አንድ ቀን እናቴ በጣም ብዙ ፍራፍሬዎች አመጣች።
One day, mama got a lot of fruit.
መቼ ነው ታዲያ ከፍራፍሬው የምትሰጭን? ብለን ጠየቅን። ‹‹ፍራፍሬውን ማታ እንበላዋለን።›› አለች እማ።
“When can we have some fruit?” we ask.
“We will have the fruit tonight,” says mama.
ወንድሜ ራሂም ስግብግብ ነው። ከሁሉም ፍራፍሬ ቀመሰ። አብዛኛውንም እሱ በላው።
My brother Rahim is greedy. He tastes all the fruit. He eats a lot of it.
‹‹እዩ እዩ ራሂም ምን እንዳደረገ!›› ታናሹ ወንድሜ ጮኸ። ‹‹ራሂም ክፉ እና ራስ ወዳድ ነው›› አልኩ እኔ።
“Look at what Rahim did!” shouts my little brother.
“Rahim is naughty and selfish,” I say.
እናታችን በራሂም ድርጊት ተናደደች።
Mother is angry with Rahim.
እኛም በራሂም ተናደንበታል። ነገር ግን ራሂም ምንም አልመሰለውም።
We are also angry with Rahim. But Rahim is not sorry.
‹‹ራሂምን አትቀጭውም?›› ሲል ትንሹ ወንድሜ ጠየቀ።
“Aren’t you going to punish Rahim?” asks little brother.
‹‹ራሂም፣ ቶሎ ብለህ ይቅርታ ጠይቅ›› እናታችን አስጠነቀቀችው።
“Rahim, soon you will be sorry,” warns mama.
ራሂምም ወዲያው ይታመም ጀመር።
Rahim starts to feel sick.
‹‹ሆዴን በጣም አመመኝ›› በማለት ራሂም አልጎመጎመ።
“My tummy is so sore,” whispers Rahim.
እናታችን ይህ ሊከሰት እንደሚችል ታውቅ ነበር። ፍራፍሬው ራሂምን እየቀጣው ነው።
Mama knew this would happen. The fruit is punishing Rahim!
በኋላም ራሂም ይቅርታ ጠየቀን። ‹‹ከእንግዲህ ዳግመኛ ስግብግብ አልሆንም›› በማለት ቃል ገባ። ሁላችንም አመንነው።
Later, Rahim says sorry to us. “I will never be so greedy again,” he promises.
And we all believe him.
