Isang araw, may isang buwayang gutom na gutom.
فِي يَوْمٍ مِنَ الأَيَّامِ، كَانَ هُنَالِكَ تِمْسَاحٌ جَائِعٌ.
Dahan-dahan, tahimik siyang naghanap ng pagkain. Pagkatapos…
كَانَ يَبْحَثُ عَنِ الطَّعَامِ بِبُطْءٍ وَهُدُوءٍ.
وَفَجْأَةً…
PAW!!! Humampas ang buwaya!
طجججج!!! قَفَزَ التِّمْسَاحُ!
Pagkatapos noon, hindi na siya gutom at masaya siya.
لَمْ يَعُدْ التِّمْسَاحُ جَائِعاً بَعْدَ ذَلِكَ، بَلْ أَصْبَحَ سَعِيدًا.
Hanggang sa magutom siya ulit.
إِلَى أَنْ يَجُوعَ مَرَّةً أُخْرَى.