رۆژێك له ڕۆژان، بنەماڵەیەكی بهختهوهر هەبوو.
Il était une fois une famille bien heureuse.
ئەوان قەت بەیەكەوە دهمهقاڵیان نهدهکرد. ئەوان لە ماڵەوە و لە كێڵگە یارمەتی دایك و بابیان دەدا.
Ils ne se disputaient jamais. Ils aidaient leurs parents à la maison et dans les champs.
بەڵام ئەوان بۆیان نەبوو لە ئاگر نزیك ببنەوە.
Mais ils n’avaient pas le droit de s’approcher d’un feu.
ئەوان دەبوایە هەموو كارەكانیان لە شەودا کردبا. چونكە ئەوان لە مۆم دروست كرابوون!
Ils devaient faire tout leur travail pendant la nuit. Puisqu’ils étaient faits de cire !
بهڵام یەكێك لە كوڕەكان ئارەزووی ئەوە بوو به رۆژی رووناك بچێتە دەرەوە.
Mais un des garçons désirait se promener au soleil.
رۆژێكیان حەزەكەی لە رادەبەدەر بوو. براكانی ئاگاداریان كردەوە.
Un jour son désir était trop puissant. Ses frères l’avertirent…
بەڵام ئیتر زۆر درەنگ ببوو! ئەو لەبەر گەرمای خۆرەكە توایەوە.
Mais c’était trop tard ! Il fondit au soleil brûlant.
منداڵە مۆمییەكان زۆر خەمبار بوون به وەی كە بینیان براكەیان تواوهتهوه.
Les enfants de cire étaient si tristes de voir leur frère fondre.
بەڵام ئەوان پلانێکیان دانا. ئەوان له مۆمە تواوەكە پهیکهری باڵندەیەكیان دروست کرد.
Mais ils firent un plan. Ils façonnèrent le morceau de cire fondue en oiseau.
ئەوان برا باڵندەكەیان هەڵگرت و لەسەر لوتكەی چیایەكی بەرزیان دانا.
Ils apportèrent leur frère l’oiseau jusqu’au sommet d’une montagne haute.
کاتێک خۆر ههڵات، ئەو به گۆرانی گوتنەوە له گهڵ تیشکی بهرهبانی ههڵفڕی.
Et lorsque le soleil se leva, il s’envola vers la lumière du matin en chantant.