Tanto tempo fa, tre ragazze uscirono a raccogliere il legno.
Dawno temu trzy dziewczynki poszły nazbierać drewna.
Era un giorno molto caldo, quindi andarono al fiume a nuotare. Giocarono, si schizzarono e nuotarono nell’acqua.
Dzień był gorący, więc poszły też wykąpać się w rzece. Bawiły się, pluskały i pływały w chłodnej wodzie.
Improvvisamente, realizzarono quanto fosse tardi. Si affrettarono a tornare al villaggio.
Nagle zorientowały się, że zrobiło się bardzo późno i pospieszyły z powrotem do wioski.
Quando erano quasi a casa, Nozibele mise la mano intorno al suo collo. Aveva dimenticato la sua collana! “Per favore, tornate indietro con me!” Implorò le sue amiche, ma loro dissero che era troppo tardi.
Kiedy były już prawie w domu, Nozibele dotknęła ręką swojej szyi. Okazało się, że zapomniała naszyjnika! „Proszę, wróćcie ze mną!” – błagała swoje koleżanki. Niestety, obie dziewczynki uznały, że było już zbyt późno.
Quindi Nozibele tornò al fiume da sola. Trovò la sua collana e corse a casa, ma si perse nel buio.
Nozibele wróciła więc nad rzekę sama. Znalazła naszyjnik i pospieszyła do domu. Niestety zgubiła się w ciemnościach.
In lontananza, vide una luce provenire da una capanna. Corse verso di essa e bussò alla porta.
W oddali zauważyła światło dobiegające z chaty. Przyspieszyła kroku i zapukała do drzwi.
Con sua sorpresa, un cane aprì la porta e chiese: “Che cosa vuoi?” “Mi sono persa e ho bisogno di un posto dove dormire” disse Nozibele. “Vieni dentro o ti mordo!” Disse il cane. Nozibele entrò.
Ku jej zdziwieniu, drzwi otworzył pies: „Czego chcesz?” – zapytał. „Zgubiłam się i muszę gdzieś przenocować” – odpowiedziała Nozibele. „Wejdź, bo jak nie, to będę gryzł!” Nozibele posłusznie weszła do środka.
Poi il cane disse: “Cucina per me!” “Ma io non ho mai cucinato per un cane prima d’ora,” rispose lei. “Cucina o ti mordo!” Disse il cane. Così Nozibele cucinò un po’ di cibo per il cane.
„Ugotuj dla mnie!” – rozkazał pies. „Ale ja nigdy nie gotowałam dla psa” – odpowiedziała dziewczynka. „Gotuj, bo jak nie, to będę gryzł!” Więc Nozibele ugotowała jedzenie dla psa.
Poi il cane disse: “Fammi il letto!” Nozibele rispose: “Non ho mai fatto un letto per un cane prima d’ora.” “Fammi il letto o ti mordo!” Disse il cane. Così Nozibele gli fece il letto.
„Pościel moje łóżko!” – rozkazał pies. „Nigdy nie słałam łóżka dla psa” – odpowiedziała Nozibele. „Pościel łóżko, bo jak nie, to będę gryzł!” Więc Nozibele posłała łóżko psa.
Ogni giorno, Nozibele doveva cucinare e spazzare e lavare per il cane. Poi un giorno il cane disse: “Nozibele, oggi devo andare a visitare degli amici. Spazza la casa, cucina il cibo e lava le mie cose prima che torni.”
Codziennie musiała gotować, zamiatać i zmywać dla psa. Pewnego dnia pies zwrócił się do Nozibele: „Muszę dziś odwiedzić moich przyjaciół. Pozamiataj, ugotuj i pozmywaj zanim wrócę.”
Appena il cane se ne andò, Nozibele si strappò tre capelli dalla testa. Ne mise uno sotto il letto, uno dietro la porta e uno nel recinto. Poi corse a casa più veloce che poté.
Gdy pies wyszedł, Nozibele wyrwała trzy włosy. Jeden włos umieściła pod łóżkiem, drugi za drzwiami a trzeci w płocie, który otaczał chatę.
Quando il cane tornò, cercò Nozibele. “Nozibele, dove sei?” gridò “Sono qui, sotto il letto.” Disse il primo capello “Sono qui, dietro la porta.” Disse il secondo capello “Sono qui, nel recinto,” disse il terzo capello.
Pies wrócił do domu i zaczął szukać dziewczynki: „Nozibele, gdzie jesteś?” – wołał. „Jestem tutaj, pod łóżkiem” – odpowiedział pierwszy włos. „Jestem tutaj, za drzwiami” – powiedział drugi włos. „Jestem tutaj w płocie” – odpowiedział trzeci włos.
Il cane capì che Nozibele l’aveva fregato. Così corse al villaggio. Ma i fratelli di Nozibele lo stavano aspettando con dei grandi bastoni. Il cane scappò e non lo rividero mai più.
Wtedy pies zrozumiał, że Nozibele go oszukała. Wybiegł z chaty, biegł i biegł aż dotarł do wioski Nozibele. Tam jednak czekali na niego jej bracia. Mieli wielkie kije. Pies odwrócił się na pięcie i uciekł. Nikt od tamtej pory go nie widział.
