په پخوا زمانو کې خلک په هېڅ نه پوهیدل. د کرکیلې لارې چارې ېې زده نه وي. د ټوکر اوبدلو په هنر هم نه پوهیدل. آن دا ېې هم زده نه و، چې له اوسپنې څه ډول توکي جوړ کړي. نیام خدای، چې په اسمان کې و او د نړۍ په تړاو ېې ډېره پوهه درلوده، خو هغه خپل عقل او پوهه په یو خټين لوښي کې خوندي ساتلې وه.
Il y a longtemps, les gens ne savaient rien. Ils ne savaient pas comment ensemmencer et cultiver leurs champs, ou comment tisser, ou comment fabriquer des outils de fer. Le dieu Nyame dans le ciel avait toute la sagesse du monde. Il la gardait en sécurité dans un pot en argile.
یوه ورځ، نیام پرېکړه وکړه او خپل خټين لوښى یې انانسي ته ورکړ. هر ځلې چې انانسي خټين لوښي ته کتل ډېر نوي شيان یې ترې زده کول. دا چاره ورته ډېره په زړه پورې وه.
Un jour, Nyame décida qu’il donnerait le pot de la sagesse à Anansi. Chaque fois qu’Anansi regardait dans le pot en argile, il apprenait quelque chose de nouveau. C’était tellement excitant !
خو هغه حريص و او له ځان سره یې دا وپتيله، چې همدا خټين لوښى د لوړې ونې په سر کې پټ خوندي کړي چې دا ټول عقل د ده شي. هغه اوږد پړى راواخېسته او خټين لوښى يې د خپلې خېټې پورې وتړه او ونې ته یې په ختلو پیل وکړ، خو ختل ورته ستونزمن و، ځکه چې د پورته کېدو پر مهال یې لوښی د زنګنو سره لګېده.
Anansi, l’avide, pensa: « Je vais garder le pot en sécurité en haut d’un grand arbre. Comme ça je pourrai l’avoir à moi seul ! » Il fila un fil long, l’enroula autour du pot en argile et l’attacha à son estomac. Il commença à grimper à l’arbre. Mais c’était difficile de grimper à l’arbre avec le pot qui lui cognait les genoux tout le temps.
په دې وخت کې د انانسي کشر زوی چې د ونې لاندې ولاړ و اوخپل پلار ته یې کتل، ورته يې وويل: “که دا لوښی په خپل شا پورې وتړې ایا کار به دې آسانه نه شي؟” نو بيا انانسي هم د عقل څخه ډک خټين لوښى په شا پورې وتاړه او بیخي ورته اسانه شو.
Pendant tout ce temps, le jeune fils d’Anansi était debout en bas de l’arbre en train de regarder. « Au lieu de faire ceci, ne serait-il pas plus facile d’attacher le pot à ton dos ? » Anansi essaya d’attacher le pot rempli de sagesse à son dos et ce fut vraiment plus facile.
په ډېره آسانۍ سره هغه د ونې سر ته وخوت او له ځان سره ېې فکر وکړ: “زه باید تر ټولو عقل مند واوسم خو دلته زما زوی تر ما ډېر هوښیار و.” انانسي په دې خبره دومره غوسه شو او د عقل څخه ډک خټين لوښی یې له ونې راګوزار کړ.
En peu de temps il atteignit le sommet de l’arbre. Mais il arrêta et pensa, « Je suis censé être celui qui a toute la sagesse et voici que mon fils est plus sage que moi ! » Anansi était tellement fâché à propos de ceci qu’il lança le pot en argile en bas de l’arbre.
لوښی پر ځمکې ټوټه ټوټه شو او عقل هر چا ته وړیا ورسېده. نو همدا وه، چې خلکو کرنه، د ټوکرو اوبدنه، د اوسپنې څخه ګټه اخېستنه او نور ټول هغه څه زده کړ، چې خلک ېې اوس ترسره کولای شي.
Le pot se cassa en mille morceaux sur le sol. La sagesse fut accessible à tous. Et c’est ainsi que les gens apprirent à cultiver, tisser, fabriquer des outils de fer, et toutes les autres choses que les gens savent faire.
