Aber weder lächelte sie, noch nahm sie die Hand des Mädchens. Simbegwires Vater war glücklich und erfreut. Er sprach davon, dass die drei zusammenleben und wie schön ihr Leben dann wäre. „Mein Kind, ich hoffe, du akzeptierst Anita als deine Mutter“, sagte er.


ژیانی سیمبەگوێرە گۆڕانی بەسەرداهات. ئەو چی دیكە كاتی نەبوو كە بەیانیان لەگەڵ باوكی پێكەوە دابنیشن. ئانیتا زۆربەی كارەكانی ماڵەوەی بە سیمبەگوێرە ئەنجام دەدا، بۆیە ئەو زۆر ماندوو دەبوو و ئیتر نەیدەتوانی شەوان ئەركەكانی قوتابخانەی ئەنجام بدات. ئەو دوای خواردنی ئێوارە یەكسەر دەچوو دەخەوت. تەنیا شتێك كە دڵی پێی خۆش بوو، لێفەیەکی ڕەنگاوڕەنگ بوو كە دایكی پێی دابوو. باوكی هەستی بەوه نه‌کرد بووكە كچەكەی غه‌مگینە.

Simbegwires Leben veränderte sich. Sie hatte keine Zeit mehr, um morgens mit ihrem Vater zu sitzen. Anita gab ihr viel Hausarbeit und abends war sie zu müde von der Schule. Sie ging nach dem Abendessen direkt ins Bett. Der einzige Trost war die bunte Decke, die sie von ihrer Mutter hatte. Simbegwires Vater schien nicht zu bemerken, dass seine Tochter unglücklich war.


دوای چەند مانگێك باوكی سیمبەگوێرە پێی گوتن كە دەبێ بۆ ماوەیەك بەجێیان بهێڵێت. “من دەبێ سه‌فه‌ر بکه‌م له به‌ڕ کاره‌که‌م، بەڵام من دەزانم كە ئێوە ئاگاتان لە یەكتر دەبێ.” سیمبەگوێرە خەمبار بوو، بەڵام باوكی هەستی پێ نەكرد. ئانیتاش هیچی نەگوت، هەروەها ئەویش خۆشحاڵ نەبوو.

Nach ein paar Monaten, teilte Simbegwires Vater ihnen mit, dass er eine Weile nicht zu Hause sein würde. „Ich muss von meiner Arbeit aus verreisen“, sagte er. „Aber ich weiß, dass ihr auf euch gegenseitig aufpasst.“ Simbegwire schaute betrübt, aber ihr Vater bemerkte es nicht. Anita sagte nichts. Auch sie war nicht glücklich.


شتەكان تا دەهات بۆ سیمبەگوێرە خراپتر دەبوو. ئەگەر سیمبەگوێرە كارەكانی ماڵەوەی ئەنجام نەدابا یان گلەیی كردبا، ئەوا ئانیتا لێی دەدا. لە كاتی نانی ئێوارە ئانیتا زۆربەی خواردنەکەی دەخوارد و تەنیا كەمێكی بۆ سیمبەگوێرە دەهێشتەوە. سیمبەگوێرە هەموو شەوێك دەگریا و لێفەکەی دایكی لە باوەش دەگرت تا خه‌وی لێده‌که‌وت.

Es wurde schlimmer für Simbegwire. Wenn sie ihre Aufgaben nicht erledigte oder sie sich beschwerte, schlug Anita sie. Und beim Abendessen aß die Frau das meiste Essen, sodass für Simbegwire nur einige Reste übrig blieben. Jeden Abend weinte sich Simbegwire mit der Decke ihrer Mutter im Arm in den Schlaf.


بەیانییەك، سیمبەگوێرە درەنگ لە خەو هەستا. ئانیتا بەسەریدا قیژاند كرد: “ئەی تەمبەڵ!” ئەو سیمبەگوێرەی لەسەر تەختی نوستنەكە فڕێدایە خوارەوە. لێفەخۆشەویستەکەی لە بزمارێك گیری كرد و دڕا.

Eines Morgens stand Simbegwire zu spät auf. „Du faules Mädchen!“, rief Anita. Sie zog Simbegwire aus dem Bett. Die Lieblingsdecke blieb an einem Nagel hängen und riss entzwei.


سیمبەگوێرە زۆر پەشۆكا بوو. ئەو بڕیاری دا كە لە ماڵ ڕابكا. سیمبەگوێرە پارچه‌کانی لێفەکەی دایكی و هەندێ خواردنی پێچایەوە و ماڵەكەی بەجێ هیشت. ئەو بەو ڕێگایەدا ڕۆیشت كە باوكی پێیدا ڕۆیشتبوو.

Simbegwire war sehr verärgert. Sie beschloss, von zu Hause wegzulaufen. Sie nahm die zerrissene Decke ihrer Mutter, packte etwas zu essen ein und verließ das Haus. Sie lief den Weg entlang, den ihr Vater genommen hatte.


