Cu mult timp în urmă, trei fete s-au dus să adune lemne.
يحكى في قديم الزمان أن ثلاث فتيات قصدن الغابة لجمع الحطب.
Fusese o zi foarte calduroasă așa că s-au dus la râu să înoate. S-au jucat și împroșcat cu apă și înotat.
كان اليوم حارا فنزلت الفتيات الثلاثة إلى النهر ليستحممن. فلعبن وسبحن ونثرن الماء هنا وهناك.
Deodată, și-au dat seama că era târziu. S-au grăbit înapoi în sat.
وفجأة انتبهن إلى أن الوقت قد تأخر بهن فأسرعن بالعودة إلى القرية.
Când erau aproape acasă, Nozibele și-a dus mâna la gât. Și-a uitat șiragul de mărgele! “Vă rog veniți înapoi cu mine!” s-a rugat ea de prietenele sale. Dar prietenele ei au spus că era prea târziu.
وعندما شارفن على بلوغ منازلهن رفعت نوزيبال يدها إلى رقبتها فتفطنت إلى أنها نسيت عقدها عند النهر. توسلت نوزيبال إلى صديقتيها بأن يرجعا معها إلى هناك لكنهما رفضتا لأن الوقت كان متأخرا.
Atunci Nozibele s-a întors la râu singură. Și-a găsit șiragul de mărgele și s-a grăbit spre casă. Dar s-a rătăcit în întuneric.
رجعت نوزيبال بمفردها إلى النهر. وجدت عقدها هناك فأخذته وقفلت مسرعة إلى البيت. غير أنها أضاعت طريقها لأن الظلام كان قد أسدل ستاره على المكان.
La depărtare a văzut lumină venind de la o colibă. S-a grăbit spre ea și a bătut la ușă.
رأت نوزيبال ضوءا ينبعث من كوخ من بعيد فأسرعت إلى الكوخ وطرقت الباب.
Spre surprinderea ei, un câine a deschis ușa și a zis, “Ce vrei?”
“M-am rătăcit și am nevoie de un loc să dorm,” a spus Nozibele. “Intră, ori te voi mușca!” a spus câinele. Așa că, Nozibele a intrat.
وكم كانت مفاجأتها كبيرة عندما فتح الباب كلب وقال لها: “ماذا تريدين؟” أجابت نوزيبال: “لقد أضعت طريقي وأنا بحاجة لمكان أنام فيه”. فقال الكلب: “ادخلي، وإلا قمت بعضك”. فدخلت نوزيبال الكوخ.
Apoi câinele a spus, “Gătește pentru mine!” “Dar n-am gătit până acum niciodată pentru un câine,” a răspuns ea. “Gătește, sau te voi mușca!” a spus câinele. Atunci Nozibele a făcut ceva de mâncare pentru câine.
ثم قال الكلب: “هيا اطبخي لي طعاما”، أجابت نوزيبال: “أنا لم أطبخ لكلب قط من قبل”، لكن الكلب أصر: “هيا…اطبخي وإلا قمت بعضك”. انصاعت نوزيبال لأمر الكلب وطبخت له طعاما.
Apoi câinele a spus, “Fă patul pentru mune!” Nozibele a răspuns, “N-am făcut niciodată patul pentru un câine.”
“Fă patul, ori te voi mușca!” a spus câinele. Atunci Nozibele a făcut patul.
ثم قال الكلب: “رتبي لي فراشي”. أجابت نوزيبال: “لكني لم أرتب فراشا لكلب قط من قبل”. أصر الكلب: “حضري لي الفراش وإلا عضضتك”. عندها رتبت نوزيبال له الفراش.
În fiecare zi trebuia să găteasca, să măture și să spele pentru câine. Apoi într-o zi câinele a spus, “Nozibele, astăzi trebuie să vizitez niște prieteni. Mătură casa, fă de mâncare și spală-mi lucrurile înainte să vin eu înapoi.”
وأصبحت نوزيبال تطبخ وتكنس وتغسل للكلب كل يوم. وذات يوم من الأيام، قال الكلب لنوزيبال: “نوزيبال، سأذهب اليوم لزيارة بعض الأصدقاء، عليك أن تكنسي المنزل وتطبخي الطعام وتغسلي ثيابي قبل أن أعود”.
Imediat cum a plecat câinele, Nozibele a luat trei fire de păr din capul ei. A pus un fir sub pat, unul după ușă, și unul în îngrăditură. Apoi a fugit acasă cât a putut de repede.
وبمجرد أن غادر الكلب الكوخ، قطعت نوزيبال ثلاث شعرات من رأسها ووضعت واحدة تحت السرير وواحدة وراء الباب وواحدة على سور الكوخ وجرت مسرعة إلى بيتها.
Când câinele s-a întors acasă, a căutat-o pe Nozibele. “Nozibele, unde esti?” a strigat el. “Sunt aici, sub pat,” a spus primul fir de păr. “Sunt aici, după ușă,” a spus al doilea fir de păr. “Sunt aici, în îngrăditură,” a spus al treilea fir de păr.
وعندما رجع الكلب إلى كوخه طفق يبحث عن نوزيبال: “نوزيبال، أين أنت”؟ أجابت الشعرة الأولى: “أنا هنا، تحت السرير”، وقالت الشعرة الثانية: “أنا هنا وراء الباب”. وقالت الشعرة الثالثة: “أنا هنا على سور الكوخ”.
Atunci câinele a știut că Nozibele l-a păcălit. A fugit și fugit tot drumul pâna în sat. Dar frații lui Nozibele așteptau acolo cu ciomege mari. Câinele a făcut cale întoarsă și a fugit și nu a mai fost văzut de atunci niciodată.
عندها عرف الكلب أن نوزيبال قد خدعته، فانطلق مسرعا نحو القرية، لكن إخوة نوزيبال كانوا بانتظاره وبأيديهم عصا غليظة. خاف الكلب فرجع أدراجه وأطلق أقدامه للريح ولم يره أحد منذ ذلك اليوم.
