Egyszer kora reggel Vusi nagymamája, így szólt a fiúhoz: “Vusi vidd el ezt a tojást a szüleidnek, légy szíves! Szeretnének egy nagy tortát sütni a nővéred esküvőjére.”
في صباح باكر من أحد الأيام، نادت الجدة حفيدها فوسي قائلة: “فوسي، أرجو أن تأخذ هذه البيضة لوالديك. يريدان تحضير كعكة كبيرة بمناسبة حفل زفاف أختك”.
Útközben Vusi találkozott két fiúval, akik gyümölcsöket szedtek. Az egyik fiú megragadta a tojást, és egy fához csapta. A tojás összetört.
وفي طريقه إلى منزل والديه، اعترض فوسي ولدين يقطفان الفواكه. خطف أحد الولدين البيضة من يد فوسي وألقى بها على شجرة فتهشمت البيضة.
“Mit csináltál?” - kiabálta Vusi - “Azt a tojást egy tortához vittem. A torta a nővérem esküvőjére készült volna. Mit fog mondani a nővérem, ha nem lesz esküvői tortája?”
صاح فوسي: “ماذا فعلت؟ البيضة كانت لصنع كعكة، والكعكة كانت لحفل زفاف أختي. ماذا ستقول أختي إذا لم يكن في العرس كعكة؟”.
A fiúk nagyon sajnálták, hogy Vusival így elbántak. “Nem tudunk segíteni a tortakészítésben, de küldünk egy sétabotot a nővérednek.” - mondta az egyik. Vusi folytatta az útját.
أسف الولدان لإزعاجهما لفوسي وقال أحدهما: “لن نستطيع المساعدة في صنع الكعكة، لكن ها هي عصا للمشي، خذها لأختك”. أخذ فوسي العصا وواصل طريقه إلى المنزل.
Ezután Vusi két férfival találkozott, akik házat építettek. “Használhatjuk egy kicsit azt az erős botot?” - kérdezte egyikük. De a bot nem volt olyan erős, hogy építkezéshez használják, ezért eltört.
وفي الأثناء، التقى فوسي رجلين يبنيان منزلاً. سأله أحدهما: “هل يمكننا أن نستخدم تلك العصا الغليظة التي بيدك؟”. لكن العصا كسرت لدى استعمالها، لأنها لم تكن قوية بالقدر الكافي لتستخدم في البناء.
“Mit csináltál?” - kiabálta Vusi - “Az a bot a nővérem ajándéka volt. A gyümölcsszedő fiúktól kaptam, amiért eltörték a tojást, amit a tortához vittem. A torta a nővérem esküvőjére készült volna. Most nincs se tojás, se torta, se ajándék. Mit fog mondani a nővérem?”
صاح فوسي: “ماذا فعلتما؟ تلك العصا كانت هدية لأختي. لقد أعطاني إياها جامعا الفواكه اللذان كسرا البيضة التي كنا سوف نستخدمها لعمل كعكة لأختي بمناسبة زواجها. أما الآن، فلا بيضة ولا كعكة ولا هدية. ماذا ستقول أختي؟”
A munkások nagyon megbánták, hogy eltörték a botot. “Nem tudunk segíteni a tortakészítésben, de küldünk egy kis szénát a nővérednek.” - mondta az egyik. Vusi így tovább tudta folytatni az útját.
أسف البناءان على كسر العصا. فقال أحدهما: “لن نستطيع فعل شيء بخصوص الكعكة، لكن هذا بعض القش، خذه لأختك”. أخذ فوسي القش وواصل طريقه.
Miközben mendegélt, találkozott egy gazdával és egy tehénnel. “Milyen finom széna, kaphatok egy falatot?” - kérdezte a tehén. A széna olyan finom volt, hogy a tehén mind megette.
وبينما هو في طريقه إلى البيت، اعترضه مزارع ومعه بقرة. قالت البقرة: “هذا القش لذيذ، هل لي بقضمه منه؟” لكن القش كان حلو المذاق لدرجة أن البقرة التهمته كله.
“Mit csináltál?” - kiabálta Vusi - “Az a széna a nővérem ajándéka volt. A munkások adták nekem, amiért eltörték a botot, amit a gyümölcsszedő fiúktól kaptam. A gyümölcsszedő fiúk azért adták nekem a botot, mert eltörték a tojást, amit a nővérem tortájához vittem. A torta a nővérem esküvőjére készült volna. Most nincs se tojás, se torta, se ajándék. Mit fog mondani a nővérem?”
صاح فوسي: “ماذا فعلت أيتها البقرة؟ ذاك القش كان هدية لأختي. أعطاني إياه البناءان بعد أن كسرا العصا التي تسلمتها من جامعيْ الفواكه الذيْنِ هشَّما البيضة التي كنا سنصنع بها كعكة لعرس أختي. لم يعد لي الآن لا بيضة ولا كعكة ولا هدية… ترى ماذا ستقول أختي؟”.
A tehén nagyon sajnálta, hogy ilyen mohó volt. A gazda beleegyezett, hogy Vusi a nővérének ajándékba vigye a tehenet. Így ment tovább az útján a fiú.
اعتذرت البقرة لجشعها، أما المزارع فقد قرر أن يسلم البقرة لفوسي كهدية لأخته. أخذ فوسي البقرة وواصل طريقه.
De a tehén vacsoraidőben visszafutott a gazdájához, Vusi pedig eltévedt. Nagyon elkésett a nővére esküvőjéről. A vendégek már ettek, amikor odaért.
لكن، وبحلول وقت العشاء فرت البقرة هاربة ورجعت إلى المزارع الذي سلمها لفوسي. أضاع فوسي طريقه ووصل متأخراً جداً لحفل زفاف أخته، فقد وجد المدعوين بصدد تناول الطعام.
“Most mit tegyek?” - siránkozott Vusi - “Az ajándék tehén, amit a szalmáért kaptam, elfutott. A munkások azért adták a szalmát, mert eltörték a botot, amit a gyümölcsszedő fiúktól kaptam. A gyümölcsszedő fiúk azért adták nekem a botot, mert összetörték a tojást, amit a tortához hoztam. A torta az esküvőre készült volna. Most nincs se tojás, se torta, se ajándék.”
صاح فوسي: “ماذا عساي أن أفعل الآن؟ … لقد هربت البقرة، هدية العرس التي منحني إياه المزارع مقابل القش الذي سلمني إياه البناءان عندما كسرا العصا التي أعطاني إياها جامعا الفواكه بعد أن هشما البيضة التي كنا سنصنع بها كعكة زفاف أختي. أما الآن فلا بيضة ولا كعكة ولا هدية”.
Vusi nővére gondolkozott egy kicsit, majd így szólt: “Vusi öcsém, engem nem nagyon érdekelnek az ajándékok. A torta se érdekel! Boldog vagyok, mert mindnyájan együtt vagyunk. Na vedd fel a szép ruhádat, és ünnepeljük meg ezt a napot!” Vusi így is tett.
فكرت أخت فوسي قليلاً ثم قالت: “أخي، لا تهمني الهدايا، ولا الكعكة. نحن هنا معا، وأنا سعيدة. اذهب الآن والبس ثيابك الجميلة وتعال، نحتفل بهذا اليوم السعيد معاً”. وكان ذاك ما فعله فوسي.
