Schaltfläche PDF
Zurück zur Geschichteliste

སྨོ་སྨོ་ཡོད་སར་གུང་གསེང་ལ་ཕྱིན་པ། Ferien mit Großmutter

Geschrieben von Violet Otieno

Illustriert von Catherine Groenewald

Übersetzt von འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam Rinchen

Gelesen von པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon

Sprache Tibetan

Niveau Niveau 4

Vollständige Geschichte erzählen

Lesegeschwindigkeit

Autoplay Geschichte


ཨོ་ཌོན་གྷོ་དང་ཨ་པི་ཡོ་གཉིས་ནི་ཁོ་གཉིས་ཀྱི་ཨ་ཕ་དང་མཉམ་དུ་གྲོང་ཁྱེར་ཞིག་ཏུ་ཡོད་ལ། ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་གུང་གསེང་ལ་འགྲོ་རྒྱུར་སྒུག་བསྡད་ཡོད་པ་རེད། གུང་གསེང་ལ་དེ་ལྟར་སྒུག་དོན་ནི་སློབ་གྲྭ་ལ་གུང་གསེང་སྤྲད་པའི་རྐྱེན་གཅིག་པོ་མིན་པར། ཁོང་གཉིས་སྨོ་སྨོ་ལ་ལྟ་རུ་འགྲོ་རྒྱུ་ཡིན་པའི་དབང་གིས་ཡིན་ལ། ཁོང་གཉིས་ཀྱི་སྨོ་སྨོ་ནི་མཚོ་ཆུང་ཞིག་གི་འགྲམ་ན་ཆགས་ཤིང་ཉ་ལ་བརྟེན་ནས་འཚོ་བ་རོལ་གྱིན་པའི་གྲོང་གསེབ་ཅིག་ཏུ་ཡོད་པ་རེད།

Odongo und Apiyo lebten mit ihrem Vater in der Stadt. Sie freuten sich auf die Ferien. Nicht nur weil sie dann nicht in die Schule mussten, sondern auch weil sie dann ihre Großmutter besuchen würden. Sie lebte in einem Fischerdorf in der Nähe eines großen Sees.


ཨོ་ཌོན་གྷོ་དང་ཨ་པི་ཡོ་གཉིས་སླར་ཡང་སྨོ་སྨོ་ལ་ལྟ་རུ་འགྲོ་བའི་དུས་ཚོད་ལ་སླེབ་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སེམས་ནང་དགའ་སྤྲོ་དང་བྲེལ་བ་ལངས་བསྡད་ཡོད་པ་དང་། ཁོང་གཉིས་ལམ་ལ་མ་ཆས་པའི་སྔོན་གྱི་དགོང་མོ་དེར། ཅ་ལག་ཚང་མ་བསྡུ་གསོག་བརྒྱབ་སྟེ་སྨོ་སྨོའི་གྲོང་གསེབ་བར་དུ་འགྲོ་རྒྱུའི་འགྲུལ་བཞུད་རིང་པོ་དེར་གྲ་སྒྲིག་བྱས་པ་རེད། ཁོང་གཉིས་མཚན་མོ་དེར་གཉིད་ཁུག་མ་ཐུབ་པར། མཚན་གང་བོར་གུང་གསེང་གི་སྐོར་གཅིག་པོ་གླེང་ནས་བསྡད་པ་རེད།

Odongo und Apiyo freuten sich, dass es Zeit war ihre Großmutter zu besuchen. Am Abend davor packten sie ihre Taschen und bereiteten sich für die lange Reise zu ihrem Dorf vor. Sie konnten nicht schlafen und redeten die ganze Nacht über den Urlaub.


