Questa è Khalai. Lei ha sette anni. Nella sua lingua, il lubukusu, il suo nome significa “quella buona”.
Jen Khalai. Ŝi havas sep jarojn. Ŝia nomo signifas “la bonulo” en ŝia lingvo, la lubukusa.
Khalai si sveglia e dice all’arancio: “Per favore arancio, cresci tanto e dacci tante arance mature.”
Khalai vekiĝas kaj parolas al la oranĝujo. “Oranĝujo, mi petas, kresku granda kaj donu al ni multe da maturaj oranĝoj.”
Khalai va a scuola camminando. Per la via, parla all’erba. “Per favore erba, cresci sempre più verde e non seccarti.”
Khalai piediras al la lernejo. Survoje ŝi parolas al la herbo. “Herbo, mi petas, kresku verda kaj ne sekiĝu.”
Khalai passa dei fiori selvatici. “Per favore fiori, continuate a fiorire, così posso mettervi tra i miei capelli.”
Khalai preterpasas sovaĝajn florojn. Floroj, mi petas, daŭre floru, tiel ke mi povos meti vin en mian hararon.
A scuola, Khalai parla all’albero in mezzo al parco. “Per favore albero, fai crescere i tuoi lunghi rami, così possiamo leggere sotto la tua ombra.”
En la lernejo Khalai parolas al la arbo en la centro de la korto. “Arbo, mi petas, kreskigu grandajn branĉojn, tiel ke ni povas legi sub via ombro.”
Khalai parla alla siepe intorno alla sua scuola. “Per favore, cresci forte e impedisci alle persone cattive di entrare qui.”
Khalai parolas al la arbedo, kiu ĉirkaŭas ŝian lernejon. “Mi petas, kresku forta kaj haltigu la malbonulojn enveni.”
Quando Khalai ritorna a casa da scuola, fa visita all’arancio. “Le tue arance sono già mature?” Chiede Khalai.
Kiam Khalai revenas hejmen de la lernejo, ŝi vizitas la oranĝujon. “Ĉu viaj oranĝoj jam estas maturaj?” demandas Khalai.
“Le arance sono ancora verdi” sospira Khalai. “Ci vediamo domani arancio” dice: “Magari allora avrai un’arancia matura per me!”
“La oranĝoj estas ankoraŭ verdaj,” Khalai suspiras. “Mi morgaŭ revidos vin, oranĝujo,” Khalai diras. “Eble tiam vi havos maturan oranĝon por mi!”
Ursula Nafula
Jesse Pietersen
Laura Pighini
Sonia Pighini
itala
2-a nivelo
