འདི་ཀཱ་ལཱ་ཡི་དང་མོ་ལོ་བདུན་རེད། མོ་རང་གི་ཡུལ་སྐད་ལཱོ་བྷུ་ཀུ་སུ་ཞེས་པ་དེའི་ནང་ཀཱ་ལཱ་ཡིའི་ནང་དོན་ནི་བཟང་མོ་ཡིན།
Voici Khalai. Elle a sept ans. Son nom signifie « celle qui est bonne » dans sa langue, le lubukusu.
ཀཱ་ལཱ་ཡི་ཡར་ལངས་ནས་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོ་ལ། སྐུ་མཁྱེན་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོ། ཡར་ཆེན་པོར་སྐྱེས་རྗེས་ང་ཚོར་ཚ་ལུ་མ་སྨིན་པ་མང་པོ་གནང་རོགས་ཞེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai se réveille et parle à l’oranger. « S’il-te-plait oranger, grandis et donne-nous beaucoup d’oranges mûres. »
ཀཱ་ལཱ་ཡི་སློབ་གྲྭར་གོམ་པ་རྒྱབ་ནས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། མོ་རང་འགྲོ་ཞོར་ལ་ལམ་གྱི་རྩྭར། སྐུ་མཁྱེན། རྩྭ་ལགས། ལྗང་མདོག་ཅན་ཞིག་ཏུ་སྐྱེས་ཏེ་མ་སྐམ་པར་བྱེད་རོགས་ཞེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai marche à l’école. En chemin, elle parle à l’herbe. « S’il-te-plait herbe, deviens plus verte et ne sèche pas. »
ཀཱ་ལཱ་ཡི་མེ་ཏོག་གི་འགྲམ་ནས་འགྲོ་ཞོར་ལ། མེ་ཏོག་ལགས། ཡག་པོར་བཞད་རོགས། དེ་ལྟར་བཞད་པ་ཡིན་ན་ཁྱེད་རང་ངའི་སྐྲ་གསེང་དུ་འཛུགས་ཆོག་གི་རེད་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai passe vers des fleurs sauvages. « S’il-vous-plait fleurs, continuez à fleurir pour que je puisse vous porter dans mes cheveux. »
སློབ་གྲྭའི་ར་སྐོར་དཀྱིལ་གྱི་སྡོང་པོ་དེར་ཡང་ཀཱ་ལཱེ་ཡིས། སྐུ་མཁྱེན་སྡོང་པོ། ཡལ་ག་ཆེན་པོ་སྐྱེས་ཤིག དེ་ལྟར་བྱུང་ན་ཁྱེད་ཀྱི་གྲིབ་མའི་འོག་ནས་ང་ཚོས་དེབ་ཀློག་ནས་བསྡད་ཐུབ་གི་རེད་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
À l’école, Khalai parle à l’arbre au centre du camp. « S’il-te-plait arbre, fais pousser de grandes branches pour que nous puissions lire sous ton ombre. »
སློབ་གྲྭའི་ཉེ་འདབས་ཀྱི་ཤིང་ཕྲན་ར་བར་ཀཱ་ལཱེ་ཡིས། མཁྲེགས་པོར་སྐྱེ་སྟེ་མི་ངན་པ་ཚོ་འདིའི་ནང་ལ་འཛུལ་མ་འཇུག་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai parle à la haie qui entoure son école. « S’il-te-plait, deviens robuste et empêche les personnes méchantes d’entrer. »
ཀཱ་ལཱ་ཡི་སློབ་གྲྭ་ནས་ཁྱིམ་དུ་ཕྱིར་ལོག་སྐབས་མོ་རང་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོའི་ཉེ་འགྲམ་དུ་ཕྱིན་ནས། ཁྱེད་རང་གི་ཚ་ལུ་མ་དེ་ཚོ་སྨིན་ཡོད་དམ་ཞེས་འདྲི་གི་ཡོད།
Quand Khalai retourne chez elle de l’école, elle visite l’oranger. « Est-ce que tes oranges sont mûres ? » demande Khalai.
ཀཱ་ལཱེ་ཡི་ཡིས་དབུགས་རིང་ཞིག་གཏོང་བཞིན། ཚ་ལུ་མ་འདི་ཚོ་ད་དུང་ལྗང་ཁུ་རེད་འདུག་ཅེས་ལབ་པ་དང། སང་ཉིན་མཇལ་ཡོང་། དེ་དུས་ཁྱེད་རང་ཕལ་ཆེར་ངའི་ཆེད་དུ་སྨིན་ཡོད་ཀྱི་རེད་ཅེས་བཤད།
« Les oranges sont encore vertes, » soupire Khalai. « Je te verrai demain oranger, » dit Khalai. « Peut-être que demain tu auras une orange mûre pour moi ! »