ཕྱི་ཉིན་ཞོགས་པ་སྔ་པོར། ཁོང་གཉིས་ཨ་ཕའི་རླངས་འཁོར་ནང་བསྡད་ནས་གྲོང་གསེབ་དེར་ལམ་ལ་ཆས་པ་རེད། ལམ་བར་ནས་ཁོང་གཉིས་རི་བོ་མཐོན་པོ་དང་རི་སྐྱེས་སྲོག་ཆགས། ཇ་ཤིང་ཞིང་ར་སོགས་བརྒྱུད་ནས་ཕྱིན་ལ། ད་དུང་ལམ་ཁ་ན་རྒྱུག་བཞིན་པའི་རླངས་འཁོར་ལ་གྲངས་ཀ་རྒྱག་བཞིན་དང་། གཞས་གཏོང་བཞིན་དུ་སོང་བ་རེད།

Früh am nächsten Morgen machten sie sich im Auto ihres Vaters zum Dorf auf. Sie fuhren an Bergen, wilden Tieren und Teeplantagen vorbei. Sie zählten Autos und sangen Lieder.


ཡུན་རིང་མ་ཕྱིན་པར། ཁོ་གཉིས་ཀ་ཐང་ཆད་ཅིང་གཉིད་ལ་ཤོར་བ་རེད།

Nach einer Weile waren die Kinder müde und schliefen ein.


ཁོང་ཚོ་གྲོང་གསེབ་ལ་འབྱོར་བ་དང་ཨ་ཕས་ཨོ་ཌོན་གྷོ་དང་ཨ་པི་ཡོ་གཉིས་གཉིད་ལས་བསླངས། གཉིད་སད་དུས་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་རང་གི་སྨོ་སྨོ་ངཱར་ ཁན་ཡ་ཌ་ཁོང་ཤིང་སྡོང་ཞིག་གི་རྩ་ན་གདན་ཞིག་བཏིང་སྟེ། དེའི་སྟེང་ན་སྡོད་པ་མཐོང་བ་རེད། གླའོ་ལུང་བ་ནས་ངཱོར་ ཁན་ཡ་ཌ་ ཞེས་པ་ནི་ཁན་ཡ་ཌའི་བུ་མོ་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན། སྨོ་སྨོ་ཁོང་ནི་གཟུགས་སྟོབས་ཆེན་པོ་དང་སྙིང་རྗེ་མོ་ཞིག་ཡོད་པ་རེད།

Vater weckte Odongo und Apiyo, als sie im Dorf ankamen. Nyar-Kanyada, ihre Großmutter, lag auf einer Matte unter einem Baum und entspannte sich. Nyar-Kanyada in Luo bedeutet „Tochter des Volkes von Kanyada“. Sie war eine schöne und starke Frau.


སྨོ་སྨོ་ངཱོར་ཁན་ཡ་ཌ་ཡིས་ཁོང་ཚོ་ཁྱིམ་དུ་བསུས་ཤིང་མོ་རང་དགའ་སྤྲོ་ཆེན་པོ་སྐྱེས་པའི་དབང་གིས་ནང་ནས་གཞས་གཏོང་བ་དང་བྲོ་འཁྲབ་པ་སོགས་བྱས་ལ། མོ་རང་གི་ཚ་བོ་དང་ཚ་མོ་གཉིས་ཀྱིས་གྲོང་ཁྱེར་ནས་སྨོ་སྨོ་ལ་ཉོས་ཡོང་བའི་རྔན་པ་སྟེར་བར་བྲེལ་བ་ལངས་པ་རེད། ཨོ་ཌོན་གྷོ་ཡིས་སྨོ་སྨོ་ལ་ཐོག་མར་ངའི་རྔན་པའི་ཁ་ཕྱེ་རོགས་ཞེས་བཤད་ལ། དེ་མ་ཐག་ཨ་པི་ཡོ་ཡིས་སྨོ་སྨོ་ལ། དེ་འགྲིག་གི་མ་རེད། ཐོག་མར་ངས་ཁྱེར་ཡོང་བའི་རྔན་པ་ལ་ལྟ་རོགས་ཞེས་བཤད་པ་རེད།

Nyar-Kanyada bat sie ins Haus und tanzte freudig im Zimmer herum. Ihre Enkelkinder überreichten ihr begeistert ihre Geschenke. „Öffne mein Geschenk zuerst“, meinte Odongo. „Nein, meins zuerst!“, entgegnete Apiyo.


