روزی روزِگاری کروکودیلی بود کِه خِیلی گُرُسنِه بود.
Der var engang en meget sulten krokodille.
او خِیلی آهِستِه وَ آرام وَ بی سَر وَ صِدا بِه دُنبالِ غَذا میگَشت. وَسِپَس....
Han ledte efter mad langsomt og stille. Og så …
پااووو! کروکودیل حَملِه میکُنَد وَیِک طُعمِه را شِکار میکُنَد.
Bang! Krokodillen slår til!
بَعد اَز آن او دیگر گُرُسنِه نیست وَ خوشحال اَست.
Derefter er han ikke længere sulten, og han er glad.
تا وَقتی که او دوبارِه گُرُسنِه شَوَد.
Indtil han bliver sulten igen.