كاتی خۆر ئاوا بوو، سیمبەگوێرە بەسەر كەوت بۆ سەر دارێکی بەرز كە لە نزیك جۆگه‌له‌یه‌ک بوو. لەسەر لقی دارە‌که جێگا خەوی خۆی چاک کرد. سیمبەگوێرە بەر لەوەی خەوی لێ بكەوێ، هەر گۆرانی دەگوت: “دایە، دایە، دایە، تۆ بە جێت هێشتم. تۆ بەجێت هێشتم و ئیتر نەگەڕایەوە. باوكم چی دیكە منی خۆش ناوێ. دایە تۆ كەی دێیتەوە؟ تۆ بە جێتهێشتم.”

Als es Abend wurde kletterte sie auf einen hohen Baum nahe des Flusses und machte sich ein Bett in den Ästen. Zum Einschlafen sang sie: „Maama, Maama, Maama, du hast mich verlassen. Du hast mich verlassen und bist nie zurückgekommen. Vater liebt mich nicht mehr. Mutter, wann kommst du zurück? Du hast mich verlassen.“


رۆژی داهاتوو سیمبەگوێرە دووبارە گۆرانییەكەی گوتەوە. كاتێك ژنەكان هاتن بۆ ئەوەی لە جۆگه‌له‌که جلوبەرگ بشۆن، گوێیان لە گۆرانییەكی خەمناك بوو كە لە بەرزایی داره‌که‌وه دەنگی دەهات. ئەوان وایان زانی ئەو دەنگە بەهۆی لەرینەوەی گەڵای داره‌که‌وه‌یه که با دەیانجوڵێنێ، بۆیە بەردەوام بوون لە كارەكەی خۆیان، بەڵام یەكێك لە ژنەكان زۆر بە سەرنجەوە گوێی بۆ گۆرانییەكە ڕاگرت.

Am nächsten Morgen sang Simbegwire wieder das Lieb. Als die Frauen zum Fluss kamen, um ihre Kleidung zu waschen, hörten sie das traurige Lied aus dem großen Baum kommen. Sie dachten, es sei nur der Wind, der in den Blättern raschelte und setzten ihre Arbeit fort. Aber eine der Frauen hörte dem Lied ganz genau zu.


ئەو ژنە سەری بەرز كردەوە و سەیری داره‌که‌ی كرد. كاتێ چاوی بە كچە بچکۆلانەکە كەوت كە لەتکە لێفەیەکی پێ بوو، هاواری كرد: “سیمبەگوێرە، برازاكەم!” ژنەكانی دیكەش دەستیان لە جل شوشتن هەڵگرت و یارمەتی سیمبەگوێرەیان دا كە لە داره‌که بیهێننە خوارەوە. پووری سیمبەگوێرەی لە باوەش گرت و هەوڵی دا ژیری بكاتەوە.

Die Frau schaute hinauf in den Baum. Als sie das Mädchen und Teile der bunten Decke sah, rief sie „Simbegwire, das Kind meines Bruders!“ Die anderen Frauen unterbrachen das Waschen und halfen Simbegwire, den Baum hinunter zu klettern. Ihre Tante umarmte das kleine Mädchen und versuchte, es zu trösten.


پوره‌که‌ی سیمبه‌گوێره‌‌ی برده‌وه‌ ماڵی خۆی ئەو خواردنی گەرمی پێدا و ڕێگەی دا كە سیمبەگوێرە بە لێفەکەی دایكییەوە بخەوێ. ئەو شەوە سیمبەگوێرە هەر گریا تا خەوی لێ كەوت. بەڵام ئەم گریانە له خۆشیان بوو، له به‌ر ئەوه‌ی دەیزانی كە پووره‌که‌ی باش ئاگای لێی دەبێت.

Simbegwires Tante nahm das Kind mit zu sich nach Hause. Sie gab Simbegwire eine warme Mahlzeit und deckte sie im Bett mit der Decke ihrer Mutter zu. In dieser Nacht weinte sich Simbegwire in den Schlaf, aber es waren Tränen der Erleichterung. Sie wusste, ihre Tante würde sich um sie kümmern.


كاتێ باوكی هاتەوە ماڵێ، بینی كە ژوورەكەی سیمبەگوێرە كەسی لێ نیە، بۆیە بە نیگەرانییەوە لە ئانیتای پرسی: “چی ڕووی داوە؟ “ژنەكەی گوتی كە سیمبەگوێرە هەڵاتووە. دواتر گوتیشی: “من داوام لێ كردووە كە ڕێزم لێ بگرێ، بەڵام لەوانەیە من زۆر سەختگیر بووبم.” باوكی ماڵەكەی جێ هێشت و بەرەو جۆگه‌له‌که بەڕێ كەوت. دواتر بەردەوام بوو تا گەیشتە ئەو گوندەی خوشكەكەی لێ دەژیا بۆ ئەوەی بزانێ كە ئایا ئەو سیمبەگوێرەی نەدیوە.