རྔན་པ་གཉིས་ཀའི་ཁ་ཕྱེས་རྗེས། སྨོ་སྨོས་ཁོ་རང་ཚོའི་ལུང་པའི་འགྲོ་སྟངས་ལྟར། མོ་རང་གི་ཚ་བོ་དང་ཚ་མོ་གཉིས་ཀར་བྱ་བ་ལམ་འགྲོ་ཡོང་བའི་བཀྲ་ཤིས་བདེ་ལེགས་ཞུས་པ་རེད།

Nachdem sie die Geschenke geöffnet hatte, segnete Nyar-Kanyada ihre Enkelkinder auf traditionelle Art.


དེ་ནས་ཨོ་ཌོན་གྷོ་དང་ཨ་པི་ཡོ་གཉིས་ཕྱི་ལོགས་ལ་ཕྱིན་ཏེ། བྱེ་མ་ལེབ་དང་བྱེའུ་སོགས་ཡར་བདའ་མར་བདའ་བྱས་ནས་རྩེད་མོ་རྩེས་པ་རེད།

Dann gingen Odongo und Apiyo nach draußen. Sie jagten Schmetterlingen und Vögeln nach.


ཁོ་གཉིས་ཤིང་སྡོང་གི་སྟེང་ལ་འཛེགས་ནས་རྩེས་པ་དང་། མཚོ་ཆུང་ནང་དུ་བརྒལ་ནས་ཆུ་རྩེས་ཀྱང་བྱས་པ་རེད།

Sie kletterten auf Bäume und planschten im See.


དགོང་མོ་ནག་ཁུང་ཆགས་རྗེས་ཁོ་གཉིས་ཕྱིར་སྨོ་སྨོའི་ནང་ལ་དགོང་མོའི་ཟ་མ་བཟའ་བར་ཡོང་ལ། ཟ་མ་ཟོས་ནས་མ་ཚར་གོང་ལ་ཁོང་གཉིས་གཉིད་ལ་ཤོར་བ་རེད།

Als es dunkel war, gingen sie zum Abendessen ins Haus zurück. Noch bevor sie fertig waren, schliefen sie ein.


ཉིན་ཕྱི་མ་དེར། ཨ་ཕས་བྱིས་པ་གཉིས་སྨོ་སྨོའི་འགྲམ་དུ་བཞག་སྟེ་རླངས་འཁོར་སྐོར་ནས་ཕྱིར་གྲོང་ཁྱེར་དུ་ལོག་སོང་བ་རེད།

Am nächsten Tag fuhr der Vater zurück in die Stadt und ließ die Kinder bei Nyar-Kanyada.


ཨོ་ཌོན་གྷོ་དང་ཨ་པི་ཡོ་གཉིས་ཀྱིས་སྨོ་སྨོ་ལ་ཁྱིམ་ལས་ཀྱི་སྐོར་ནས་ལས་རོགས་བྱས་ཤིང་། ཁོང་གཉིས་སོང་ནས་ཆུ་ལེན་པ་དང་། མེ་ཤིང་འཐུ་བ། བྱ་ཚང་ནང་ནས་སྒོ་ང་ཁྱེར་ཡོང་བ་དང་། སྨོ་སྨོའི་ར་སྐོར་ནང་ནས་སྔོ་ཚོད་སོགས་བཏོག་ནས་ཡོང་བ་རེད།

Odongo und Apiyo halfen ihrer Großmutter im Haushalt. Sie holten Wasser und Feuerholz. Sie sammelten Eier von den Hühnern und ernteten Gemüse aus dem Garten.


སྨོ་སྨོ་ངཱོར་ཁན་ཡ་ཌ་ཡིས་ཚ་བོ་དང་ཚ་མོ་གཉིས་ལ་འབྲུ་རིགས་ཀྱི་སྙེ་མ་ཆུ་བཙོ་བྱས་ནས་སྐོལ་སྟངས་དང་། ཉ་ཤ་སྲེག་མ་དང་མཉམ་དུ་བེ་འབྲས་ཀྱི་ཟ་མ་གང་འདྲ་བྱས་ནས་བཟོ་དགོས་པ་སོགས་བསླབས་པ་རེད།

Nyar-Kanyada lehrte ihre Enkelkinder, wie man weichen Ugali als Beilage für den Eintopf zubereitet. Sie zeigte ihnen, wie man Kokosreis als Beilage zum Bratfisch macht.


