Change language
English
Amharic
Arabic
Bengali
Cantonese
Dari
French
German
Italian
Japanese
Kiswahili
Korean
Mandarin
Norwegian
Nynorsk
Persian
Polish
Portuguese
Punjabi
Somali
Spanish
Tagalog
Tetum
Tibetan
Turkish
Ukrainian
Urdu
More languages...
Back to stories list
ဒွက် သကဳမာ
Sakima's song
The audio for this story is currently not available.
သကဳမာ မံင်ကရောမ် မိမညးတေအ် ကဵု ဒေအ်ညးတေအ်မွဲ အာယုက် ပန်သၞာံ။ ညးတအ် မံင် ပ္ဍဲကဵုတိ သေဌဳမွဲရ။
Sakima lived with his parents and his four year old sister.
They lived on a rich man’s land.
Their grass-thatched hut was at the end of a row of trees.
ကာလသကဳမာ ဂွံအာယုက် ပိသၞာံဂှ် ညးတေအ် ဒှ်ယဲတုဲ မတ်ကၠက်အာ။ သကဳမာဂှ် ဒှ်မၞိဟ် မစောန် နူဂဝ်မွဲရ။
When Sakima was three years old, he fell sick and lost his sight.
Sakima was a talented boy.
သကဳမာ ကၠောန်လေပ် နာနာသာ် လေပ်ဂၠိုင်နူကဵု ကောန်ၚာ်အာယုက် တြဴသၞာံတၞဟ်တအ်ဏီရ။ ဥပမာ ညးတေအ် တိုန်ကောံဓရီု ဟီုဂး ချပ်ဂၠာဲသွဟ် ပ္ဍဲကဵု ကိစ္စဇၞော်ဇၞော်တအ်။
Sakima did many things that other six year old boys did not do.
For example, he could sit with older members of the village and discuss important matters.
မိမ သကဳမာတအ်ဂှ် ကၠောန်ကမၠောန် ပ္ဍဲသေဌဳဂှ်ရ။ ညးတအ် အာကမၠောန် နူဂယးပြဟ် တ္ၚဲပၠိုတ်မှ ဂွံကလေင်စိုပ်သ္ၚိ။ သကဳမာဂှ် ဒးစွံလဝ် ကရောမ် ဒေအ်ညးတေအ်ရ။
The parents of Sakima worked at the rich man’s house.
They left home early in the morning and returned late in the evening.
Sakima was left with his little sister.
သကဳမာ ဒးစိုတ် ဒယှ်ေဒွက်။ ပ္ဍဲမွဲတ္ၚဲ မိညးတေအ် သၟာန် “ဒွက်စဏအ် အလဵုဗှ်ေ လေပ်နူလဵုရော၊ သကဳမာ?”
Sakima loved to sing songs.
One day his mother asked him, “Where do you learn these songs from, Sakima?”
သကဳမာ သှ်၊ “ဒွက်စဏအ် အဲလေပ်ကေတ်တ်ရ၊ မိ။ အဲဂွံမိင်ကေတ် နူကဵု ဂၠံသြိုဟ်အဲတုဲ အဲဒယှ်ေရ။”
Sakima answered, “They just come, mother. I hear them in my head and then I sing.”
သကဳမာ ဒယှ်ေဒွက် ကဵုဒေအ်ညးတေအ်၊ ဗွဲတၟေင်၊ အခိင်ကာလ ဒေအ်ညးတေအ် ဗျဵုပုင်။ ဒေအ်ညးတေအ်လေဝ် ဒးစိုတ် ကဠင်ဒွက် သကဳမာကီုရ။ ဒေအ်ညးတေအ် လဝုဲဇကု အတိုင် မထဗုင်တုဲ ကဠင်ရ။
Sakima liked to sing for his little sister, especially, if she felt hungry.
His sister would listen to him singing his favourite song.
She would sway to the soothing tune.
“ဒယှ်ေမွဲပၠန် ဂွံဟာ၊ သကဳမာ?” ဒေအ်ညးတေအ် မလေပ် အာတ်မိက်ညးတေအ်ရ။ သကဳမာလေဝ် ဒေအ်ဇကု အာတ်မိက်ကၠုင်မ္ဂး မလေပ်ဒယှ်ေကဵု မွဲအလန်တုဲ မွဲအလန်ပၠန်ရ။
“Can you sing it again and again, Sakima,” his sister would beg him.
Sakima would accept and sing it over and over again.
ပ္ဍဲမွဲတ္ၚဲ မိမညးတေအ်ၜါ စိုပ်ကၠုင်သ္ၚိတုဲ မုဟွံဟီု သ္ၚိတ်ဇြဒၟံင်ရ။ ဂွံသ္ၚိတ်ဒၟံင် ဗီုဏအ်ဂှ် ဟိုတ်မွဲမွဲ နွံရောင်ဂှ် သကဳမာ တီရ။
One evening when his parents returned home, they were very quiet.
Sakima knew that there was something wrong.
“မုဒှ်ရော၊ မိ၊ အပါ? သကဳမာ သၟာန်။ သကဳမာ ဂွံတီကေတ် ဒဒှ်ရ ကောန်ဗၠာဲသေဌဳဂှ် ဗက်အာဗြဴတုဲ သေဌဳဂှ် စိုတ်ဟွံမိပ်၊ တုဲ ညးလ္ၚု ဒးမံင်ညးမွဲဓဝ်။
“What is wrong, mother, father?” Sakima asked.
Sakima learned that the rich man’s son was missing.
The man was very sad and lonely.
