L’enregistrement audio de cette histoire est actuellement indisponible.
Bogologolo tala basetsana ba
bararo ba ne ba ya go rwalela
dikgong.
Il y a longtemps, trois filles sont sorties pour aller chercher du bois.
Letsatsi le ne le fisa thata mme ba
ya nokeng go ya go thuma.
Ba ile ba tshameka monate, ba
gasana ka metsi ba itumetse.
C’était une journée très chaude, alors elles sont descendues à la rivière pour nager. Elles ont joué, fait des éclaboussures et nagé dans l’eau.
Fa ba tswa mo metsing, ba lemoga
gore letsatsi le setse le phirimile.
Ba itlhaganela go boela kwa
motseng.
Soudainement, elles se sont rendu compte qu’il était tard. Elles se sont dépêchées de rentrer au village.
Fa ba le gaufi le gae Nozibele a
itshwara molala.
A lemoga gore o lebetse sebaga sa
gagwe kwa nokeng.
“A re boeleng morago ke a lo kopa”
Nozibele a kopa ditsala tsa gagwe.
Fela bona ba gana ba re ke bosigo.
Mais quand elles étaient presque arrivées chez elles, Nozibele mit sa main à son cou. Elle avait oublié son collier ! « S’il vous plaît, retournez avec moi ! » supplia-t-elle ses amies. Mais ses amies lui dirent que c’était trop tard.
Nozibele a boela morago a le esi.O
ne a fitlhela sebaga sa gagwe mme
a boela gae.
Ka go ne go setse go fifetse, o ne a
timelelwa ke tsela ya go ya gae.
Ainsi Nozibele retourna à la rivière toute seule. Elle trouva son collier et se dépêcha de rentrer chez elle. Mais elle se perdit dans le noir.
Erile a sa le kgakajana, o ne a bona
go tuka lebone mo ntlong nngwe.
O ne a itlhaganelela kwa teng,mme
a feta a kokota.
Au loin elle vit de la lumière qui venait d’une cabane. Elle se hâta vers la cabane et cogna à la porte.
O ile a makala fa mojako wa ntlo o
bulwa ke ntšwa.
“O batla eng fa?” Ga botsa ntšwa.
“Ke timetse, mme ke batla lefelo la
go robala”
“Tsena, eseng jalo ke tla go loma!”,
ga rialo ntšwa.
À sa surprise, un chien ouvrit la porte et dit, « Qu’est-ce que tu veux ? » « Je suis perdue et j’ai besoin d’un endroit pour dormir, » dit Nozibele. « Rentre, sinon je te mords ! » dit le chien. Alors, Nozibele rentra.
“Nkapeele dijo!” ga rialo ntšwa.
“Fela ga ke isi ke apeele ntšwa
dijo,” ga araba Nozibele.
“Apaya, eseng jalo ke tla go loma!”,
ga rialo ntšwa.
Nozibele a apeela ntšwa dijo.
Puis le chien dit, « Fais-moi à manger ! » « Mais je n’ai jamais cuisiné pour un chien auparavant, » répondit-elle. « Cuisine, sinon je te mords ! » dit le chien. Donc, Nozibele prépara de la nourriture pour le chien.
Mme ntšwa ya re, “mpaakanyetse
bolao!”
“Ga ke isi ke baakanyetse ntšwa
bolao!”, ga araba Nozibele.
“Mpaakanyetse bolao eseng jalo ke
tla go loma!” ga rialo ntšwa.
Nozibele a baakanyetsa ntšwa
bolao.
Ensuite, le chien dit, « Fais le lit pour moi ! » Nozibele répondit, « Je n’ai jamais fait de lit pour un chien. » « Fais le lit, sinon je te mords ! » dit le chien. Donc, Nozibele fit le lit.
Nozibele o ne a tshwanetswe ke go
apaya ,go feela le go tlhatswetsa
ntšwa ka gale.
Ka letsatsi lengwe ntšwa ya re
“Nozibele gompieno ke tshwanetse
go etela ditsala tsa me. Pele ga ke
boa o be o feetse ntlo, o apeile dijo
ebile o tlhatswitse dilo tsa me.”
Chaque jour, elle devait cuisiner et balayer et laver pour le chien. Puis un jour le chien dit, « Nozibele, aujourd’hui je dois rendre visite à des amis. Balaye la maison, fais à manger et lave mes affaires avant mon retour. »
Erile fa ntšwa e fetsa go tsamaya,
Nozibele a ntsha meriri e meraro
mo tlhogong ya gagwe.
O ile a baya moriri wa ntlha ka fa
tlase ga bolao.
Wa bobedi ka mo morago ga
setswalo.
Mme wa boraro a o baya kwa
lesakeng.
Morago ga foo a sia ka lebelo le
legolo a boela kwa gaabo.
Aussitôt que le chien fut parti, Nozibele prit trois cheveux de sa tête. Elle en mit un sous le lit, un derrière la porte et un dans le kraal. Puis elle rentra chez elle en courant aussi vite qu’elle pouvait.
Erile fa ntšwa e fitlha ya batlana le
Nozibele.
“Nozibele o ko kae?” ga goa ntšwa
“Ke ka fa tlase ga bolao” ga araba
moriri wa ntlha
“Nozibele o fa kae?” ga goa ntšwa
“Ke fano mo morago ga mojako” ga
araba moriri wa bobedi
“Nozibele o ko kae?” ntšwa ya goa
gape
“Ke ka fa lesakeng”, ga araba moriri
wa boraro
Quand le chien revint, il chercha Nozibele. « Nozibele, où es-tu ? » cria-t-il. « Je suis ici, sous le lit, » dit le premier cheveu. « Je suis ici, derrière la porte, » dit le deuxième cheveu. « Je suis ici, dans le kraal, » dit le troisième cheveu.
Ntšwa ya lemoga gore Nozibele o e
tsieditse.
Ya tloga, ya tabogela kwa
motsaneng go ya go batla Nozibele.
Erile fa e fitlha kwa motseng ya
fitlhela bomorwarraagwe Nozibele
ba e letile ka dithupa tse dikgolo.
E ne ya tshaba mme ya se ka ya
tlhola e bonwa gape
Ainsi le chien sut que Nozibele l’avait trompé. Il courut et courut jusqu’au village. Mais les frères de Nozibele l’attendaient avec des gros bâtons. Le chien vira de bord et s’enfuit et on ne l’a pas revu depuis.