L’enregistrement audio de cette histoire est actuellement indisponible.
Susubay nda hinay fo ra, Busi kaayi na a ce. A ne: “Busi, ka ga konda gungurey wo ni hayrey se. I ga ba ngey ma te gaato ce-kayante fo, ni wayme hiija ma ga.”
Un matin de bonne heure, Vusi est appelé par sa grand-mère, « Vusi, s’il te plaît, peux tu amener cet œuf à tes parents. Ils veulent faire un gros gâteau pour le mariage de ta sœur ».
Kaŋ Busi go ga koy nga hayrey do, a to nda arwasu hinka do kaŋ go ga tuuriize yaŋ kosu. Arwasu fa na gunguro haamay ga ta a ga, ga catu tuuri-ɲa fo boŋ. Gunguro bagu.
En allant chez ses parents, Vusi rencontra deux garçons en train de cueillir des fruits. Un des garçons s’empara de l’œuf de Vusi et le lança sur un arbre. L’œuf se cassa.
Busi ne: “Ifo no ni te wo?” Gunguro din gaato no i ga ba i ma te nd’a, ay waymo hiija ma ga. Ifo no ay wayme ga ne, da i mana gaato te a hiija ga?
« Qu’as-tu fait ? » cria Vusi. « Cet œuf était pour un gâteau, le gâteau du mariage de ma sœur. Que va dire ma sœur s’il n’y a pas de gâteau pour son mariage ? »
Arwasey mana ma kaani nda fooro kaŋ dumi i te Busi se. Ira afo ne: “Iri sinda gaata se safari koyne. Amma ma ta goobu ne ga kond’a ni wayme se.” Busi ye ga nga fonda di.
Les garçons étaient désolés d’avoir taquiné Vusi. « Nous ne pouvons rien faire pour le gâteau, mais voilà un bâton de marche pour ta sœur, » dit l’un d’eux. Vusi poursuivit sa route.
Fonda boŋ, a kubay nda alboro hinka kaŋ go ga fu cina. Alboro ne a se: “Ni si iri no ni goobu kaso wo iri ma daŋ iri fuwo ga?” I na goobo ta ga daŋgey fuwo ga, a ceeri.
En chemin, il rencontra deux hommes, qui construisaient une maison. « Pouvons-nous utiliser ce solide bâton ? » demanda l’un d’eux. Mais le bâton n’était pas assez solide pour la construction, et il s’est rompu.
Busi ne i se: “Ifo no araŋ te wo?” A ye ga ne: “Goobo din, ay wayme wane no. Tuuriize kaakey no na ay gaato gunguro bagu, wo-din se no i na goobo din no ay se. Gaata mo ay wayme jiija wane no. Sohõ kay gunguri si, gaato si, gooro kulu mo si. Ifo no ay wayme ga ne?”
« Qu’avez-vous fait ? » s’écria Vusi. « Ce bâton était un cadeau pour ma sœur. Les cueilleurs de fruits m’ont donné le bâton parce qu’ils ont cassé l’œuf pour le gâteau. Le gâteau était pour le mariage de ma sœur. Maintenant il n’y a pas d’œuf, pas de gâteau, et aucun cadeau. Que va dire ma sœur ? »
Cinakey mana ma kaani nda goobo ceeriyaŋo. Afa ne: “Iri sinda gaata se safari, amma ta subu ne ga kond’a ga no ni wayme se.” Busi na nga fonda di.
Les constructeurs étaient désolés d’avoir brisé le bâton. « Nous ne pouvons rien faire pour le gâteau, mais voici du foin pour ta sœur, » dit l’un d’eux. Vusi continua sa route.
Fonda boŋ, Busi di alfari fon da nga haw-ɲa. Haw-ɲaŋo ne: “Ni si ay no ni subu hanno wo ga kayna?” Haw-ɲaŋo ma subo kaani kala a na akulu ŋwa.
Sur le chemin, Vusi rencontra un fermier et une vache. « Quel foin délicieux, est-ce que je peux en prendre un peu ? » demanda la vache. Mais le foin était si bon que la vache a tout mangé !
Busi ne: “Ifo no ni te wo?” a ye ga ne: “Subu din ay wayme wane no. Cinakey ka a no ay se. Zama i na ay goobo ceeri kaŋ tuuriize kaakey na ay no. I na a no ay se zama i na ay wayme gaata gunguro bagu. Gata mo ay wayme hiija wane no. Sohõ kay, gunguri si, gaato si, subu si, gooro kulu si no. Ifo no ay wayme ga ne?”
« Qu’as-tu fait ? » s’écria Vusi. « Ce foin était un cadeau pour ma sœur. Les constructeurs m’ont donné du foin, car ils ont cassé le bâton des cueilleurs de fruits. Les cueilleurs de fruits m’ont donné le bâton parce qu’ils ont cassé l’œuf pour le gâteau de ma sœur. Le gâteau était pour le mariage de ma sœur. Maintenant il n’y a pas d’œuf, pas de gâteau, et aucun cadeau. Que va dire ma sœur ? »
Haw-ɲaŋo mana ma nga gunde-futa kaani. Alfaro ne koociya ma di haw-ɲaŋo ga kond’a waymo se. Busi na nga fonda gana.
La vache était désolée d’avoir été si gourmande. Le fermier décida que la vache devait accompagner Vusi et être un cadeau pour sa sœur. Vusi poursuivit sa route.
Amma curkusay waate, hawo koma ga ye nga koyo kwaara. Busi mo daray saajo ra. A mana tar ga ka waymo hiija do. Borey kaŋ i burɲe sintin ga ŋa.
Mais là l’heure du souper la vache s’échappa et retourna chez le fermier. Et Vusi se perdit en chemin. Il arriva très tard pour le mariage de sa sœur. Les invités mangeaient déjà.
Busi ne: “Mate no ay ga te?” “Haw-ɲaŋo kaŋ koma, no alfaro na ay no gat a subu. Cinakey na no subu zama i na goobo kaŋ tuuriize kaakey na ay no ceeri. Ngey mo na ay no goobo zama i na ay gaata gunguro bagu. Gaata mo hiija wane no. Sohõ, gunguri si, gaato si, gooro kulu mo si no.”
« Que dois-je faire ? » s’écria Vusi. « La vache qui s’est enfuie était un cadeau, en échange du foin, que les constructeurs m’ont donné. Les constructeurs m’ont donné le foin, car ils ont cassé le bâton des cueilleurs de fruits. Les cueilleurs de fruits m’ont donné le bâton parce qu’ils ont cassé l’œuf pour le gâteau. Le gâteau était pour le mariage. Maintenant il n’y a pas d’œuf, pas de gâteau, et aucun cadeau ».
Busi waymo kay ga laasaabu kayna, ga a ne: “Busi, ay kayne, goorey din ga saba ay ga. Gaata mo mana za ga kay. Iri kulu go ne, ay ma kaani. Sohõ koy ga ni jingar bankaaray daŋ ga ka bato do.” Busi te ya-din.
La sœur de Vusi réfléchit un moment, puis elle a dit, « Vusi mon frère, les cadeaux me sont égaux. Je ne me soucie pas non plus du gâteau ! Nous sommes ici tous ensemble, je suis heureuse. Maintenant va mettre tes vêtements de fête et célébrons ce jour ! » Et c’est ce que fit Vusi.