ཞོགས་པ་ཞིག་ལ། ཨོ་ཌོན་གྷོ་ཡིས་སྨོ་སྨོའི་བ་མོ་རྩྭ་ཁ་ལ་དེད་ཅིང་། ཁོ་དང་བ་མོ་གཉིས་ཁྱིམ་མཚེས་ཚང་གི་ཞིང་ཁ་ལ་ཕྱིན་པ་རེད། ཁྱིམ་མཚེས་ཞིང་པ་དེ་ཁོང་ཁྲོ་ལངས་པ་དང་། ཁོང་གི་ཞིང་ཁའི་འབྲུ་རིགས་ཟོས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་བ་མོ་དེ་ཕྱིར་སྤྲོད་རྒྱུ་མིན་ཚུལ་བཤད་ནས་ཞེད་སྣང་སྐུལ། ཉིན་དེ་ནས་བཟུང་། བུ་ཆུང་གིས་བ་མོ་རྩྭ་ཁར་འདེད་སྐབས་གཞན་གྱི་ཞིང་ཁར་རྒྱུག་སྟེ་དཀའ་རྙོག་བཟོ་མི་འཇུག་རྒྱུའི་དམ་བཅའ་བྱས།

Eines Morgens brachte Odongo Großmutters Kühe zum Grasen. Sie liefen hinüber zur Nachbarsfarm. Der Bauer war sehr böse auf Odongo. Er drohte, die Kühe als Entschädigung zu behalten. Von dort an passte der Junge genau auf, dass die Kühe keine Schwierigkeiten mehr machten.


ཉིན་གཞན་ཞིག་ལ། བྱིས་པ་དེ་གཉིས་སྨོ་སྨོ་ངཱོར་ ཁན་ཡ་ཌ་ དང་མཉམ་དུ་ཁྲོམ་ལ་ཕྱིན། སྨོ་སྨོ་ལ་སྔོ་ཚལ་དང་། བྱེ་མ་ཀ་ར། ཁུ་ཐང་སོགས་འཚོང་སའི་ཁྲོམ་ས་ཞིག་ཡོད་པ་རེད། ཨ་པི་ཡོ་ནི་ཚོང་ཟོག་རེ་རེ་ཡི་རིན་གོང་ག་ཚོད་ཡིན་མིན་བཤད་རྒྱུར་སྤྲོ་བོ་ཡོད་པ་དང་། ཨོ་ཌོན་ཡོ་ནི་ཅ་དངོས་ག་རེ་བཙོང་བ་དེ་ཚོ་ཐིམ་སྒྲིལ་བྱས་ཏེ་ཚོང་བ་རྣམས་ལ་གྲ་སྒྲིག་བྱེད་པར་དགའ་བོ་ཡོད་འདུག

An einem anderen Tag gingen die Kinder mit Nyar-Kanyada zum Markt. Sie hatte einen Stand, wo sie Gemüse, Zucker und Seife verkaufte. Apiyo hatte Spaß dabei, den Kunden die Preise für Dinge zu nennen. Odongo packte die Artikel ein, die die Kunden kauften.


དགོང་དྲོའི་སྐབས་ལ། ཁོང་ཚོ་མཉམ་དུ་བསྡད་ནས་ཇ་འཐུང་བ་དང་། སྨོ་སྨོ་ལ་ཉིན་དེའི་ཡོང་སྒོའི་དངུལ་རྣམས་བརྩི་རོགས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད།

Am Ende des Tages tranken sie einen Chai-Tee zusammen. Sie halfen Großmutter, das eingenommene Geld zu zählen.


གུང་སེང་གི་དུས་ཚོད་ནི་ཧ་ཅང་མགྱོགས་པོ་རྫོགས་པ་རེད། བྱིས་པ་གཉིས་རྒྱུན་རིང་པོ་མ་འགོར་བར་ཕྱིར་གྲོང་ཁྱེར་ནང་ལ་འགྲོ་རན་པ་རེད། སྨོ་སྨོ་ངཱོར་ ཁན་ཡ་ཌ་ ཡིས་ཨོ་ཌོན་གྷོ་ལ་ཞྭ་མོ་ཞིག་དང་། ཨ་པི་ཡོ་ལ་ཨུ་སུའི་སྟོད་ཐུང་ཞིག་སྤྲད་ལ། ད་དུང་ཁོ་གཉིས་ཀར་ལམ་བྲོ་གྲ་སྒྲིག་བྱས་པ་རེད།

Aber all zu schnell waren die Ferien zu Ende und die Kinder mussten in die Stadt zurückkehren. Nyar-Kanyada gab Odongo eine Kappe und Apiyo ein Sweatshirt. Sie packte Essen für die Reise.


