Pewnego dnia, mama przyniosła mnóstwo owoców.
فِي أحَدِ اَلأيَّامِ حَصَلَتْ مَامَا عَلَى اَلكَثِيرِ مِنَ الفَواكِهَ.
„Kiedy możemy zjeść te owoce?” – pytamy. „Będziemy jeść owoce wieczorem” – odpowiada mama.
سَأَلْنَاهَا: “مَتى يُمْكِنُنا أّن نَأخُذَ القَليلَ مِنَها؟”
أَجَابَتْ: “سَنَأكُلُ الفَوَاكِهَ في المَسَاءِ”.
Mój brat Rahim jest łakomy, więc próbuje każdego owocu. Je dużo owoców.
أَخِي رَهِيمْ كَانَ طَمَّاعًا، تَذَوَّقَ كُلَّ الفَواكِهِ، وَأَكَلَ الكَثِيرَ مِنْهَا.
„Spójrz co zrobił Rahim!” – krzyczy mój młodszy braciszek. „Rahim jest niegrzeczny i samolubny” – przyznaję.
صَرَخَ أَخي الصَّغِيرُ: “انْظُرْ مَاذَا فَعَلَ رَهِيمْ”!
أَمَّا أَنَا فَقُلتُ: “رَهِيمْ غَيْرُ مُحْتَرَمٍ وَأَنَانِيٌّ”.
Mama jest zła na Rahima.
غَضِبَتْ مَامَا مِنْ رَهِيمْ.
My też jesteśmy źli na Rahima, ale Rahim nie okazuje skruchy.
وَنَحْنُ أَيْضًا غَضِبْنَا مِنْ رَهِيمْ ولَكِنَّهُ لَمْ يَعْتَذِرْ.
„Czy nie ukarzesz Rahima?” – pyta mój młodszy braciszek.
سَأَلَ أَخِي الصَّغِيرُ: “أَلَنْ تُعَاقِبِي رَهِيمْ؟”
„Rahim, już niedługo spotka Cię kara” – ostrzega go mama.
حَذَّرَتْ مَامَا رَهِيمْ فَقَاَلتْ: “عَلَيْكَ أَنْ تَعْتَذِرَ حَالَّا”.
Rahim zaczyna źle się czuć.
بَدَأَ رَهِيمْ بِالشُّعُورِ بِالمَرَضِ.
„Bardzo boli mnie brzuch” – szepcze Rahim.
هَمَسَ رَهِيمْ: “مَعِدَتِي تُؤْلِمُنِي”.
Mama przewidziała to wcześniej. Teraz owoce wymierzają karę Rahimowi!
عَرَفَتْ مَامَا مَاذَا حَصَلَ: “إنَّ الفَوَاكِهَ عَاقَبَتْ رَهِيمْ”!
Rahim postanawia nas przeprosić. „Już nigdy nie będę taki samolubny” – obiecuje. Wszyscy mu wierzymy.
أَخِيرًا اِعْتَذَرَ رَهِيمْ فَقَالَ لَنَا: “لَنْ أَكُونَ طَمَّاعاً بَعْدَ اليَوْمِ”.
