L’enregistrement audio de cette histoire est actuellement indisponible.
Wata rana da farar safiya, kakar Idi
ta yi kiran shi, “Idi, don Allah, kana
iya kai ma mahaifanka wannan
ƙwan? Suna son su yi wani babban
biskiti na auren ƙanwarka”.
Un matin de bonne heure, Vusi est appelé par sa grand-mère, « Vusi, s’il te plaît, peux tu amener cet œuf à tes parents. Ils veulent faire un gros gâteau pour le mariage de ta sœur ».
Lokacin da yake zuwa gida
mahaifan nashi, Idi ya gamu da
wasu samari biyu suna cirar ƴaƴan
itace. Ɗaya daga cikin yaran ya
ɗauki ƙwai ɗaya kuma ya jefa
saman iccen. Ƙwan ya fashe.
En allant chez ses parents, Vusi rencontra deux garçons en train de cueillir des fruits. Un des garçons s’empara de l’œuf de Vusi et le lança sur un arbre. L’œuf se cassa.
“Mi ka yi?” in ji Idi. “Wannan ƙwan
na yin biskiti ne, biskitin auren
ƙanwata. Mi ƙanwar tawa za ta ce
idan babu biskitin aurenta?”
« Qu’as-tu fait ? » cria Vusi. « Cet œuf était pour un gâteau, le gâteau du mariage de ma sœur. Que va dire ma sœur s’il n’y a pas de gâteau pour son mariage ? »
Samari ba su ji daɗin wannan
wasan da suka yi ma Idi.
“Babu yadda zamu yi don yin
biskiti, amma ga wannan sandar ka
kai ma ƙanwarka.” In ji ɗaya daga
cikin su. Idi ya ci gaba bisan
hanyarshi.
Les garçons étaient désolés d’avoir taquiné Vusi. « Nous ne pouvons rien faire pour le gâteau, mais voilà un bâton de marche pour ta sœur, » dit l’un d’eux. Vusi poursuivit sa route.
Bisan hanya, ya tarda mutane biyu
suna gina wani gida. “Muna iya
amfani da wannan sandar taka mai
ƙwari?” in ji ɗaya daga cikin
mutanen biyu. Amma da yake
sandar ba ta da ƙwari sosai, sai ta
kariye.
En chemin, il rencontra deux hommes, qui construisaient une maison. « Pouvons-nous utiliser ce solide bâton ? » demanda l’un d’eux. Mais le bâton n’était pas assez solide pour la construction, et il s’est rompu.
“Mi kuka yi?” in ji Idi.
“Wannan sandar kyauta ce aka ma
ƙanwata. Masu ciran ɗiyan itace
suka ba ni don sun fasa ƙwan da za
yi biskitin auren ƙanwata. Biskitin
na auren ƙanwata ne. Yanzu ba
ƙwan, ba biskitin kuma babu kyauta
ko ɗaya.”
Mi ƙanwar tawa za ta ce.
« Qu’avez-vous fait ? » s’écria Vusi. « Ce bâton était un cadeau pour ma sœur. Les cueilleurs de fruits m’ont donné le bâton parce qu’ils ont cassé l’œuf pour le gâteau. Le gâteau était pour le mariage de ma sœur. Maintenant il n’y a pas d’œuf, pas de gâteau, et aucun cadeau. Que va dire ma sœur ? »
Maginan ba su ji daɗi ba da suka
karya sandar.
“Ba mu san abinda za mu yi ba,
amma ga ciyawa kaɗan ka kai ma
ƙanwarka,” in ji ɗaya daga cikinsu.
Idi ya ci gaba bisan hanyarshi.
Les constructeurs étaient désolés d’avoir brisé le bâton. « Nous ne pouvons rien faire pour le gâteau, mais voici du foin pour ta sœur, » dit l’un d’eux. Vusi continua sa route.
Bisan hanya, Idi ya tarda wani
makiyayi da saniya.
“Wannan ciyawar sai ta yi daɗi, ko
ka ba ni kaɗan?” in ji saniyar.