“အဲဒယှ်ေဒွက် ကဵုညးဂွံရ၊ ညးစိုတ် ဂွံမိပ်ကၠုင်ပၠန်။” သကဳမာ ဟီုကဵု မိမညးတေအ်။ ဆဂး မိမညးတေအ် ဟွံဒုင်တဲ။ “ညးဂှ် လောဲကွေဟ်ဟ်ဏောဝ်၊ ဗှ်ေဂှ် ဆ ကောန်ၚာ် မတ်ကၠက်က်မွဲရ။ ဗှ်ေထေင်ဟာ ဒွက်ဗှ်ေ ပကဵုညး ဂွံမိပ်မြဟ်ပၠန်?”
“I can sing for him. He might be happy again,” Sakima told his parents.
But his parents dismissed him.
“He is very rich. You are only a blind boy. Do you think your song will help him?”
ၜိုန်ဂှ်လေဝ်၊ သကဳမာ ဟွံဒုင်ကျ၊ ဆက်အာတ်အခေါင်ပၠန်။ ဒေအ်ညးတေအ် ထံက်ဂလာန် ကဵုညးတေအ်။ ဒေအ်ညးတေအ်ဟီု “ဒွက်သကဳမာဂှ် ပရေကဵုအဲ ညံင်ဂွံဗျဵုပုင်ဗၠး။ ဟိုတ်ဂှ်ရ ဒွက်ဂှ် ပရေကဵုလၞီ သေဌဳမာန်ကီုရ။”
However, Sakima did not give up.
His little sister supported him.
She said, “Sakima’s songs soothe me when I am hungry. They will soothe the rich man too.”
တ္ၚဲယးဂှ် သကဳမာ ဟီုကဵု ဒေအ်ညးတအ် ကော်ဏာညးတေအ် ပ္ဍဲဇရေင် သ္ၚိသေဌဳဂှ်ရ။
The following day, Sakima asked his little sister to lead him to the rich man’s house.
ညးတေအ် ဒတဴဒၟံင် သၟဝ်ဗတင်ဇၞော်မွဲတုဲ ညးတေအ် စဒယှ်ေ ဒွက်ညးတေအ် ဒးစိုတ်အိုတ်ဂှ်ရ။ ဂွံမွဲခဏညိ က္ဍိုပ် သေဌဳဂှ် ယျတ်မံက်တိတ်ကၠုင် နူကဵု ဗတင်ဇၞော်ဂှ် သာသာရ။
He stood below one big window and began to sing his favourite song.
Slowly, the head of the rich man began to show through the big window.
သၟာကမၠောန်တအ်လေဝ် မိင်ဒးဒွက်တုဲ အေင်ဟွံမာန် ဒးဇူထောအ် နူကမၠောန်အိုတ်ရ။ သီုညးဖအိုတ်ဂှ် ကဠင်ဒၟံင် ဒွက်သကဳမာ မၜိုဟ်သြိုဟ်သာယာဂှ်ရ။ မၞိဟ်မွဲဂှ် ဟီုတိုန် “ဆညးလဵုမွဲလေဝ် ပကဵု ညံင်သေဌဳ စိုတ်ဂွံမိပ် ဟွံမာန်၊ ကောန်ၚာ်တြုဟ်ကမၠက်ဏအ် ဍေဟ်ထေင် ဍေဟ်ပကဵု ညံင်သေဌဳပိုယ် စိုတ်ဂွံမိပ်ပၠန်၊ ကွေဟ်ဟာ?။
The workers stopped what they were doing. They listened to Sakima’s beautiful song.
But one man said, “Nobody has been able to console the boss. Does this blind boy think he will console him?”
သကဳမာ ဒယှ်ေဒွက်ညးတေအ်တုဲ ညးတေအ် ဂစာန်ဂတးစဴ။ ဆဂး သေဌဳဂှ် ဒြေပ်ကၠုင် ဗွဲမပြဟ်တုဲ ဟီု “ပဂုန်တုဲ ဒယှ်ေမွဲတဲပၠန်။”
Sakima finished singing his song and turned to leave.
But the rich man rushed out and said, “Please sing again.”
ပ္ဍဲအခိင်ဂှ် မၞိဟ်ၜါ ဓလိင်ယိုက်နင် မၞိဟ်မွဲရ။ မၞိဟ်ၜါဂှ် ဂွံဆဵုကေတ် ကောန်သေဌဳဂှ် ဒးဒုင်တက်တုဲ ကၠဟ်လဝ် သကဲဂၠံင်။
At that very moment, two men came carrying someone on a stretcher.
They had found the rich man’s son beaten up and left on the side of the road.
သေဌဳဂှ် ဂွံကလေင်ဆဵု ကောန်ဗၠာဲဇကုပၠန်တုဲ ညးမိပ်စိုတ် ဗွဲမလောန်ရ။ ညးကဵုလာပ် ကုသကဳမာ ဟိုတ်နူကဵု ပကဵု ညံင်ညးစိုတ်ဂွံမိပ်သၠောင်။ ညးကော်ဏာ ကောန်ညး ကဵု သကဳမာ ဇရေင် ရုင်ဂဥုဲတုဲ လွဳကဵု မတ်သကဳမာတုဲ သကဳမာ မတ်ကလေင်ညာတ်အာပၠန်ရ။
The rich man was so happy to see his son again.
He rewarded Sakima for consoling him.
He took his son and Sakima to hospital so Sakima could regain his sight.
Written by: Ursula NafulaIllustrated by: Peris WachukaTranslated by: Bee Htaw MonzelLanguage: Mon