ཁོང་གཉིས་ཀྱི་ཨ་ཕ་ལེན་དུ་ཡོང་སྐབས་ཁོང་གཉིས་ཕྱིར་འགྲོ་འདོད་མེད་ཅིང་། སྨོ་སྨོ་ལ་ཞུ་བ་བྱས་ཏེ། ཁོང་ཚོའི་མཉམ་དུ་གྲོང་ཁྱེར་ལ་འགྲོ་ཞེས་བཤད་པ་རེད། སྨོ་སྨོས་གདོང་ལ་འཛུམ་ཞིག་ལངས་ནས་བཤད་དོན། ང་རང་ལོ་ལོན་ཏེ་གྲོང་ཁྱེར་ལ་སོང་ནས་འདུག་ཐུབ་གི་མ་རེད། ངས་ཁྱོད་གཉིས་རྗེས་མ་སླར་ཡང་གྲོང་གསེབ་འདིར་ཡོང་བར་སྒུག་ནས་འདུག་ཅེས་བཤད་པ་རེད།

Als ihr Vater kam, um sie abzuholen, wollten sie nicht gehen. Die Kinder flehten Nyar-Kanyada an, mit ihnen in die Stadt zukommen. Sie lächelte und sagte: „Ich bin zu alt für die Stadt. Ich werde darauf warten, dass ihr wieder zu mir ins Dorf kommt.“


ཨོ་ཌོན་གྷོ་དང་ཨ་པི་ཡོ་གཉིས་སྨོ་སྨོ་ལ་འཐམ་པ་དང་། ཁོང་ལ་བཀྲ་ཤིས་བདེ་ལེགས་ཞུས་རྗེས་གྲོང་ཁྱེར་ལ་ལོག་ཕྱིན་པ་རེད།

Odongo und Apiyo umarmten sie fest zum Abschied.


ཁོང་གཉིས་ཕྱིར་སློབ་གྲྭར་འབྱོར་རྗེས་གྲོགས་པོ་རྣམས་ལ་གྲོང་གསེབ་ཀྱི་འཚོ་བའི་སྐོར་བཤད་ཅིང་། བྱིས་པ་འགའ་རེས་གྲོང་ཁྱེར་ནང་གི་འཚོ་བ་སྐྱིད་པོ་ཡོད་པར་འདོད་པ་དང་། བྱིས་པ་འགའ་རེས་གྲོང་གསེབ་ཀྱི་འཚོ་བ་ཡག་ཤོས་ཡིན་པར་འདོད་པ་རེད།ཡིན་ནའང་ཚང་མའི་སེམས་ལ། ཨོ་ཌོན་གྷོ་དང་ཨ་པི་ཡོ་གཉིས་སྨོ་སྨོ་ཡོད་སར་སོང་ནས་གུང་གསེང་ཧ་ཅང་སྐྱིད་པོ་ཞིག་བཏང་བ་ཤེས་ཡོད་པ་རེད།

Als Odongo und Apiyo wieder in die Schule gingen erzählten sie ihren Freunden vom Dorfleben. Manche Kinder fanden das Leben in der Stadt gut. Aber vor allem waren sich alle einig, dass Odongo und Apiyo eine wundervolle Großmutter hatten!


Geschrieben von: Violet Otieno
Illustriert von: Catherine Groenewald
Übersetzt von: འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam Rinchen
Gelesen von: པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon
Sprache: Tibetan
Niveau: Niveau 4
Quelle: Holidays with grandmother aus African Storybook
Creative Commons Lizenz
Dieses Werk ist unter einer Creative Commons Namensnennung 4.0 Lizenz lizenziert.
Optionen
Zurück zur Geschichteliste Schaltfläche PDF