Sai da yake ciyawar tana da daɗi,
saniyar ta cinye duka.
Sur le chemin, Vusi rencontra un fermier et une vache. « Quel foin délicieux, est-ce que je peux en prendre un peu ? » demanda la vache. Mais le foin était si bon que la vache a tout mangé !
“Mi kika yi?” in ji Idi.
“Wannan ciyawar, kyauta ce aka ma
ƙanwata. Magina sun ba ni ciyawar
don su karya sandar cirar ɗiyan
itace. Masu cirar ɗiyan itace sun ba
ni sandar don sun fasa ƙwan yin
biskitin auren ƙanwar tawa. Biskitin
na auren ƙanwata ne. Yanzu babu
biskitin, ba kuma kyauta ko ɗaya.
Mi ƙanwar tawa za ta ce?”
« Qu’as-tu fait ? » s’écria Vusi. « Ce foin était un cadeau pour ma sœur. Les constructeurs m’ont donné du foin, car ils ont cassé le bâton des cueilleurs de fruits. Les cueilleurs de fruits m’ont donné le bâton parce qu’ils ont cassé l’œuf pour le gâteau de ma sœur. Le gâteau était pour le mariage de ma sœur. Maintenant il n’y a pas d’œuf, pas de gâteau, et aucun cadeau. Que va dire ma sœur ? »
Saniya ba ta ji daɗi ba da ta cinye
ciyawar. Makiyayin ya ɗauki niyyar
bada saniya don ta raka shi kuma ta
zama kyauta ga ƙwanwarshi. Idi ya
ci gaba bisan hanyarshi.
La vache était désolée d’avoir été si gourmande. Le fermier décida que la vache devait accompagner Vusi et être un cadeau pour sa sœur. Vusi poursuivit sa route.
Sai dai lokacin da za a yanka
saniyar, sai ta gudu ta koma ga mai
ita. Idi kuma ya ɓadda sawunta.
Ko da ya zo wajen auren ƙanwar
tashi, mutane sun yi abinci.
Mais là l’heure du souper la vache s’échappa et retourna chez le fermier. Et Vusi se perdit en chemin. Il arriva très tard pour le mariage de sa sœur. Les invités mangeaient déjà.
“Mi za ni yi ?” in ji Idi.
“Saniyar da ta gudu, kyauta ce
kambacin ciyawar da magina suka
ba ni. Magina sun ba ni ciyawar don
sun karya sandar cirar ɗiyan itace.
Masu cirar ɗiyan itace sun ba ni
sandar don sun fasa ƙwan yin
biskitin auren ƙanwar tawa. Biskitin
na auren ƙanwata ne.
Yanzu babu saniyar, ba biskitin, ba
kuma kyauta ko ɗaya.”
« Que dois-je faire ? » s’écria Vusi. « La vache qui s’est enfuie était un cadeau, en échange du foin, que les constructeurs m’ont donné. Les constructeurs m’ont donné le foin, car ils ont cassé le bâton des cueilleurs de fruits. Les cueilleurs de fruits m’ont donné le bâton parce qu’ils ont cassé l’œuf pour le gâteau. Le gâteau était pour le mariage. Maintenant il n’y a pas d’œuf, pas de gâteau, et aucun cadeau ».
Ƙanwar ta Idi ta yi tunani kuma ta
ce: “Idi ƙanena, ban damu da
wannan kyautar. Ban damu da
biskitin ba. Yau ranar murna ce, ina
farin ciki. Sanya tufafinka na salla
ka zo mu raya wannan ranar!”
Sai idi ya yi hakan.
La sœur de Vusi réfléchit un moment, puis elle a dit, « Vusi mon frère, les cadeaux me sont égaux. Je ne me soucie pas non plus du gâteau ! Nous sommes ici tous ensemble, je suis heureuse. Maintenant va mettre tes vêtements de fête et célébrons ce jour ! » Et c’est ce que fit Vusi.