Als Simbegwires Vater nach Hause kam, fand er ein leeres Zimmer vor. „Was ist passiert, Anita?“ fragte er traurig. Die Frau erklärte, dass Simbegwire weggelaufen war. „Ich wollte, dass sie mich respektiert“, sagte sie, „aber vielleicht war ich zu streng.“ Simbegwires Vater ging hinaus und lief in Richtung Fluss. Er lief zum Dorf seiner Schwester, um herauszufinden, ob sie Simbegwire gesehen hatte.


سیمبەگوێرە خەریكی یاریكردن بوو لەگەڵ مناڵەكانی پووری كە لە دوورەوە باوكی بینی. ئەو ده‌ترسا لەوەی كە باوكی تووڕە بێت، بۆیە هەڵاتەوە ژووەوە خۆی شارده‌وه، بەڵام باوكی بەرەو لای ڕۆیشت و گوتی: “سیمبەگوێرە، تۆ باشترین دایكت بۆخۆت دۆزیوەتەوە. كەسێك كە تۆی خۆش دەوێت و لە تۆ تێدەگات. من شانازیت پێوە دەكەم و خۆشم دەوێی.” ئەوان لەسەر ئەوە ڕێكکەوتن كە سیمبەگوێرە تا ئەو كاتەی پێی خۆش بێ لە لای پووری بمێـنـێـتەوە.

Simbegwire spielte mit ihren Cousins als sie ihren Vater von weit weg kommen sah. Sie hatte Angst, dass er wütend sein könnte, also lief sie ins Haus, um sich zu verstecken. Aber ihr Vater sagte: „Simbegwire, du hast dir selbst eine perfekt Mutter gesucht. Eine, die dich liebt und versteht. Ich bin stolz auf dich und ich liebe dich.“ Sie vereinbarten, dass Simbegwire so lange bei ihrer Tante bleiben würde, wie sie möchte.


باوكی هەموو ڕۆژێ سەردانی كچەكەی دەكرد. لە كۆتاییدا لەگەڵ ئانیتا هاتن. ئەو دەستی درێژ كرد بۆ ئەوەی دەستی سیمبەگوێرە بگرێت. دواتر گریا و گوتی: “بچكۆلانەكەم من زۆر داوای لێبووردنت لێ دەكەم، من هەڵەم كرد. ئایا دەرفەتێكی دیكەم پێ دەدەی؟” سیمبەگوێرە سەیرێکی باوكی كرد و بینی كە ڕوخسارێكی نیگەرانی هەیە، بۆیە بەرەو لای ئانیتا ڕۆیشت و دەستەكانی كردەووە و باوەشی بە ئانیتادا كرد.

Ihr Vater kam jeden Tag zu Besuch. Irgendwann kam er zusammen mit Anita. Sie nahm Simbegwires Hand. „Es tut mir so leid, Kleine, es war mein Fehler“, weinte sie. „Kannst du mir noch eine Chance geben?“ Simbegwire sah ihren besorgten Vater an. Dann machte sie einen Schritt auf Anita zu und legte ihren Arm um sie.


هەفتەی دواتر ئانیتا، سیمبەگوێرە، پووری و مناڵەكانی پووری بۆ نانی ئێوارە بانگهێشت كرد. چ خوانێكی ڕازاوە! ئانیتا هەموو ئەو خواردنانەی دروست كردبوو كە سیمبەگوێرە حەزی لێبوون، تا تێربوون خواردیان. دواتر مناڵەكان خەریكی یاریكردن بوون و گەورەكان سەرقاڵی قسەكردن بوون. سیمبەگوێرە هەستی بە شادی و باوه‌ڕ به خۆ بوون كرد. ئەو بڕیاری دا، كە بە زوویی بگەڕێتەوە بۆ ماڵەوە بۆ ئەوەی لەگەڵ باوكی و زڕدایکی پێكەوە بژین.

In der Woche danach lud Anita Simbegwire mit ihren Cousins und der Tante zum Essen ein. Was für ein Fest! Anita kochte Simbegwires Lieblingsessen und alle aßen, bis sie satt waren. Dann spielten die Kinder, während die Erwachsenen sich unterhielten. Simbegwire war glücklich und tapfer. Sie beschloss, dass sie bald, sehr bald, zurück nach Hause kommen würde, um bei ihrem Vater und ihrer Stiefmutter zu wohnen.


Geschrieben von: Rukia Nantale
Illustriert von: Benjamin Mitchley
Übersetzt von: Agri Afshin
Sprache: Kurdish (Sorani)
Niveau: Niveau 5
Quelle: Simbegwire aus African Storybook
Creative Commons Lizenz
Dieses Werk ist unter einer Creative Commons Namensnennung 3.0 Lizenz lizenziert.
Weitere Niveau 5 Geschichten lesen:
Optionen
Zurück zur Geschichteliste Schaltfläche PDF